ik weet je in het ongewisse zoals er zoveel schimmig is of grillig in de tijd de aarde onbetrouwbaar is vergankelijk de lieve vrede wazig voorzienigheid alles willen weten maakt onzeker achter mijn vraag ligt altijd weer een vraag verzoen mij daarom vaag met je afwezigheid vertrouw maar op het leven…

Als schemer dagen kleurt vecht dan tot nieuwe hoop weer zal gaan gloren. Pijn langzaam zal slijten vragen zijn ingevuld, alleen herinnering wordt gedragen. Zal de zon gaan schijnen ook je weer verwarmen licht zal je liefdevol omarmen.…

zoals het was en is het worden mocht of misschien wel mag: zo zal het gaan ik tast af langs doorzichtig spiegelen waar gefilterd licht subtiele beelden weeft leeft mijn eendagsbloem in witte uren tegen muren uit de tijd…

jouw voetstappen zijn allang onder de voet gelopen het beeld redelijk helder tanen afdrukken in het zand welke de zee dagelijks schoon wast toch raak je me niet meer iedere dag maar op gezette tijden verdwijnen zul je pas wanneer 'n ieder die jou liefheeft dit leven verruilt voor eentje in Zomerland of toch…

ik lees de rode loper in het gebaar waarmee je schrijft me schraagt in mijn stiel die me nagenoeg laat strompelen over het glad gestreken beton ‘k ben niet zo behoeftig en bedreven of zeg maar gedreven in het feit dat ik met dubbele woorden spreek en telkens vergeet te zwijgen als het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt ik zie…

Elk voorjaar diezelfde twee eksters in de tuin je zou je afvragen: wat doen ze daar? Waarom in deze tuin? Zijn het de wolken die loom en zwaar boven de grond hangen het gras nog jong en sappig van net gevallen regen de zon die kortelings vrij spel had met schaduwen van bomen, hagen? Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik…

Hij wilde nog één keer zeggen pap, ik hou van jou maar wist niet zeker of hij die woorden begrijpen zou Dus bleef hij stil Zijn zwijgen oprecht en had hij het zonder woorden toch nog gezegd…

Alweer een droom de grond in getrapt een van de mooiste die ik had zonder pardon weggeveegd door iemand anders alles leek zo mooi en ging bijna helemaal volgens plan zonder mij was zij helemaal nergens ze wist van niets hoe het moest alles had ik haar bijgebracht ik maakte de grootste plannen met jou alles leek zowaar uit te komen tot…

De weg die voor me ligt zal ik gaan als ik twijfel is elke dag een verlies. Richt mijn blik naar de toekomst het verleden laat ik ver achter me. De mooie herinneringen zal ik in mijn hart altijd blijven dragen. Kijk om me heen en zie de zon in een hemelsblauwe lucht. Ik voel me vrij nu ik de nieuwe weg voortaan alleen verder bewandelen…

Mijn levensboek telde talloze pagina's waarvan er vele zwart waren gekleurd ik heb ze één voor één verwijderd met kracht heb ik ze eruit gescheurd Wat overbleef waren pagina's zo blank die ik weer kleurig hoop te beschrijven al zal het eerst nog grijzig zijn dat zal niet heel m'n leven lang zo blijven Ik wil opnieuw mijn liefde schilderen…

Als de avond zich verweeft met de nacht en ik m'n blik hemelwaarts richt staan sterren te stralen in zilveren pracht en het schijnsel van de maan de aarde verlicht dan ervaar ik een stiltemoment en vraag mij af in welke wereld jij nu bent…

Mijn ogen gaan open, laat mijn blik weer dwalen terwijl de tranen drogen. Om pijn die woorden eens gaven en al de tijd in mijn hart werd gedragen. Vraag me nu maar niets een toekomst ligt in het verschiet zonder verdriet. Te lang is het verdrongen was blind wilde niet zien wat me diep heeft verwond.…

Een trage lange trap leidt langs prikkeldraad waarin flarden plastic de wind trotseren heimwee naar de inhoud die zij eens omhulden slijt langzaam door tot verleden is vergeten al starend naar oneindig hangt een meeuw zwevend voor het einde van de horizon daar is de zon die schijnt lijkt alles lichter in het nu de dunne draad aan…

Langzaam komt het licht van een nieuwe morgen in stilte ontwaak ik uit mijn droom en wordt losgemaakt van herinnering. Waar ik een glimp zag van heel lang geleden goed verstopt achter mijn hart nu roept de nieuwe morgen gaat mijn droom vervagen. Diep in mij zal ik het altijd bij me dragen het zal nooit helemaal verdwijnen, het…

De zon gaat onder hij schijnt bloedrood de hemel kleurt het is een wonder wat daar gebeurt. Ik laat mijn gedachten gaan en raak ontroerd door deze sfeer. Ik blijf nog even staan en verlang op dit moment niets anders meer...…

Telkens weer, liet ik de deur op een kier, een kleintje dan, maar toch, telkens weer dacht ik: niet helemaal dicht dat is zo definitief, telkens weer, dacht ik bij het sluiten, o nee, niet helemaal, zette mijn voet er even tussen, telkens weer, totdat, de klink afbrak, de sleutel niet meer paste de deur uit zijn voegen…

er zaten buizerds langs de weg hun lichte buiken vingen zon, de snavels leken scherper nu ze zacht met bomen spraken het voorjaar had veel kou begraven, maar op de grond viel nog een grauwe waas en waar de autoweg voorbij kwam riepen raven dat vandaag al over was we reden sneller, toen een stormkraai wind verwachtte thuis in de zachte…

Stel je voor: We lopen samen, Ik laat iets vallen, Ik raap het op van de straat, Een auto kan niet remmen, Wat dan? Stel je voor: Je komt thuis, Je zus is er niet, Je ouders zijn er niet, Alles is over hoop, Wat dan? Stel je voor: Je loopt naar huis, Je ziet een man en een vrouw, De man lacht, De vrouw gilt, Wat dan? Stel je…

Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: de ene is vertrouwvol bidden want Hij is steun en toeverlaat; de ander is met humor leven want ons bestaan is soms ook grijs, maar zoveel moois is ons gegeven en dat te weten maakt ons wijs. Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: gebruik ze…

Geruisloos, stil zijn mijn gedachten niet langer ben ik nu bij machte om zelfs het kleinste woord te horen. Ik ben in gedachten verloren. Waar zijn de zinnen die ik maakte waarmee ik ziel en harten raakte, kon laten zien wat we bedoelen of emoties laten voelen? Mijn hoofd is leeg, mijn hart is stil, mijn ziel en zaligheid zijn kil en al wat…