Een plekje blauw breekt door aan 't zwerk, En 't schemert op de heuveltoppen, Het tikklen zwijgt der regendroppen, Een lichtstraal glijdt langs 't vochtig perk. Alleen 't geluwde koeltje fluistert, Als goud gloeit weer de vlinderwiek, De zonnestraal wekt woudmuziek, En dan - een wolk, die 't al verduistert. Uit lichtblauwe ogen straalt…

Soms luister ik naar de wind misschien komt hij mij het antwoord brengen hoe jij mij terugbracht naar het welzijn van het leven ik ken elke lijn en groef van het verleden voelde mij een eenzame ster in de nacht toen kwam jij en zorgde voor een beetje kleur tussen al dat zwart de pijn had zich diep genesteld maar alles…

Bloesem ik mis je in deze koude tijd Je roze schoonheid geur van vergetelheid Bloesem ik mis je zo zacht als fluweel Witter dan sneeuw aan je groene steel Bloesem ik mis je wonder der natuur Fontein vol bloemen mooi frêle en puur…

stokpaardjes trekken aan oeroude koeien uit bevroren sloten in herhaling gevallen beren liggen op de weg ---------------------- toelichting: Het jaar 2010 is koud begonnen. Wordt het niet eens tijd voor global warming?…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

Het voelt raar "haar" zo te zien staan. Ze rommelt in kastjes ik laat haar begaan. Het voelt zo vreemd "zij" in "mijn" huis samen met "mijn" kinderen of ben ik abuis ? Het maakt me haast gek dat ik ben blijven proberen in m'n "rol" te blijven : "glimlachen en gevoel negeren" . Het doet zó'n pijn om daar "plaats…

met een scherpe bijl hak ik een wak in mijn bevroren brein splijt net zo lang totdat er ruimte komt voor zuurstofrijke woorden die weer warmrood gaan stromen tot begrijpelijke zinnen…

Er was eens een meisje, dat zong een liedje, een heel mooi liedje, een heel mooi wijsje, een liedje met bloemetjes d'r in, een liedje met zon in de lucht, een liedje als een blauwe zee en als een zeemeeuw in z'n vlucht. En ieder die het hoorde, die wist niet wat hij hoorde en zei: ‘Zeg, hoor me dat eens aan, ik voel me werkelijk aangedaan…

als in een droom haar voetstappen in de sneeuw als in een droom met haar vinger de slagroom van de taart aflikkend als in een droom haar ogen in die van hem de zelfde woorden lezend de fluister van hart tot hart note: iedereen een fantastisch 2010.…

vele malen al in gedachten benaderd geef ik je nu eindelijk die mooie bos rozen of laat ik de zoveelste verdorren in mijn hoofd…

Er waren woorden die je sprak maar geen mens die ze verstond Er waren gebaren die je maakte maar geen mens die ze begreep Er waren zoveel dingen die onbeslist zijn gebleven dat we allemaal beduusd zijn, verwonderd omdat niemand iets begreep: Van de woorden die je sprak, de gebaren die je maakte daardoor is alles onbeslist gebleven…

‘k heb jaren naar de maan gestaard En als hij er niet is Is er iets wat mij dan zorgen baart Dat vreselijk gemis De zon kwam op, verwarmde mij Maar toch had ik het koud Ik werd dan helemaal niet blij Dat vóelde denk ik fout Als ik nu langzaam weer geniet Van een kleine zonnestraal Verdwijnt misschien dit verdriet Vanwege mijn verhaal…

Ik start met een nieuwe maan, de intense kou tart de emotie van mijn hart en blijven voren achter de ploeg stijf bevroren, want de ingevallen vorst houdt aan. Vers geslepen tijd versloeg met macht - in omgelegde sporen, waarin vertrouwen wordt geboren, - de onmacht in de kromming van het opkomend licht en de afnemende nacht, op…

Leun op mij Want ik voel me sterk En krachtig Geef je over Aan mijn gevoel Gebruik me Ik weet Het is ongewoon Maar Alsjeblieft Jouw leunen doorklieft Mijn duisternis En onthult Samenvloeien van duisternis En licht Tot een realiteit Die duizelingwekkend is.…

als in een waan tot de naderende volle maan vannacht van het gevoel verlost als in het niets opgelost elke naderende volle maan aangedaan onderuitgaan in het zachte schijnsel van maanlicht weer herboren opstaan…

ik zet een punt zomaar zwart van tint het blijkt meer dan een stip die is minder ruimte gegund doch wordt vaker in de verste verte bemind zo toon ik enkel soberheid met een pen en wordt dit teken vaak als onbeduidend beschouwd maar ook getuigt het van een einde soms onverwacht men had dan liever aan een verwachtingsvolle…

door te durven dromen weten we te ontkomen aan die mallemolen nemen we klaar afscheid van eerder bestaan…

De tijd teruggeven in momenten die niets verdringen. Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe…

woorden zijn als rozen als je niet uitkijkt zijn ze een messteek in je hart als je ook maar kijkt naar iemands lippen zonder de woorden te verstaan zie je wat ze echt bedoelen ze zeggen wat ze niet menen Een band vaak gesmeed van een glimlach, Van koud staal slechts een eerlijk woord smeedt een band stevig en onfeilbaar en slechts gesmeed…

zou zo graag weer liefde voelen haren om door heen te woelen zou zo graag weer kunnen lachen en dan misschien schaterlachen om iets om niets zou zo graag weer gelukkig zijn heel nederig en klein…