Alle inzendingen over uitgegleden

Op 14 augustus 1943 klom je omhoog, net als Bea, en je sprong naar beneden, eenentwintig jaar en zonder een valnet niet eens per ongeluk uitgegleden, maar bewust de Bea in jou geworden, omdat de literaire truc niet werkte, op de watertoren stonden geen stopborden of medicatie die de anorexia beperkte.…

waar zijn de dagen van mijn jeugd zo'n helder beeld van goed en kwaad van wat niet hoort en wat niet deugt en van de charme van de straat heb ik mijn spelletjes te vaak gespeeld op glad ijs immer uitgegleden mezelve 's zondags eindeloos verveeld wat is de draagkracht van dit jong verleden is het ballast, is het weelde slechts een pak vol…

Haren zacht, de dikke witte berenvacht staat recht, een beetje gelig steeds meer bedolven onder vuil smerig smeltend sneeuw met hun blik op het noorden lijkt hun leven uitgegleden.…

De BOOM.... ja, ze mag weer hoor, want Sinterklaas cs zijn er vandoor Na bijna een jaar lang ongeduldig wachten, nee... sterker nog, lijdzaam zitten smachten, kwam het symbool van warmte, gezelligheid en vrede, weer soepeltjes de kerstboomdoos uitgegleden. En eindelijk daar staat ze dan potjandorie !…

we hem houden aan de tien geboden Of zullen wij hem tot vertrek gaan noden De man zelf was buiten zichzelf in alle staten Over wat die raadslui nu met hem uitvraten Was ik één maal mijn spanning even kwijt Nu ben ik geheel opgeladen en vlieg eruit De raad sprak uit: de burgemeester licht van zeden Is wel behoorlijk in al zijn naaktheid uitgegleden…

Je gloeide van liefde voor deze plek op aarde en voor het leven op zich, als in een roes en eenwordend met de grote schoonheid van Golden Bay ben je gevallen, uitgegleden of misschien wel gesprongen, want je onrustige bezetenheid kende wellicht een duistere grondreden, die je met je mee hebt genomen.…

Bij bundels liggen doden uitgegleden, De ransels om, de stormhoed op het hoofd, Zij worden door mortieren overreden, Dat was toch niet, wat hun werd toebeloofd. Zij trokken uit, ik zag ze door de straten, Het was bij avond, in de Seine-stad, Of was het in Berlijn, of hoorde ik praten Londens, in de straat, die ik vergat?…

Een grijze schooier, half gekleed, Was op een ijsklomp uitgegleden; Men vond de stumperd, krank en zwak, En stervend op zijn bedelzak, Een sneeuwdek op de leden.…

En gij zult zien hoe 'k lig, mijn leven uitgegleden tot bij het laatste zweet en bloed; gij zult de grauwe lok van voor mijne ogen keren en zien hoe nóg de drift zwart om mijn schalen kringt; hoe, nors van vragen en vertrokken van begeren, de laatste kreet mijn lip verwringt.…