11.361 resultaten.
acceptatie
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
350 onrust
giert,
afgeleid,
heen en weer
schieten gedachten.
In aandacht,
accepteer,
wat is.
Aandacht
voor wie
ik ben,
mag zijn
Rust,
in acceptatie.
Hoop op beter,
maar zijn in nu
en sterk in mij
groeit de hoop
die rust gezaaid heeft
en opkomt in mijn lente.
Loop de berg op
en rust wanneer,
het mij te moede is.
Bezoek mijn…
Gevoelens
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
224 Als gevoelens veranderen
liefde je plots omarmd
niemand is die het begrijpt
of zal voelen jouw strijd.
Vrienden je de hand niet
meer willen reiken, dan zal
de zon even niet schijnen.
Liefde is toch niet gebonden
aan een man of een vrouw
gevoelens kan je niet verstoppen
al is je liefde niet voor een persoon
zoals ze van jou zouden…
Schoenmaker
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
509 Hassan
Die gewogen en te licht bevonden werd
zijn leven wilde hij met haar delen
Ze vond hem leuk, oh ze vond hem méér
dan leuk. Hassan, ik voel je pijn.
Men wilde geen Hassan in haar familie
Ik wenste met heel mijn hart dat het
anders voor jullie had mogen zijn.
Zij was niet sterk genoeg om voor jou
te kiezen…ze wilde in geen geval…
drugs tot dood
hartenkreet
3.2 met 4 stemmen
766 zittend naast jou in die lege kamer
en kijkend naar de grond
vertelde jij mij hoe alles begon.
je zei 'Het ging steeds verder
het maakte niet uit
Coke, wiet, hasj of speed
Me zorgen maken deed ik niet'
veel vragen vlogen door me hoofd
toen ik jou die naald zag pakken
en je langzamerhand werd verdoofd
jouw mooie lach was verborgen…
De aller-schoonste bloem
netgedicht
3.7 met 6 stemmen
367 Haar lieflijke ogen zijn diep bruin
kwijnend - zacht vol pracht,
ik vraag me steeds meer af:
hoe wordt zij groot gebracht?
Ik zag slechts het begin
van het ouderlijk gezin,
een bloemknop van een vrucht
een vogel op haar vlucht.
Iets wat traag ontwikkeld wordt
ook gestaag groeiend niet verdort.
Ik zag slechts het begin
van het ouderlijk…
een klein gedicht
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
255 mag ik
alsjeblieft
van jou houden…
Woordvlokken
netgedicht
3.1 met 8 stemmen
302 ik tel de woordjes wel
naar licht en kleuren
onder de eeuwige zon
van verre
zonnestraaltjes weerkaatsen
woordjes ontvouwen zich
op mijn netvlies
(zucht naar het licht,
om wat ik van binnen koester)
ik benijd de vogels wel
die het zonlicht van wederkeer vangen
aan de vleugels van het hart
goud gevederd…
Warme gedachten
hartenkreet
4.2 met 6 stemmen
788 Streel mijn woorden in de stilte
die je wilt dragen met de warmte
die momenten laat slapen.
Waar onze liefde
in elk spiegelbeeld steeds mooier
wordt en jij weer met mijn
gedachten spreekt
als ik dromen verlies
die niet meer kunnen wachten.
En de tijd fluistert wat ik
wil verzamelen als jij
weer dicht bij me ontwaakt.…
Nooit
hartenkreet
4.1 met 13 stemmen
621 Nooit gehoord, nooit gezien.
Nooit gevoelt, geproefd misschien.
Nooit gehad, nooit gekregen.
Nooit ervaren, wel gemerkt daarentegen.
Nooit samen, nooit alleen.
Nooit gelijk, maar oneven één.…
Liefje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
401 Je prachtige lichaam,
een afdruk in het zachte mos,
onontdekte zalige gebieden.
De zon morst warme stralen
door het dichtbegroeide bladerdak.
Een tropische vrucht; jouw rode lippen.
Een lichtvleugelig vliegje
landt op je perfecte borst
verjaagd door jouw lome handen.
Bevende handen vertellen woordeloze verhalen,
te angstig, te onzeker…
nu zit ik hier
hartenkreet
2.5 met 4 stemmen
613 nu zit ik hier,
als klein verdrietig meisje,
verslagen.
nu zit ik hier,
en het enige wat ik kan,
is stil zijn.
stil, geslagen, bang, en alleen.
verdriet overheerst mijn goede gedachten.
verdriet, om iets wat ik niet weet.
verdriet, om wat mij niks aangaat.
want niks gaat mij aan,
want ik ben zo alleen.…
ons lieve kameraadje
hartenkreet
4.3 met 11 stemmen
654 De dag dat we je haalden
herinner ik me nog
als de dag van gister
je was een lief klein hondje
en liep parmantig met ons mee
je staartje fier in de lucht
alsof je wilde zeggen
wij horen bij elkaar
bij jullie voel ik me thuis
maatjes zijn we zeker geworden
jij liet ons met je sterke karakter
weten wat je wilde
dat gebeurde meestal ook…
Er is niets
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen
535 Niets is er.
Er is niemand.
Zelfs geen leegte.
Zelfs geen iets.
Er is niets.
Toen vroeg ze mij: Is er iets?
Ik zei ja: Er is niets.…
Voettocht
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
256 te voet volg ik de wetten der wegen
tussen het lieflijke groen
en rimpels van licht
maar veel sneller dan de voeten
wordt het hoofd lichtzinnig
en in een lome omhelzing
gaan mijn gedachten als vogels zwenken
langs de wetteloosheid der paden
mijn woorden breken als golven
schreeuwen met de meeuwen
tegen de branding
de zee kan mijn onrust…
Zo is het goed
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
475 de zon zong op de houten tuintafel
door het flesgroene licht
"is just a perfect day"
in de hand van het heden
vandaag is alles goed
(klank, kleur en weidegeur
hebben vrede)
nu ik toch buiten ben
kan ik het niet laten om te zingen
oh, het is gewoon zo'n perfecte dag
geef me over aan fluisterliedjes
die leven geven
dat tussen hoofd en…
Een dag op het land
gedicht
2.0 met 19 stemmen
6.770 klaarwakker, zo dacht ik te lopen,
op iets wat soms aandeed als het prettige van mos, om
fluisterend te zoeken, te voelen
het minste geringste:
alle erkende bestaande variëteiten van schaduw
dit uur van de dag,
opdat men mij voegde, met nodige discretie,
bij de lijst van gewone prestaties
in het boek der vergelding,
het grote jaarverslag…
Het zee-geruis
poëzie
3.2 met 5 stemmen
2.409 Het zee-geruis zal ik nog dan gedenken
als diep in zand, mijn hoorloos oor vergaat,
als lichten mild mijn ogen niet meer drenken,
als zonder woon mijn ijle wezen staat.
Naar 't zee-geruis zal ik nog dan verlangen
als naar het liefst wat mij de wereld dee.
Zij zingt de kroonzang aller wereld-zangen,
de op zandig veld neerdonderende…
Gebroken
hartenkreet
3.7 met 13 stemmen
559 Als een gebroken vrouw verlaat alle vreugde haar gezicht,
de zon verdwijnt en daar gaat ook het licht.
Het licht dat ooit zo helder scheen,
gaat nu elders heen.
Ze is bitter en koel,
is alleen en heeft geen doel.
Ze is gebroken,
gebroken,
gebroken.…
Behouden
netgedicht
4.3 met 7 stemmen
328 er is nog bewijs, een lichamelijk deel van jou
stil bewaard, als een rond de vingers gedragen relikwie
de kleine schrijn glanst zilveren gedachtes
ze reflecteren stil dat lieve monogram, nooit
verjaart jouw naam
als ik buiten kijk en vogels beven in hun vleugels dan weet ik
dat de kou slechts winters baart, maar nu
verlang ik naar de…
opgespaard geluk
netgedicht
3.8 met 9 stemmen
384 Geluk
was ooit
een mantel
die zich soepel
om je schouders legde
die je niet merkte
en niet voelde
tot hij afgegleden was
Nu echter
komt geluk
in druppels
kralen
kleine kristallijne
die je snel moet vangen en bewaren
in de zakken
van je jas
Laat ze in grijze tijden
door je vingers glijden
en weet weer
hoe het was…