Alle inzendingen over verschijning

in de dageraad verschijnen silhouetten donker uit de nacht…

Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Zal de winter gauw verschijnen, en al het groen doen verdwijnen. Deze zomer heb ik jouw liefde verdrongen, en in de herfst ben ik naar binnen gedrongen. In de winter zal ik niet meer verschijnen, Zoals het groen zal ook ik uit je leven verdwijnen. Vaarwel mijn liefste, zomer.…

De ooievaar staat met zijn fraaie verschijning perfect in balans…

Als in dromen verloren kinderen verschijnen -levensecht mooi- vertellen zij hun dromen en als tranen voor hen zijn laat ze vloeien! want weer verschijnen zij nu in tranen -loslaten doen handen niet het hart. en Tranen willen zeggen ‘ma, pa huil maar even als ik de pijn verzacht.’…

bevrijdend kijken kijken voorbij verschijning zien zonder teken…

Waarheid is vluchtig, je ziet haar half verschijnen – en half verdwijnen.…

Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Een beetje verliefd Je verschijning schenkt mij Een verlicht gevoel Emotioneel onvolwassen Om iets moois te verzwijgen…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Als het donker zou verdwijnen Dan zou jij daar voor mij staan Omdat jij het licht laat verschijnen Waardoor ik duister kan doorstaan…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...…

De rust keert weer in het gebouw waar Thomas achterblijft hij voelt zich ongemakkelijk één keer had hij de samenkomst gemist en juist die dag was Hij zo duidelijk aanwezig hij was de enige die het niet had gezien waar was hij toch wat was er zo belangrijk dat hij dit niet kon meebeleven er speelt een melodie door zijn gedachten…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

De strandgasten in paniek als ik in zwembroek op ‘t strand verschijn; verblind door al dat wit vlucht de zon achter een wolkgordijn…

Het beeld, mijn verschijning. Mijn hartslag is niet gelogen. Elke klop zichtbaar op de huid. Zo echt als je lach in mijn geest. In de nacht kan ik het privé tonen Waardoor jij mijn hartslag uitleest. De hoop geeft leven in mijn keel. Jouw verschijning klopt expressief. Ik kan je voelen met gesloten ogen.…

als ik niet meer leef maar nog wel bij je ben terwijl je me niet meer ziet noch hoor je mijn stem als ik in je dromen slechts in flarden verschijn proef dan uit deze woorden dat ik er ALTIJD zal zijn…

een dokter uit Hoog Catharijne moest ooit voor de rechter verschijnen omdat hij gebood geeft u zich maar bloot en leg al uw goed op de mijne…

lief klein lichtpuntje in een hoopvolle wereld wens ik je vrede verschijn als nooit tevoren als het leven donker lijkt…

Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een herkansing biedt om dit maal iets om de kerstviering te geven. Verschijningen die om wroeging vragen aan het hart dat vaak vergat, iets met de ziel te delen op de drempel van een nieuwe start.…

(tanka) De regenboog glanst, wekt grote kijkvreugde op door zijn plotseling verschijnen en weer snel gaan, steeds ongenaakbaar blijven.…

Maar wij zijn niet dood wij zijn echt springlevend en vieren onze verschijningen jaarlijks met een 'Canal-carneval' We are gay, we are proud!!!…

in een dans die in jouw ritme zwom je bewoog in mij omdat ik zonder jou gewoon niet verder kon je nam glashard de overhand, telde mij toen uit nog voor je laatst verschijnen moest ik in dronkenschap uit het café verdwijnen…

Een "junkie" uit Hoogh Catharijne Moest voor diefstal bij de rechter verschijnen Hij klom op een hoog dak Keek naar beneden en sprak: "Ik moet maar van deez' wereld verdwijnen!"…

ik zie ze drijven met de wind mee hoog boven als schaapjes gedwee om dan ineens in het niets te verdwijnen alleen het blauw achterlatend kijk ik tot ze weer verschijnen…

Ik heb nooit echt van iemand gehouden Nooit echt om iemand gegeven Maar jouw verschijning Bracht een ommekeer in mijn leven Door jou weet ik nu Dat echt verliefd zijn bestaat…

tijdloosheid treedt in in weekend èn doordeweek namen der dagen verdwijnen de dag en de nacht linten van licht en donker die aan m'n venster verschijnen…

Dat die weer mogen verschijnen. En wat mij betreft nooit meer verdwijnen.... Kan er nu alleen van dromen Maar ze zullen toch weer komen!…

Het moest nog eens gezegd worden ik dacht dat borsten van chocola waren je ademtocht puur uit je gouden hoofd ik kwam van tussen mijn ideaal decor gekropen waar ik rijpenderwijs zat te spelen met abstracte woorden waar het leven soms geen raad mee weet ik moest nog leren over het vergaan der dingen en het relativeren dat op de achterkant…

Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets _ voor straks! Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft…