Het ongewisse
Een trage lange trap
leidt langs prikkeldraad
waarin flarden plastic
de wind trotseren
heimwee naar de inhoud
die zij eens omhulden
slijt langzaam door
tot verleden is vergeten
al starend naar oneindig
hangt een meeuw zwevend
voor het einde van de horizon
daar is de zon die schijnt
lijkt alles lichter in het nu
de dunne draad aan de buitenrand
biedt wankel een vervolg
op de onzekere tocht
waarvan het einde
gehuld in ongewis
de stilte voorlopig
nog bewaart
maar in het blikveld
naderen zijdelings
meer donkere wolken
die onontkoombaar
moeten leiden tot een storm
alleen de meeuw blijft zweven
onverstoorbaar vooralsnog
Geplaatst in de categorie: emoties