Een kwestie van gewicht
voordat de blauwe slierten opgaan in het niets
dansen ze ineengestrengeld door de kamer
een generale repetitie van de laatste ceremonie
op de klanken van de telefoon
plichtmatig condoleert men mij
ze wachten tot ze tachtig kilo hebben
maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang
mijn liefste, licht geworden als een veertje,
drukt loodzwaar op mijn maag
Geplaatst in de categorie: overlijden
Dit gedicht is prachtig en gaat door merg en been.