Alle inzendingen over viool

In de gesloten koffer ligt de dode viool ongelooflijk onbewogen verloor ze elke moed.…

Trage golfslag in viool en orkest. Maar ook doedelzak en virtuoze schittering geven mij dromen van eindeloze einders.…

als ik muziek hoor spelen in het centrum van een stad sta ik daar verrukt te kijken aangetrokken word ik door een orgeldraaier op de hoek van een straat een fluit, viool of klarinet met spel, gezang en dans ook daar vind je me weer…

Ik leg mijn oor te grabbel hoor de avond vallen motregen ook, een noten ping ping pizzicato het stromen van zinnen waterspinnen die dansen gaan viool contrabas gestemd de muziek trekt het water aan…

door liefde gedreven mijn mooiste gedicht op jouw lijf geschreven net niet in het zicht mijn zijn en mijn wezen in een regel of vier maar nu ik wil lezen ben jij niet hier in liefde bedreven mijn schoonste melodie in jouw hart beschreven een ware symfonie mijn lust en mijn leven in tonen herboren een minuut of zeven ...ik zal het nooit…

een vrolijke extase van veelal ongekende kansen zich vurig laten zien in experimentele kleuren die als impact ook een nieuw begrijpen geuren de spraakverwarring is nooit babylonisch want feesten kent geen tijd samen genereert een geweldige gezelligheid in een carrousel van losgelaten emoties spreken ogen altijd de eerste viool…

het is niet de eerste viool die sterren aan de hemel doet dansen winter in lente verandert door de warmte van haar toon jij bestrijkt vergeten snaren tot melodieën uit ongekend talent met een liefde die ieder mens vanaf zijn geboorte al heeft gewenst…

zacht klagen balalaika's waar schapen nog hun hoeven schrapen op het wachten op de nacht de vuren zijn ontstoken in het warmen van zigeunerbloed is het stoven al geroken dan priemt een hoge toon langs poesta's zoom en speelt meteen een eerst viool vuren laaien mannen graaien vrouwen zijn frivool laten zich paaien tot de…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd.…

Kijk mee met mij, de tuin bloeit wonderschoon Veronica, narcis, viool, aubretia Azalea, papaver, tulp, weigelia Astilbe akelei en anemoon! Ajakkes, Keizer-kruid! Daar in de hoek Eruit! Dat staat als woekeraar te boek!…

(haiku’s) EEN GROTE STER die bekende ster nog steeds mijn idool eenzaam boven de Noordpool DE GOOCHELAAR wie kent hem nog die goochelaar die plots verdween in zijn laatste truc VIOOL ze bespeelt voor elk met prachtige kleurklanken het eerste viooltje…

De meester bespeelt mijn lichaam als viool strijkt langs flanken en haren roerend de snaren van toekomstmuziek. Een ritme van lauwwarme jazz Tong tanden handen Tong tanden handen voorzichtig langs de randen van modern en klassiek…

mijn ingesnoerde leest kon je niet verleiden mijn snaren vaker te beroeren gespannen wachtte ik op jouw vaardige vingers maar jij bespeelde liever háár g-sleutel in een zinderende apotheose fiedel ik haar mijn compositie uit ik laat me niet kisten als tweede viool…

eens / blies ik de harmonica eens / streek ik de viool vandaag in opgewonden verbijstering mompel ik Madromadé magische aanwezigheid jij bestaat… nevel / mist kneedbaar verlangen betovering tot diep in mijn ziel toch hoe onmachtig jou werkelijk te betrekken in dit sprookjesspel…

voor het open raam zit Pino mijn rode kater buiten kwinkelieren en kwetteren vogelkeeltjes dat het een lieve lust is hier in de kamer zingt hij mee de een na de andere lente melodie hij speelt viool met kop pootjes en dikke staart hij heeft het voorjaar in zijn bol…

Alleen in Parijs walst een vlieg zoals een vlieg -- rondzwiert in Parijs.…

De ochtendnevel blijft hangen in het gebrom -- van de zonsopkomst.…

Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijt hij zich neder lavend aan haar lusten…

Als kleine Mark hield hij al van klassiek Hij had een liefde voor het zwart en wit Zijn piano was zijn mooiste bezit Toch zag hij in het klavier geen muziek Hij koos daarna een echte tegenpool En speelt nu heel graag de eerste viool ...Rutte zag af van een leven als pianoleraar...…

zij kleurt als lente en zomer de bellefleur in mijn hand is priller dan groen van oases in het brandend bruingele zand weerbarstig als rots gespleten door watererosie van ijzige trots danst als een kind dat in nieuwe dimensies haar speelruimte vindt zij is mijn eerste viool klassiek maar ook modern en frivool…

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

Een moeder heeft een hart voor haar kind dat kind wordt door haar bemind niemand kan haar evenaren zelfs niet het mooiste instrument de viool met haar snaren. Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie.…

Ooit vocht je in donkere uren een implantaat van steen uit je hart Onder dreigend wolkendek door storm en nevel terwijl het verdriet rijpte als vruchten aan de boom bedwelmde de koriander Toen de viool het lied van eeuwigheid huilde opende de roos behoedzaam haar hart In prille ochtend onder milde zon…

Dag lieve man, je warmt mijn dag al in de ochtend gevoelvol en attent wat zou ik dromen van de ideale vent ik heb je lief, je raakt de juiste snaar muziek in mijn gemoed en in de ruimte van stil verlangen heerlijke wisselstroom van het hart viool en orkest in harmonie nooit eerder die hemelse symfonie…

De dood danst door de straat je hoort hem niet maar een jammerende viool klinkt van achter het behang of keukenkraan de dood danst door de straat je weet niet of hij verder zal gaan niemand die hem ziet maar je bemerkt het verderf en verdriet de dood danst door de straat het is al laat de gordijnen gaan dicht je dooft al het licht…

Toen de vraag-krullen der cello's trager bewogen en het hoofd van de violist afstierf - laag en lager - op het gevoelig lichaam der viool, toen kwam er rust, - en in dat zwijgend ogenblik waart Gij, o God, noch vrede, noch geluk, maar verruk- kelijke pijn, verschrikkelijke lust.…

En vervolgens op hark viool gespeeld, met zaag als strijkstok. Een liedje. ------------------------------------ uit: 'De gedichten', 1998.…

de viool het is alsof ik de snaren stilletjes hoor huilen tranen zich in elke trilling rond het hout verschuilen mijn emoties zweven mee breken met de klanken open bevrijden dat wat ongemerkt naar binnen was geslopen een kamer vol gevoelens ik zit er middenin tot aan de laatste noot lief ik het lied van de violin…

de wind draait de weg was lang het weer werd slecht het hoort erbij dat alles in elkaar stort dat alle rijmen uit gedichten vallen de zon schijnt het vriest in je kop dat kat spint de kraan lekt je hebt je best gedaan voor alles wat mislukt is heb die viool en al mijn vingers nog en een jas buiten is het feest ------…

Op het hoekje van de straat Met zijn zijn fles en zijn viool Een slok om te kou te verdrijven Dat is de taal die hij verstaat Gehuld in een versleten deken Staart hij naar een witte duif Zoekend naar de laatste kruimel Die de eenzaamheid even doet doorbreken Wachtend op de koude nacht Die spoedig zijn intrede weer zal doen Denkt hij aan…