Alle inzendingen over vegen

Een droge opmerking, een simpel woord Gewoon van Marjon even nagedacht en aangehoord Veeg eerst je eigen straatje schoon Voor je anderen maant: doodgewoon.…

Toen hij die middag door het dorp reed stonden de beuken als een veeg teken er was niet alleen die verwenste regen maar in de kruinen een radeloos beven…

Jan Peter raadt ons zeer indringend aan Om na het driften, dwarrelen en stuiven De sneeuw van onze eigen stoep te schuiven Het land blijft dan op eigen benen staan De Kamer moet hém straks ook maar bewegen Om rond Irak zíjn straatje schoon te vegen. ---- Den Haag.…

veeg ales aan de kant en begin opnieuw…

Want hem is duidelijk geworden, Dat ook het hoogste goed op aard’ Gedoemd is steeds weer te verworden, Elk naar zijn eigen, vege aard. En als de ziel, omhoog gestegen, De lasten van het lichaam derft, Verblijdt zij zich in ene zegen, Die nooit een sterveling verwerft.…

De gevoelsscherven veeg ik op, het is meer ziel -- dan ik verwachtte.…

een fabrieksschoorsteen penseelt grijszwarte vegen in oranje lucht.…

Zachtjes verspreid ik mijn leugens stilletjes veeg ik ze achter me op.…

Het tuinpad vegen: blaadjes verdwijnen; nog meer komen er weer bij.…

Ik veeg het tuinpad, word voortdurend achtervolgd door een roodborstje.…

de hemel een bord vol vervagende vegen ook morgen weer…

moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

och, zie toch de treur wilgen vegen namen van vergeten stenen…

Bij Kinderboerderij Parkhoeve gelegen aan de noordelijke polders naast de stad Breda veeg ik het dorre loof bijeen een roodborstje volgt me hupt voort vliegt steeds even op kijkt onder een schuivend blad pikt en hoopt op kleine hapjes die tevoorschijn zullen komen voelt zich vrij van medezoekers naar het begeerde voedsel verliest…

zacht gleed ik altijd langs je in een miniem contact wisselden we alle info uit op ons pad in een vingertip veeg wist jij je gekleed met mijn stemming en humeuren jouw lach opende vaak alle deuren vaak mocht ik je schaduw volgen waardoor jij op een warme dag verkoelende wind aan jouw zijde had het spannendst bleef de nacht…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

ik mozaïekte met stukjes leven om ze harmonisch te passen in het bestaan het leek goed te gaan tot de lijm verdroogde het cement verpulverde waarin ze waren gegoten heb met alles gebroken toen ik jouw ogen zag een veeg licht in een donkere straat bij nacht je lach parelde tanden in witte aanstekelijkheid handen speelden met schaduw…

Vervreemd van oorsprong, als ik schrijf vervalt het snel tot leuren, getroost met aangereikt gereedschap, waarmee ik het vege lijf wil redden, een niemandsland waarin ik mij waag, een handgemeen met taal en tijd om die in geordendheid te plaatsen, winst of verlies maakt weinig onderscheid om direct te handelen, anders ben ik het kwijt.…

modder in de gang veroorzaakte een deukje in haar gastvrijheid 'welkom' op de deurmat moest wijken voor 'voeten vegen'…

geen overwinning met ongekende kracht komen zij terug overspoelen de opgeworpen wal van zand mijn woorden gaan verloren vervliegen in de wind die aantrekt tot een storm ruggenspraak onmogelijk maakt ik wil confronteren de natuur een lesje leren in samenspraak maar die hoogmoedigheid raak ik snel kwijt red ter nauwe nood het vege…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen…

Gebeukt, gemept en bijna gevild Ze redden nog net hun vege lijf…

De reden daargelaten, blijven vragen -als rupsen- knagen aan mijn binnentuin. Wanneer begon het mij verdomd te dagen dat overwoekerd beeld verviel tot puin. Er chaos heerst wanneer de koorts in vlagen mijn lijf bestookt en brandt tot in de kruin. Ik weet niet hoe de angsten te verjagen. Zij kleuren mijn gemoed zo donkerbruin. Vergroeide…

je danst op aarde die speciaal voor jou vruchtbaar is gemaakt je hand in de losse zwaai van de zaaier die dit een leven lang heeft gedaan met zwierige streken werp jij in ronde vegen het zaaigoed door de lentewarme zon pas als het laatste strooisel is geland jij je rust geniet kiest schepping weer gods hand…

Racistische motieven zijn verzonnen een aardig kinderfeest werd zwart gemaakt nuances werden schreeuwend afgekraakt een maffe minderheid heeft dus gewonnen Wat mij betreft krijgt deze pieterman dus flink wat vegen, maar wél uit de pan!…

Donkerrood geschminkt in Spaanse kleren Getooid met felgekleurde pauwenveren Met brede kraag, een zak vol pepernoten Hij zal zich dus opnieuw uit moeten vinden Puk en Bell zijn hem voorafgegaan En Smeerpoets heeft als Roetveeg afgedaan Zijn Regenboog gaat langzaam aan verzwinden Maar 't kind heeft hem het vege…

droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je kunt de buitenkant niet binnen krijgen in een hoofd dat vol met watten is gepropt waarin je zoekt naar de gewone dingen die door totale chaos blijven weggestopt droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je zwabbert door de dagen…

Veeg elk verschil van mening van tafel Haal uit de kast je mooiste glazen Vul ze met wijn of met bier van gember Laat ons drinken en zuipen als dwazen Veeg met het schuim onze prilste zonden Laat ons vergeten wat ons onderscheidt Laten we klinken op onze banden en standen Zijn voor altijd, voorgoed, verleden tijd Veeg met de drank…

en ik veeg de rimpeling weg met vingers die herinneren om dat te doen wat nodig is en ik draai de tol in mij zwart-wit…

Met wiegende heupen passeert ze ziet dat ik staar ziet niet dat ik haar zie denkt dat ik droom terwijl ik zit op koud steen met rondom de klei die haar voeten vergrijst vegen maakt op haar kuiten ze danst langs het steen waar in letters haar naam waar ik op zit naar haar staar naar de vegen die met haar bewegen ze danst in de klei…