laat die zon maar schijnen...., de maan is er tóch wel
‘k heb jaren naar de maan gestaard
En als hij er niet is
Is er iets wat mij dan zorgen baart
Dat vreselijk gemis
De zon kwam op, verwarmde mij
Maar toch had ik het koud
Ik werd dan helemaal niet blij
Dat vóelde denk ik fout
Als ik nu langzaam weer geniet
Van een kleine zonnestraal
Verdwijnt misschien dit verdriet
Vanwege mijn verhaal
En blijkt dat béide stralen
Hoog boven in de lucht
Wil nu niet meer verdwalen
Slaak af en toe een zucht
Het leven kan zo mooi zijn
Als je het maar aanvaardt
De dood doet enkel heel veel pijn
Bleef het ons maar bespaard
En straks ga ik vol goede moed
Er toch weer tegenaan
Genietend van de zonnegloed
Én van die mooie maan
Inzender: Nienke, 3 januari 2010
Geplaatst in de categorie: emoties
Mooi geschreven. Ik wens je veel sterkte.