Alle inzendingen over stoelen

ik sta op één been grijp naast de nabije stoel ik val op mijn best op een wankel-dag als alles ongrijpbaar is ben ik op mijn best…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

Met aandacht hebben we onze stoel geplaatst. Twee stoelen. Er was geadverteerd: hier uitzicht op het niets. En inderdaad: blauwogig en breedzwijgend glimpte het ons toe. Niets. We wisten er niks over te zeggen. Voor en om het niets: een hek. Pas op! zegt het hek. Niet passeren, niet proberen aan te raken. Alleen zitten, kijken.…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put.…

Oud, grijs, afgedankt zit je tussen vier muren wiegend op je stoel turend met die droeve blik naar de klok en haar getik.…

een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed, als altijd tijdelijk met het karakter van volharden werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in, zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn.…

voor Gerrit Kouwenaar stoelen van woorden bieden plaats aan vermoeiden in de luwte neergestreken krijgt het zitten zijn beslag we schuiven aan met z'n allen aan tafels van vertier hier wordt straks wellicht een drankje gedronken en luchtig geconverseerd over het één en ander morgen wanneer tafels en stoelen zijn verlaten getuigen…

En altijd weer nieuw, deze jonge mensen met hun vormentaal uitje voor het oog - Een trui vol verhalen van Zeeuwse vissers uit een schroomvallig fotoalbum Alles oorsprong voor wat het is in the eye of the beholder Een stoel in een ruimte met een andere stoel Een cape als ruimte rond de ruimte van het lichaam…

Een tanige tandarts in Rekken Behandelt het liefst rotte bekken Hij zegt: in mijn stoel Werk ik echt met gevoel En zo kom ik het best aan mijn trekken…

Niet huilen als ik ga het echoot lang na in de kille kamer doelloos glijdt een hand langs stoel en tafelrand de zon schijnt ongenadig…

de klok kruipt in stilte van alleen zijn wacht sprakeloos met lege stoelen vol herinneringen houd mijn hand vast nu alles voorbij gaat…

Zittend in mijn uiterst luie stoel met mijn Corona sigaar en het bijbehorend biertje kan ik redelijk gelukkig en comfortabel leven , Maar mischien ook niet , maar het is mij wel om het even.…

is genoeg geweest, ik stop Als zijn stoel dan even later Leeg en eenzaam achterblijft Voel ik in mij nog de warmte en geen schrijver die dát schrijft…

Daarom zit de Rietveldstoel zoals hij zit, zo laag en blauw en rood en goed, als om er op te wijzen dat men af en toe eens moet gaan zitten op een stoel die er niet staat. ----------------------------------- uit: 'Het ging over rozen', 2002.…

Onder stoelen of banken In volle lokalen In grote getalen Weerklinken geen klanken Gevangen in de geest Stilte en rust Niet heel bewust Maar in hun hoofden is het feest…

indisch spaans Italiaans pekinees kosmopiet komt naar de dating place zit op gevoel gewoon op een stoel misstaat alleen in doorsnee afhaalchinees…

ik zag mijn vader even zitten in zijn stoel, oud en gesleten zoals hij daar altijd zat ik was het zomaar haast vergeten hoe hij daar altijd heeft gezeten en hoe ik, zonder het te weten hem eindeloos heb liefgehad…

wil, dat slechts groene stroom wordt gebruikt voor elektrische stoelen.…

bubbels omvatten haar naakte huid lauwwarm water fluistert liefdesherinneringen door krullend haar op de stoel ligt de wollig zachte handdoek eens droogde die hem nu alleen nog haar…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…

zet mij in de stoel bij het raam, om na het geluid van de lente, het leven van de zomer, het sterven van de herfst, te wachten op de stilte van de winter.…

talloze handen hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun…

ze mij een gelijkenis en leerden de kunst van het bewegen ik werd klein, veel kleiner toen ik handen en schouders kreeg om op te klimmen tot langzaam die stoel wielen kreeg en wij benen deelden roestvrij en onnavolgbaar, met ik scoorde maar zij nog meer…

als hij traag opstaat uit z’n oude luie stoel nú klinkt geen gelach zwijgt de kamer als ‘t graf…

stegen ze op de hemel tegemoet Toen één klap en weg was de vrijheid stoelen en riemen en allen ze vielen neer Grovobo bestemming gewijzigd…

nog even het balkon op zitten in de nacht onvoorstelbaar de stoel staat klaar ik wil de schichten over buurmans dak het lichten begeleid door krakend mijn radio surfend op de middengolf…

De ouderen in het verpleegtehuis Die schreeuwen tegen andere bejaarden Geen sprake meer van normen of van waarden Ze vechten om een stoel of om de buis Zo krijgen grote mensen elkaar klein Of zou het hier een schreeuw om aandacht zijn?…

Politiek is niet alleen voor vromen Ze trekt ratten aan vol eigenwaan Die de kunst verstaan rechtschapen over te komen Met hun welgevulde endeldarm gassen ze dure stoelen warm…

Schommelend in zijn stoel Zit hij tevreden en voldaan Alles gedaan wat moest Helemaal klaar om te gaan Wachtend in die stoel Denkt hij terug aan die oude tijd Toen hij nog jong en atletisch was, Een lang verloren feit In harmonie met zichzelf Bijna aan het einde van zijn bestaan Denkt hij glimlachend terug Dat hij het niet anders had…