Alle inzendingen over subtiel

Een grasspriet buigt zich over het klavertje-vier en biedt haar zijn schaduw aan een traan bevloeit zijn wortels.…

tastbaar stevig grenzeloos subtiel bergmassief gelijk een spons neem ik deel om uit te vormen in compleetheid…

ik las de woorden in de spiegels van je ziel de letters niet volledig uitgegroeid maar toch subtiel het kinderschrift dat in je jeugd gebroken was heb jij weer opgepakt nu zijn de hoofdletters verleden tijd en jouw gevoel schrijft onbezorgdheid ik lees de lach weer in je ogen het kind in jou is ongebroken…

soms breekt het even speelt ergens een orkest weer de verkeerde melodie zie ik jou denken wil je in alle woorden toch vertrouwen schenken jij bent mijn schilderij je oliede in tedere momenten ik acrylde in samenzijn gebruikten we dezelfde pigmenten maar jouw tonen waren zo subtiel omdat je wist waar ik voor viel een schilderij…

je slankte je hand zo subtiel dat jouw vingers mij raakten was bij je in seconden minuten en uren het kon mij niet lang genoeg duren wist je alleen raapte overal sporen maar voelde dat aandacht jou niet zou storen jij koos voor de dag waarop onze bloem het wildst wilde bloeien de kleur en de geur herkenden we later in zaken…

de wind zingt ijl in de statige sparren de toppen deinen mee op het rustige ritme van een eeuwig lied schuchtere vroege vogels zingen het zilver van subtiele lentemuziek in het gewijde ruisen tussen hemelhoog groen…

Ertoe verleiden om naar de hel te lopen -- dat is pas subtiel.…

spinnen zijn subtiel ragfijn is de val des doods voor gevleugelden…

Het subtiele verschil tussen een pijnstiller en een pijnkiller is dosis en laatste wil…

Dwerg op vier poten, subtiel, Met Dobermannziel.…

Hoe subtiel Is niet volatiel. Vluchtig En luchtig, Erg fragiel. Maar niet proberen Het te futiliseren.…

zacht, heel subtiel fluister ik proza in je haar…

zelfs haar blote voeten smaakten subtiele succesjes in het raken van moeder aarde iedere stap ontbond een stukje contact herstelde dat snel in de volgende trede ritmisch dansten ogen en lach in het zwierig passeren van zoveel vitaliteit met alle gemak zelfs de choreograaf applaudisseerde voor de kunstzinnige interpretatie…

heb het beste gereedschap besteld om jouw lach te gaan vereeuwigen jarenlang heb ik haar bestudeerd in alle stemmingen je gezicht gefotografeerd sta voor je klaar met kleur en penselen kijk in je ogen en weet meteen wat ik ben vergeten ja het doek als basis van leven dat naast alle extremo’s ook het subtiel introverte kan geven…

jouw vingers waren geboren om anderen te bekoren namen in hun subtiel touche alle emoties mee sloten energieën kort na dreigende overbelasting weerspraken angst met koesterende verrassing in warme lichaamstaal waar zorg basis behoeft is jouw aandacht apart die werkt met het hart uit een congruent aanvoelen van de liefste…

het schouwspel boeide er was gezang uit duizenden kelen tonen resoneerden lang emoties braken bij velen kleurrijk licht volgde de hymne golfde over de massa ving in subtiele bogen het geloven in boven zij waren een in het pakken van handen ogen die vlamden vol liefde en geestdrift in dit magistrale beleven deze melodie van het…

er zat verandering in de lucht ik bespeurde een subtiel verkleuren van de horizon door het fletser worden van de schetsen die ik altijd zag trad een vervreemding op donker rollende wolken kwamen als uit het niets geboren stemming maken in dreigende vlucht ademen ging allengs trager door de hoge vochtigheidsgraad temperaturen stegen…

sierlijk neeg het glas naar de vorm die ik voor ogen had subtiel vertakt spreidde zij haar ijle stelen in de schikking die ik dacht rondde haar bloemen naar helder zicht waar zon uitbundig brak in alle kleuren licht…

ik heb wit gebroken tal van pigmenten tot leven gewekt mijn verf heeft met linnen gesproken samen iets nieuws opgezet door vloeien kunnen kleuren weer groeien in een natuurlijk verloop geen penseel dirigeert de harmonie van bewegen het mes is terzijde gelegd vrijheid in componeren heeft heel subtiel de toon voor mijn ziel weer…

in vleugjes parfum rook ik even de feestjes het plezier en vertier van het uitgaansleven geen losbandigheid maar de ongelimiteerde handigheid in flirt en subtiele hofmakerij zag in ogen het ongeremde jezelf verwennen met drankjes en pil de zoektocht naar het nieuw onbekende grenzen verleggen in het je niets laten zeggen helaas…

zij rondde heel makkelijk haar woorden door een subtiel touche in de adem die vocalen hun volheid gaf nadruk lichtte op in de begeleidende blik die even twijfel aangaf zonder bedoeling met schrik haar kleine side-passes gingen altijd gepaard met een innemende lach die vooraf al goedkeuring had in haar scala van lichaamstaal…

waar schoonheid schrijnt in subtiele ornamenten fluisteren dikke pilaren het afzien en zware werk generatieslang is er gebouwd aan toren en kerk waar nu gezang opkrult en de gelovige zijn plicht vervult in kapellen hangen gebed en diepe devotie tussen brandende kaarsen de plaats voor duistere negotie nog kijken de heiligen neer op…

markant dacht ik de lijnen van het leven te houwen maar in de vlotte slag zag ik de diepte verdwijnen probeerde met subtiel reliëf contrasten uit te lichten zij kregen niet de scherpte die mijn bestaan deden ontwrichten na jaren politoeren ben ik weer trots op de nu zichtbare contouren…

't zit op mijn mobiel, eveneens op iPad, kan er niks aan doen maar het heeft wat! Ik MOET het spelen. Op de kermis staat een zelfde apparaat, met dien verstande, daar moet geld in. En EEN keer per jaar, kun je me vinden daar, winnen doe 'k er niks, maar dat apparaat, trekt als een magneet. Maar 't zit op mijn mobiel en ook op de…

kan soms seint een mens een strohalm een subtiel zilveren rimpelloos draadje: ik ben ontredderd wilt u ons verbinden…

Een subtiele knop zet een turbo op. Boonen mist blijkbaar zo'n Zwitsers gerief ...…

determineer dit woord voel de dood dichtbij niemand valt af, aldus Magere Hein hij loert om de hoek subtiel, afgeschreven…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

was ik een vogel ik blies nieuw leven in mijn oude veren dan koos ik het luchtruim een subtiel tapijt van veren liet ik voor jou lief achter…

Subtiel. Met bevende vingertoppen, alsof het je troosten wil. Het valt, het druppelt. Je laat het los, maar je huilt.…