Alle inzendingen over tegelijk

tegelijk was ik heel gelukkig en dacht alleen aan haar maar toch was ik bang bang voor wat er komen gaat…

Het zou zo mooi zijn, opgeruimd staat netjes, Wél moest het oversteken tegelijk: Michelle kwijt maar Berlusconi ‘rijk’ - Die waren ook wel toe aan wat verzetjes. Van zedendelinquenten gaan verruilen, Welk land zal nu het hardste moeten huilen?…

Zo, Zeeland is weer open voor toeristen Dus waai maar lekker uit daar op het strand Bij Vlissingen, Terneuzen of Cadzand In zilte zeewind die wij o zo misten Kom fietsen in de wind over de dijk Maar kom niet met z’n allen tegelijk…

Eén valpartij en alles ligt in scherven, Vaak vallen ze met velen tegelijk. Dus ogen dicht - het zweet staat in mijn hand, En wie er won lees ik wel in de krant.…

je schrijft me in 140 tekens waarmee je me op een dwaalspoor zet wat waar is is tegelijk eenvoudig niet waar in 140 grijze karakters twitter je ons naar het einde ongehavend vallen ze door het open raam je zegt niet zoveel qua limiet…

Horen Spaanse schetsen Roken Amerikaanse sigaretten Hollandse biertjes lessen Onbenullig kletsen Verlangen naar langer Terwijl staren naar sterren Gevoel van geluk Melancholie tegelijk Onderuitgezakt in tuinstoel De koning te rijk…

Chauffeurs in Brussel èn in Rotterdam Besloten tegelijk een dag te staken Omtrent chauffeuronvriendelijke zaken Die bus- noch trambestuurder langer nam Hun boosheid is voor bazen uit den boze Maar het chauffeursleed reikt aan ‘t grenzeloze…

Soms gaan zij tegelijk op pad; Hun buurman zegt dan, heel gevat, En meestal ook fortissimo,: Nu rijden ze toch 'deux cheveaux'!…

Tot een enkelings verdriet Kwam het koningslied er niet Zonder stamppot, zonder franje Veilig houden we van oranje Trots zijn we op ons kikkerlandje Lezen we wakker in ons krantje Met zijn allen tegelijk eentonig: Lang leve onze koning !…

Kwetsbaar en warm tegelijk een gevoel diep en apart.…

vraagt hij tegelijk hetzelfde aan mij maar als ik hem schrijf hem de letters laat zien nav skin re jih tpans ik snap het wel, dus hij is niet mij…

Al mediterend komen de Chinezen Vaak uit bij Yin en tegelijk bij Yang Dat maakt die Xi Jinping een Bee Tje Bang Nee, sterker nog: hij vreest met grote vreze Toch weet hij wat te doen met zondebokjes: Hij grijpt ze vast en vreet ze op met stokjes…

De dag van morgen kan ik nog veranderen veel heen en weer gepraat maar heel weinig gezegd als een kosmische dans op de choreografie van de planeten, de stilte de boekenwurm vrat zich door het boek overpeinzingen de wereld verbeteren èèn ding tegelijk wat doe jij?…

De vlinders die vliegen Met zwermen tegelijk Van boven naar beneden Het maakt me misselijk Maar wat voelt het goed Dit overweldigend gevoel Ik denk dat jij wel snapt Wat ik hier bedoel Die heerlijke verliefdheid Het altijd denken aan jou Ik hoop dat je begrijpt Hoeveel ik van je hou…

Aan vogelpest weer twee man overleden Maar, tegelijk, in Moskou, sneuvelt nou Het volk bij bosjes door de strenge kou: Tweehonderdzes personen tot op heden Het stond op Teletekst. Een klein bericht Groot leed is net zo groot als men belicht…

Maar ja, je kunt niet alles tegelijk aanbieden. De olie en de politiek zijn dus voorlopig niet hybride!…

Probeer de waarheid Te achterhalen, die me In flarden en kronkels Omzeilen wil, wat niet Gebeuren zal - zout leg Ik op staarten van hazen Die er met de waarheid Vandoor gaan; en op slakken, De meeste dan hiervan, Want op alle slakken tegelijk Gaat me wel wat ver - Een mens moet zich niets verbeelden…

Elk mens: dezelfde basis, ze heet liefde en laat zich noemen via vele namen. Echter, we kunnen en mogen de liefde in de ander benamen. Laten we beginnen bij het begin, de oorsprong der liefde... laten we proberen te eindigen in vredig begroeten, telkens als ik jou zal ontmoeten. Als jij dat toelaat, als je ziet, wat al die tijd…

Ik geloof en volg 't hart dat al lang straalt in alle zeven hemelen tegelijk En jij? Voel regendruppels vormen tot de zilte zee die over mij valt Ik zal haar splijten tot enkel aarde droger is dan de woestijnen En dan zal je mij geloven op mijn woord dat ik, ja ik een kind van God ben...…

hij schrijft betekenis met onbestaande woorden, schildert uitzicht door het venster en het sleutelgat opent deuren zonder klinken, leest van letters tegelijk en zint op schoonheid vangt haar zingend vanbinnen met schrapende geluiden, in de nacht is hij een mysticus die dagelijks zwijgen moet te lezen is hij niet…

met een glimlach op mijn gelaat weet ik dat jij je mannetje staat wanneer alle mannen met je willen flirten allemaal tegelijk, niet eens om beurten ik laat je gaan, in doen en laten want inmiddels heb ik wel in de gaten dat de liefde die ons samen bracht nog altijd brand en nog immer lacht…

De sterrenhemel was onze deken en laken tegelijk. Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Het toetsenbord wint het van de wc-bril als ’t gaat om viezigheid De bacteriën huizen er met miljoenen tegelijk, ik zie ze dansen. Voortaan maar een toiletrol mee, als ik ga typen en aan de zijkant heel frivool Hang ik dan reiniger en borstel zo minimaliseer ik besmettingskansen.…

Hoe konden we geen machines worden in een land vol machinerie Hier heerst de wet van wetmatigheid, rationaliteit en zakelijkheid Koud en kil staan zij daar, ratelend en pruttelend Wij namen hun als voorbeeld en nu staan we hier Warm en kil tegelijk zwijgen wij…

midden in de zachte nacht van Pinksteren werd een kleine vlam gebracht, bewaker van het grotere geheel we dragen het, met veel en weinig tegelijk zien de sterren, wel van ver maar ook van oudsher heel dichtbij er klopt geen valse hoop hier in dat kleine hart van mij…

zoals de schilder zichzelf ziet als koe de weide is het leven waarop hij terugkijkt waarin hij graast en nog iets achterlaat als bijdrage voor de vergankelijkheid de schilder is de kwast en de penseelstreek tegelijk hij klampt zich vast aan z'n expressie geeft gehoor aan drang naar iets dat niet meer is of het moet afscheid zijn…

soms pakt het anders uit liggen zaken genuanceerder gedurende voortdurend voortbewegen zonder ooit het vermogen op twee plaatsen tegelijk te zijn buurvrouw; wat rijmt op schapenscheerder ontbijten en diametraal terugkerend in de tijd het onverteerde brood ten spijt -volledig…

jij beschreef liefde, zoals iedereen dat doet, met romantische gedichten uit eten, kaarslicht en verdween ineens ik ben het nooit vergeten nee, dan ben ik liever plant zo´n groene met grote bladeren waarin de nerven, als de aderen in je hand, je bloedsomloop beschrijven en elke nerf is tegelijk ook levenslijn verborgen in de armen van elk…

ik streepte hemel met wolkeloos licht kleurde de tijd in opklarend zicht raakte de dag in het zien van je lach je voeten trokken een spoor in dauwdruppelend gras dat in brekend weerkaatsen regenboogkristallen gaf ik zag in het groengrijs van je ogen hemel en paradijs tegelijk…