De juiste snaar
de viool
het is alsof ik de snaren
stilletjes hoor huilen
tranen zich in elke trilling
rond het hout verschuilen
mijn emoties zweven mee
breken met de klanken open
bevrijden dat wat ongemerkt
naar binnen was geslopen
een kamer vol gevoelens
ik zit er middenin
tot aan de laatste noot
lief ik het lied van de violin
... Bij het muziekstuk: “Grandpa’s Violin” ...
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 24 mei 2013
Geplaatst in de categorie: muziek
Als jullie hier al om huilen, moet ik dweilen
na een concert. En blijft de dichtkunst immer
het zielige kindje dat kusjes krijgt!