Netgedichten

netgedicht (nr. 32.621):

Voettocht

te voet volg ik de wetten der wegen
tussen het lieflijke groen
en rimpels van licht

maar veel sneller dan de voeten
wordt het hoofd lichtzinnig
en in een lome omhelzing

gaan mijn gedachten als vogels zwenken
langs de wetteloosheid der paden
mijn woorden breken als golven

schreeuwen met de meeuwen
tegen de branding
de zee kan mijn onrust vangen

de zon lijkt de rode rimpels
glad te willen strijken
ik kom weer bij mezelf terecht