Alle inzendingen over vertroetelen

dierendag een hond jouw trouwe viervoeter altijd je allerbeste vriend vertroetelen…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

Vertroetel dus je smaakorgaan, Want, jong geleerd is oud gedaan.…

Heel Nederland leeft mee met Kiki's kuit Vertroetel en masseer haar lijf en leden! Of moeten we haar zelf maar komen kneden Dan kan ze tegen Williams voluit Desnoods neemt ze de Kuyt van Dirk erbij Maar ja dat is er een met Griekse Y.…

het liefste koester ik de liefde niet de herinnering eraan en evenmin het sluimerend gemis als was er zon achter de wolken niet het verdriet dat onverwachts mijn hart bezeert, nee dat niet meer ik baad mij in de lach van hem die zich ook warmen laat door mij drinkt van mijn lippen als zijn wijn paart aan mijn geur zijn adem laat vertroetelen…

Terroristen opgelet Er is een kogel door de kerk We dumpen suiker in Irak Tonnen snoepies in een zak Het klinkt een beetje sterk We kappen effe met die haat Vertroetelen die hap Proppen ze vol met zoetigheid Dan verzetten ze geen stap Geef ze maar wat lekkers Negerzoenen, bekkentrekkers Zure bommen, kruidnoten Een raket van veilig ijs…

Het is geen verheerlijking van dromen in ‘t loflied of om in dromen iets meer te zien dan werkelijkheid van ‘t loflied eerder een vertroeteling van gedachten tijdens ‘t loflied weemoed en melancholie van het heimweelied in Amsterdamse armoede die verlangt naar jungle tussen Spaanse kastelen onder zomerwolken die verhalen vertellen…

Dan kunnen we samen aan het vertroetelen gaan, als opa en oma, zij aan zij. Maar met soms ook al 'n beetje zorgen, want alles is niet zo gewoon. Wat brengt ons de dag van morgen, zijn 't kleindochters of ook 'n kleinzoon? Dat maakt helemaal geen verschil, Al zijn ze maar goed gezond.…

Het komt door de hond het komt door de labrador onze labrador retriever chocolade bruin en tevreden aait en laat zich aaien dan begint het hondengesprek over Mika, want dat is z’n naam en mijn man is de eigenaar ik verzorg en vertroetel aanvullend aai factor slaat over dan vervolgens het mensengesprek met twee mooie stevige dames…

terras in de duinen olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot de geur van gestoofde ajuinen een parasol overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een ovaal van lauwe schaduw slagroomwafel in een ooghoek jonge, broze, witte wijn breng ik naar de lippen kraakverse garnalen en zeeslakken op een zilverschaal verstrooien de vingers, vertroetelen…

die kleine man liefhebt als gift en toeslag van het verbond dat jou elke dag intens vieren laat dat jou het leven in al haar facetten als een geslepen diamant zijn mag sprankelend met en over jou stralend in alle te geven en te ontvangen liefde die zich onlosmakelijk verbinden laat in gevierde of te sluiten vriendschap die jou tijdloos vertroetelend…

hij zet een zestal vallen met blokjes kaas voor ratten gooit akelig precies kiezelstenen naar naderende katten strooit gif in iedere hoek gleuf en gaten niets of niemand die aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij…

Laat het lot hen koesteren, voeden en vertroetelen, voor ware wijsheid zorgen: de voorouders van morgen.…

Is ze daarom zo stil en gluiperig rond mijn nek gekropen, alsof ze me wil vertroetelen? Krijg ik daarom steeds meer ademnood?...…

En noem het éens nog met de oude namen, en koos en vertroetel het als weleer… Mijn hart is dood… Kom allen nu samen, mijn jonge liefden, een laatste keer.…