zij spraken alle talen kleurden gevoelens en emoties in het raken met de hand liefdevol ontmantelden wij het lang gedroomde huis ieder met eigen herinneringen als een onbereikbaar stukje thuis stenen zijn gestapeld verwijderd is de specie van de tijd dat wat door onze handen ging kende geen enkele spijt het momentum leven hebben we…

de klok een uur vooruit gezet het uur verdwenen in 't niets zo zou het eigenlijk ook met de pandemie moeten gaan laten verdwijnen in het niets doch als alles zó simpel was verdwenen alle zorgen en angsten in 't niets maar ik weet wel aan mijn dromen hebt u ook al niets…

In 2018 vielen de merels dood uit de bomen. Het Usutu-virus was onder hen gekomen. Met lede ogen keek de mensheid het aan. Wij waren bevreesd voor 's merels voortbestaan. Ondertussen zingen de merels weer voluit hun lied. Wij zijn nu de pineut met het virus "covid". Diverse overheden verzinnen allerlei regels en listen, Maar wij laten ons…

dank je wel voor de zorg voor mensen zelfs tot over je grenzen dank je wel voor het brengen van eten in de supermarktketen dank je wel voor durf achter de kassa met risico in mensenmassa dank je wel voor het rijden en bezorgen onzeker voor de dag van morgen dank je voor het zoeken naar vaccin en medicijn voor adem, tegen pijn…

onder helderblauwe hemel bloeit de magnolia weer als bode van te vroege lente in een land vol van verwarring biedt zij troostend schoonheid als haar bloesem zich ontvouwt die niet veel later dan alweer op het ritme van de wind vlagend met somber makende somberheid naar de aarde neerwaarts dwarrelt waar voeten haar vertrappen zullen zoals…

Om een virus af te remmen Ontwrichten we de maatschappij Ga nog even door zo En we hebben allebei…

zacht klonk het geluid van de motor boven alle liefdes uit hij componeerde in de technische ruis de regelmaat en helderheid van het genie waar stilte heerst nu corona triomfeert is er weer plaats voor kwalitatief onderscheid net als luchtvervuiling zijn decibellen ook onderworpen aan een uiterst streng regime want sluit de ogen…

(versje van hoop en vrees) wanneer we straks terug mogen kijken op de crisis zal alles anders zijn blijkt dat niets is wat het was kijken wij met andere ogen naar het aards bestaan waarin een bres is geslagen die leemte opvullen met warmte en genegenheid wordt nog een hele klus…

Ademnood, ademnood, ademnood en dan volgt de dood. Met gerochel en gepiep is hoe het leven afliep. Een week geleden nog volop in het leven gestaan, nu in quarantaine eenzaam heengegaan.…

er is angst er is isolatie er is hamstergedrag er is ziekte ja dood is er zelfs er is zelfs dood maar we horen de vogels weer zien elkaar op afstand beter nu dan dichtbij de lente kondigt zich zoals alle jaren weer onder kleurrijke hemel die van donkergrijs naar hemelblauw tint mensen zingen voor elkaar klappen en applaudisseren…

zij rolden haar snel uit het grote 5g tapijt snelheid en geluid alleen nog met publieke ruis in strak zender en antenneframe leek de stad een stalen bos maar de co2 uitstoot bleek een grote flop straling bereikte grote hoogte omdat wij steeds scherper wilden kijken ook diepte bracht ons onbekende ziektes hopelijk zijn die…

En toch wordt alles weerom groen, al zijn we thuis haast opgesloten. Corona heeft met ons te doen en er wordt veel ontsmet, gespoten, maar ééns komt toch de betere tijd en zullen we weer samen zingen. Het nieuwe groen lijkt haast gewijd en vreugdevol worden de dingen, al is het nu een harde pijn, verliezen ook nog mensen ‘t leven, we gaan…

kan een oorlog schoon zijn? Nee niet uiterlijk mooi natuurlijk maar niet vies niet smerig zonder afgrijselijke slachtpartijen zonder mensen aan flarden geschoten opengereten hoofden als kokosnoten gespleten kan dat – zo schoon? Ja dat kan want er zijn bommen die gebouwen heel laten die mensen van binnen raken ze creëren levenloze straten…

de films bleven komen waarin schrijvers en regisseurs dromen gestalte hadden gegeven in andere maatschappijen dan het huidige leven ideologische ideeën zoals menselijk talent hebben ooit andere waarderingen gekend toen het bestaan nog niet was ontwricht door de graai van hebben en het immense ego ik de maatschappij is grijs van…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

ik zag zand tussen je vingers verglijden in een constante stroom van stukjes lijden een enkeling glinsterde positief vlaagde speels in de wind het blonde van een kind een constante trits boodschapte zwaartekrachtmoedig altijd inwisselbaar en diepbedroevend jouw handen hebben teveel leven gegeven in de afgelopen jaren zonder…

Ik heb de wekker op zes uur gezet, Want Albert Heijn wil dat ik vroeg ga shoppen. Natuurlijk hebben ze daar knappe koppen, Die liggen als ik shop nog in hun bed. Beseffen die daar niet bij Albert Heijn Hoe senioronvriendelijk ze zijn?…

het virus overkomt ons rakend tot in de kern maar, niet jezelf kwijtraken blijven verlangen naar de lentebomen met de vogels dromen luisterliedjes binnenlaten de lach van een gezicht we hebben de liefde in de kleinste dingen allemaal licht…

Op deze globe, heel lang gelee waren adam en eva slechts met twee ze hadden niemand behalve elkaar en opeens was die enge slang daar Hij bewaakte een appel, met zijn lijf ze konden ‘t niet laten buiten kijf namen een hap, gedaan was de rust nog voor ze elkander hadden gekust. Net als nu, in deze tijd zijn mensen moraal en handelen kwijt…

waar zijn de dagen dat ik als vrije vogel op de rug van de wind gedoopt in regen sneeuw of zonnestralen met de stroom mee of soms er tegenin overal vliegen kon met vastgebonden voeten de vleugels geknipt achter tralies van glas zing ik nu gekooid het lied van verlangen dat snel een einde komt aan de horror van angst die ons het leven…