Alle inzendingen over stout

waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…

Soms voel ik me als de duivel stout, ondeugend en gemeen Soms voel ik me net god Sterk, krachtig en machtig niemand loopt over mij heen Soms voel ik me als een engel goed, lief en aardig voor de mensen om mij heen Maar soms voel ik me zielig gewoon eenzaam en alleen…

Natuurlijk kom ik terug, zei je en pakt de stoute schoenen ga maar, ga maar en tart mijn tere ziel loop langs de zilveren stranden en waai de wind die zacht je ogen kust en leg je lege lichaam in de duin, die afscheid heet ga maar, ga maar ik zal je later zoeken.…

Eenzaam dwaalt een zielige vent door de verdroogde woestijnen niemand die hem nog kent hier komt hij dus wegkwijnen Het is zijn eigen domme fout Dat hij de liefde van zijn leven verloor Hij was immers ontzettend stout En wat hij deed was vreselijk goor Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara Er rest…

niks, ik zit gewoon blikken zijn niet verboden blauwe halve maantjes zien de stoute bruine sterren van de brahmaan wat doe je dan? je wast mijn haar bij de dorpspomp giet je bekers water over mijn hoofd 's avonds loop ik de woestijn in alleen onder de groeiende maan tot de stemmen achterblijven eeuwig wil ik hier zijn…

jij slingert jezelf als een ondeugend aapje van tak tot tak en hoog in de boom daag je me uit je vlooit de hond en de kat je klooit met mijn gemoed op een vreemde manier voelt dat goed want jouw jeugdige overmoed zegt stoute ogen en steels voorovergebogen dat je weet wat mij beweegt dan zeg ik amen ja, dit is liefde…

Als ik dood moet help me dan Uw stoute Anna…

morgen zal ik pauwenveren dragen de zon naar beneden halen een glitterjurk aantrekken en de stoute schoenen morgen zal ik voortgaan ook al draagt elke stap lood in zich lopen benen in beweging vast mokert de hamer op een beurse ziel heeft mijn gezwollen tong mijn mond verstomd morgen zal ik bloesems uit hun knoppen dwingen morgen…

Er ontwaakt een droomwereld in mijn werkelijkheid alsof ik weer dat stoute jongetje ben geworden in een boom geklommen om de horizon te zien van verre landen, adembenemende vrouwen die de vuile was schoon weken in de rivier stevige billen vilein naar achteren gestoken en ik roep vanuit mijn hoge schuilplek om vrijheid en het recht om weer…

stormen golven zeeën tranenvol zoet en zoute vrolijke en stoute lustig gaan en komen uitgediepte dromen knipogende maan schijnt telkens ouwe koek op hunkerende liefdeslanen die verlangend naar iets anders slurpen even niet verdriet genoeg de kroeg wenkt lachend hij leest vandaag maar eens een humoristisch boek…

Als je in je bedje ligt Met allebei je oogjes dicht En je heerlijk rustig slaapt Is er een engel die over je waakt Slaap maar zacht en droom maar fijn Ben je groot of ben je klein Ben je lief of soms ook stout Er is altijd iemand die veel van je houdt Als morgen dan de nacht verdwijnt En de zon weer stralend schijnt Is er weer een nieuwe…

Ik ben een duisterling geworden in zwijgende stilte van jouw dromen ver weg op het eiland in woeste zee voel ik soms jouw verlangen in ochtendgloren strijk ik de plooien van mijn overhemd weg opgewekt, goed gehumeurd, en renteloos beweeg ik stilte naar gedroomde bergen maar die zijn er niet op het vlakke land van jouw onbeweeglijke, stoute…

al ben jij in al jouw eenvoud schijnbaar een meervoudig wezen ja mijn vermoedens zijn stout maar jij hebt geen tegendeel bewezen je zwijgt nu in alle staten anders was je altijd zo goed gebekt iemand had je ineens de gaten je bent ontmaskerd je bent gehackt…

eens lang geleden in een donker woud woonde een trol en die was zo stout alle bosdieren plaagde hij maar lief zijn dat was er niet bij de nootjes van eekhoorn verstopte hij vlug konijns blaadjes kwamen nooit weer terug omdat trol steeds stout was bleef hij heel alleen niemand speelde met hem waar moest hij heen als de zon nou…

Het Stoute Gijtbier zul je trouwens ook best lusten!…

Je ruikt naar de zee, oud touw en zout Je kijkt wat geil, je lijkt wat stout Je strakke jeans houden je billen bij elkaar een petje scheef op je blonde haar Je was er opeens, vroeg 's morgens in mei als de lucht geurt naar lavendel en bloeiende hei in de vroege morgenstond loop ik met de hond en hoop iedere dag op je stralende lach.…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde, een wenk, een oogopslag, een stout begeren als blauwe heuvels, schemerend hier en daar door dichte stammen van het donkre bos. -------------------------- uit: Verzen (1912…

Onlief, met grote ogen Onschuldig maar toch stout De duivel zou jou mogen Je hebt hem laatst getrouwd Onlief en onbetrouwbaar Geen doel of levenslot Geen normen, onaanvaardbaar Toch bid je ‘s nachts tot God Onlief en zo verdorven Je fluistert naar de maan Je bent allang gestorven Je bent reeds heengegaan Onlief is slechts…

Poëziealbum-versje voor ouderen: Blijf actief en blijf ondeugend Beweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral…

Een warme klaterende straal valt en plaagt je stout en heel opeens de schrik van warmte maakt je koud Je huid trekt even samen Je zoekt mijn natte lijf Ik voel je warme kippenvel Wil dat je bij me blijft De dag nog niet begonnen zolang we hier nog staan Jij altijd in mijn armen We hoeven niet te gaan Plotseling de wekker die nog…

Half duivel, half engel, een halfbloed Soms ben je lief en goed Soms ben je ondeugend, stout Soms ben je gewoon helemaal fout Een innerlijke strijd die we moeten berijden Van binnen een tweestrijd, die soms tot hoofdpijn leid Het goede en kwade in ons lichaam samen…

(Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te rusten, de buik droeg je altijd zacht met je mee -, alles wat nu tekent je verdwenen gezicht?…

star weigerend kijk jij omhoog, naar de vliegende roeken Welk stouts heb jij begaan, dat jou tot hier liet komen? waarom wil je hier waken, terwijl je thuis kunt dromen?…

Ach het woord 'slet' bekt zo lekker en hield iets stouts en mysterieus in ‘Wat?’ vroeg Jacoba verbaasd ik fietste snel door en keek recht voor me uit en mijn zusje mijn zusje herhaalde het nog eens: ‘Dag slet,’ Jacoba verstond het gelukkig niet een kind soms zo genadeloos wreed zonder dat het het zelf echt beseft en weet…

Maar jij was daar de gladde zeemeermin onder de schimmen in het schimmenrijk beleefden wij stoute liefdesavonturen de gele maan was trots, rond, schemerlamp boven onze kleine grote mensendromen, een straffe wind woei door de bomen ik zag al snel de strenge winter komen maar we hadden het dansen niet verleerd jij had de weg weer langzaam omgekeerd…

een goedheiligman in lichaamswarme bubbels zakt onderuit en ziet een wereld zonder kindjes met de auto naar zijn werk en wie stout is mag erin de ogen sintelijk geloken tikt hij met zijn handschoen op zijn lege glas piet draagt nieuwe bubbels pumps en vraagt hees of ze nog meer kan doen he ouwe je mag hoor tis groen sint zucht spuugjes…

Ik blijf mijzelf bevragen en richt mijn ogen ondeugend en stout. Ik richt mij op de toekomst en diegene die van mij houdt. Ik heb mijn hoop op een nieuwe vrijheid nog niet verloren. Ik richt mijn aandacht op het vrije spel dat niet de mooiste ogen hoeft te scoren.…

Ik blijf mijzelf bevragen en richt mijn ogen ondeugend en stout. Ik richt mij op de toekomst en diegene die van mij houdt. Ik heb mijn hoop op een nieuw vrijheid nog niet verloren. Ik richt mijn aandacht op het vrije spel dat niet de mooiste ogen hoeft te scoren.…

Daar zit ik dan en alles is gedaan Midden in een puinhoop Op de bodem van mijn bestaan Ik sluit Mn, ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen…