Alle inzendingen over vervelen

hier liggen stenen zonder zich te vervelen soms staan zij even…

men hoede zich voor ouder worden in eer en deugd dat is dodelijk vervelend…

woekeren is groei kan vervelend zijn zeker bij een woekerpolis schande!…

Bewustzijn Van wat Ik voel Hoe vervelend ik Het ook vind Zal me vrij maken…

Kijk je ook soms uit verveling naar die mode op teevee o nee…

Ongenaakbaar Lag hij naast haar Uit pure verveling Baarde zij een tweeling ...…

Deze theedoek scheur ik bedachtzaam doormidden Het vaatwerk laat ik achteloos op de vloer te pletter vallen De bak met zeepsop keer ik rustig om boven het vloerkleed Met ons nieuwe broodmes snijd ik zorgvuldig de zitting van de bank aan repen De gordijnen bevielen me allang niet meer Uit de keuken komt de geur van verbrand voedsel…

De Amerikaanse droom doorprikt Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen Kneedt hij een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte…

die dag was het doodtij hij gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Ik zat me gister stierlijk te vervelen, Dus riep ik al m’n vrienden bij elkaar, En smeedde snode plannen - wie, wat, waar? -, Verlangend naar gewaagde taferelen. Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

Op straat blinkt er iets, ik sta stil en schop het weg -- pff, een dode ster.…

Weer een dag voorbij, weer is het tijd om mezelf -- eten te geven.…

Goed dat we de dood niet beleven, we zouden ons dood vervelen…

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

slaapstoornis heel vervelend gestoord in slaap een hard snurkende echtgenoot geronk!…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

is stom de leraren zijn slecht Ik wil mij niet meer vervelen laat me spelen LAAT ME SPELEN!…

Een propere dame uit Veenhuizen Had eens haar hoofd vol met luizen Ze zei:"Het is vervelend maar toch, het was vervelender nog Als het geen luizen waren maar muizen."…

ik wil weg weg van hier ik verveel me heb niets te doen ik val in slaap trrrrrrrring de bel gaat yes nu snel naar huis…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

Ik werd dan verstandig En dat is reuze handig Als ik me verveel. Gelukkig moet ik mijn leven slijten Met gevoelige kwaliteiten.…

De klapbes zit zich te vervelen en wenst met de muilpeer te spelen. SM wil het fruit en ze nodigt hem uit om getweeën het slabed te delen.…

Oogloos en eenzaam, voor Samson de krachtige was de verveling de ergste straf En na de dood van zijn blindengeleidehond kwamen de muren al snel op hem af…

Nooit meer verveling. Nooit een saaie dag. Altijd avontuur. En in slaap vallen met een lach.…

Nooit meer elkaar vervelen en ach ik zou jokken, als ik vertelde dat er nooit een vervelend woord viel. Maar mijn lieverd, mijn maatje mijn alles, de kinderen en ik, we zullen je zo missen Altijd weer……

Dit is het vervelende Van elke gevangenis Dat er niets te bereiken - En naar alles verlangen is; Behalve de roe! - En dat er bij niets-doen Nimmer geduld is, En elk er van eigen leegte Vervuld is - Tot stikkens toe!…