Netgedichten

netgedicht (nr. 75.531):

Voorouders

I
De lange lijn van het bloed
stroomt voort vanuit de oersoep,
waar lust en liefde leven
verwekken, verder geven;

generaties, geslachten,
veelvormige levenskracht
die door mijn aderen stroomt,
nog steeds dezelfde droom droomt:

dat in het heetst van het spel
zelf, ander, samen smelten,
in lust en liefde leven
verwekken, verder geven.

II
Mijn eigen wandelwegen,
ze bevatten beenderen
en vlees van m’n voorgangers;
Aardes koude kostgangers.

Zij zwoegden hier, net als ik,
in zon en regen, weer, wind;
ademden dezelfde lucht,
voelden dezelfde zwerfzucht.

In hun voetsporen volgend
maak ik mijn levensreis rond;
steeds verder, brozer, banger:
Aards komende kostganger.

III
De voorouders van morgen
lachen, spelen, rennen rond;
ze zijn het pure leven
aan zichzelf doorgegeven.

De voorouders van morgen
ervaren vrij het wonder
in hun gehele lichaam;
gretig, gul en heilzaam.

Laat het lot hen koesteren,
voeden en vertroetelen,
voor ware wijsheid zorgen:
de voorouders van morgen.