Alle inzendingen over tachtig

Toen ze nog zicht had (75) haar ogen nog voldoende zagen zag ze ook het uitzicht op haar eigen verlijden haar eigen overlijden, haar dood beging tachtig (80) altijd heel actief geweest gingen vooral haar ogen achteruit dus ze ging aan de slag voor haar overlijden, voor haar dood midden in de tachtig (85) werd het zien vooral tasten maar…

“Wel táchtig centimeter !” lijkt mij sterk.…

In 't fotoalbum van Elizabeth ter ere van haar tachtig maal verjaren ontbreekt Camilla, voor haar zoon de ware. Zo is prins Charles weer flink te kijk gezet. Ze heeft de regels er op nagelezen; voor haar kan er maar één de Tweede wezen.…

Het fenomeen is tachtig jaar geworden En dat ging niet onopgemerkt voorbij. Nog zie ik mij weer in een lange rij, ‘Bob Dylan in Ahoy’ stond op de borden. Maar Bob zou daar zijn ideaal bereiken: Kon hij ook eens Wim Overweg bekijken.…

De Bijlmer krijgt daartoe één junkenflat (op dit moment zijn het er pakweg tachtig). Straks komt ze met een premie op de proppen voor wie zich van de dakrand af laat schoppen.…

Geen paar dat als Ably ooit aangeduid is: Als eerste Nederlandse eiken paar Al tachtig jaar gelukkig bij elkaar Wars van geneuzel van een boek dat uit is Zo blijkt weer: een mooi boek kun je in wezen Tot in je eigen eeuwigheid herlezen…

Ze nemen onze woorden naar de letter Met Achmed heb ik tachtig keer gebeld We dreigden steeds met gruwelijk geweld en lachen ons al dagenlang te pletter We zien dat door hun afluistersystemen Ze allemaal uit Jemen benen nemen…

De hertogin van Alva is niet meer Zij overleed ver achter in de tachtig Haar voorzaat Alva was hier eens heel machtig En dat doet mij nog steeds een beetje zeer Vertrouw ze niet..de Spanjaard..zelfs geen dooie Die bisschop met z’n boot..het paard van Troje…

Neem les bij autorijschool ‘In de Prak’, Ik zou in ‘Bodemloze Put’ beleggen, Koop bij ‘Verlept’ je bloemen zou ik zeggen, Geef gul aan de collecte ‘Eigen Zak’. Overeenkomstig deze theorie, Boek je je droomreis dus bij ‘Fantasie’.…

In Cannes dit jaar weer kilometers film uit honderdtwintig landen Tachtig procent van onze bejaarden tellen nog echt weer mee thuis met een eigen pc In de Theems zwemmen weer vissen in Nagasaki groeien bomen uit radio-actieve deeltjes gespleten tot hoog aan de hemel Op Madagaskar is tachtig procent van de bomen gekapt tweehonderd…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang…

ze kijkt hem van onder haar brilletje minzaam aan terwijl ze met haar lepel kieskeurig haar eenkleurig vanilleijsje voorzichtig proeft beide tachtig jaar grijs en krom maar naast elkaar misschien heel wijs ze kijkt hem zo nauwkeurig aan niet op zand gebouwd maar op het ijs.…

Uitgedoofd Wacht mij de kale berg Door bomen verlaten Brandt ginds de barre maan Tachtig maal malen pedalen Twee keer meer mijn hart Omringd door tijdgenoten Vlucht ik de toekomst in Verwonderd dat met zovelen Het eenzaamheid is die verbindt…

En zelf, al meer dan tachtig jaar, Ben ik zijn zorg nooit vergeten En waar ik ben, dan hier dan daar: Ik laat het aan iedereen weten.…

Pas werd ze tachtig, onze Beatrix Met dit vers breng ik haar alsnog een hulde Haar leuke toetje deed iets met de gulden De euro daarentegen, ach, da’s niks Die munt bezit geen koninklijke rente Want de percentvoet nadert nada, niente.…

Er leefden in zijn wereld vreemde mensen zo was er een groot botanicus die wel tachtig nieuwe soorten orchideeën had beschreven in de nevelwouden van Oost-Kalimantan en die, gevraagd naar zijn favoriete plant steevast dunnetjes glimlachte: "Dat hou ik bij het mos tussen de stoeptegels, in de winter."…

Hij flierefloot zijn leven lang Hij vrat niets uit en hokte Was van geen enkel vrouwtje bang Keek nooit vooruit en gokte Niet dat de zorgen hem uiteindelijk Een prijs deden betalen Nee hoor hij stierf bij tachtig vredig in zijn slaap Want heisa deed hem balen…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil om u alleen!…

achtenveertighonderd en tachtig passen in het park minstens duizend daarvan loop ik achter drie mutsen zussen, vriendinnen maakt niet uit ze zijn gearmd twee staanders lopen om hen heen, een kijkt er om ik denk: naar mij maar nee, hij zoekt zijn maatje stiekem raak ik hem even aan…

in haar naam ben ik verliefd iris calderoni memlinc glimlacht in haar ogen zij heeft iets van een stille avond in de herfst en tachtig rimpeltjes twinkelen in haar gezicht bijna alles is zij vergeten maar niet haar naam men merkt nog aan haar ogen hoe mooi de klank is van haar naam kom binnen zeg ik ga zitten hoe is je naam?…

Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil om u alleen!…

weduwe en weduwnaar zijn verliefd op elkaar hun handen zijn verstrengeld mensen kijken vertederd hoe zij samen genieten van hun broos geluk ze zijn bijna tachtig tellen elke nieuwe dag die hen gegeven is afwezig nu de dood die ginds om de bocht ze nog wat extra tijd gunt…

De jaren tachtig zijn de jaren tachtig Niet meer. Het licht ligt zeven jaar voor Op de tijd. Het jaar 2000 Komt toch ongemerkt als In 1993 De wereld verrassend zal verdergaan.…

Al ben ik bijna tachtig, `k geloof in Sinterklaas. En ook de Zwarte Pieten, de helpers van de baas. Plotsklaps kom ik er achter, dat Pieten negers zijn. Die Sinterklaas geroofd heeft, speciaal voor het festijn. Nu ging ik toch eens kijken, hoe of dat werk`lijk zit. En poetste eentje met wat Dreft, toen was hij plots`ling wit.…

De heren zijn zowaar al bijna tachtig Maar maandag loopt het stadion weer vol Met liefhebbers van pure rock-’n-roll Al wordt Micks stem nu wel wat minder krachtig Zo’n dertig jaar klinkt steeds na afloop weer Was dit nu écht de allerlaatste keer?…

Wat moet ik ermee, nu ik de tachtig ben gepasseerd? Kieper ik alles in het gele vat? Weliswaar met pijn in het hart?…

voordat de blauwe slierten opgaan in het niets dansen ze ineengestrengeld door de kamer een generale repetitie van de laatste ceremonie op de klanken van de telefoon plichtmatig condoleert men mij ze wachten tot ze tachtig kilo hebben maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang mijn liefste, licht geworden als een veertje, drukt loodzwaar…

De vaklui zijn zijn psyche gaan doorgronden: “Al heeft hij bijna tachtig man vermoord, Wij vinden deze jongen niet gestoord, Wij hebben Breivik heel normaal bevonden.” Had hij ze alle zeven op een rij, Dan was die middag ook geen schietpartij.…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…