196 resultaten.
Beeltenis
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
671 Een portret-vervagend verleden
voorbij echt alle ijkpunten door
jou ooit bedacht
Gelijk in sepia, de tijd voorbij
met mooie tepels als vingerhoeden
Het emotieloze meisje op de drempel
van voor altijd gevallen of erbovenop
gekomen door de daad bij het woord
Clairvoyant, dus volledig, uitermate
helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui…
Plaatje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
1.127 Het hart lanceerde stilstand
In een tijd van druk, druk, druk
Ongevraagd pauzeren, voelt als verlaten
Enkele dagen zonder licht
betekent langere tijd
een enorm gevoel van groot onbehagen
Stilstand is achteruitgang
juist zeker als in de vaart
der volkeren topsnelheid wordt opgevoerd
Stilstand is zeker schoonheid
in gevallen van toevallig…
moment-opname
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
721 ik had haar gevangen
in mijn zoomlens,
een fractie van een
seconde.
woorden schieten tekort,
oog-ver-blind-end,
oog-ver-blind-end!
doch,
de opname
catastrofaal,
LEEG.
ik was teveel bezig
met het moment,
maar, te weinig met
de opname!…
ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
453 een ongedeeld
woordloos ogenblik
het verwarde gemoed
scheept niet aan
blijft bezwaard voor
de drempel hangen
het zoekend oog
valt niet samen met
het onvindbare
de naar binnen
gerichte blik
het laat zich
niet vangen door
het oog van
de camera…
Ochtendkrieken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
641 ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder,
nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar
desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid
van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur
bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag
dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld.
ik voel de rijpheid voor…
Een vergeelde foto
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
435 Op je foto
zie ik je kindgelaat stralen
Je ogen staren zorgeloos
in een nog niet benoemde wereld
in mysterie verzonken
De stormwind van de wereld
had nog geen zand in je ogen geblazen
Misschien heb je dit eerder ervaren
maar ben je het vergeten
want gedachten hebben als wolken
je innerlijke zon verdonkerd
En wat ben je nu?
een hunkeren…
gedicht bij een foto
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
555 in sepia zwart/wit
of full colour
het maakt eigenlijk
helemaal niet zoveel uit
het is maar wat je er in
ziet en wat het met je doet
het kan zomaar zijn dat
een foto bij de één iets los maakt
terwijl een ander er nonchalant
in looppas aan voorbij kan gaan...
zo blijkt telkens weer dat inspiratie
werkelijk een wonderlijk gegeven…
Persoonlijk monument
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
585 Een verre groet die samenvalt
met een vergeten herinnering.
In sfeer van overzicht en huiselijk geluk
Het viel in een systeem;
de hokjes en de regelmaat
De sussende vertrouwdheid
opdat
hysterische chaos kon vervagen,
gesmoord in wollig samenzijn.
De overledenen
die deze wereld pas verlieten
wiens beeltenis verankerd staat op…
tijdloos nabij
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
586 zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze…
Uma
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
399 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij toe wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij nimmer
zullen verstaan
ze is de dode schoonheid
die nog telkens roept
vertoevend in een…
Stijl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
409 Hoewel de duivel zijn dagen
afsluit, hevig vuur
De wind, aangewakkerd, de loef
van liefde afsnijdt
Boort de machine
voort, als verblijd
mensen geen gat zien
in die muur zonder licht
Die oneindige, behalve
de spurt van liefde
Zeer gehaast, versneld bedreven
die glijdende schaal
van het apparaat
gewoon kinky
gezien haar stoer zijn
werkelijk…
zo dichtbij...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
421 een wereld vol leven
in detail
zie ik het kleine
O zo groot
het licht speelt
met deze schoonheid
van zo dichtbij
ik bewonder
en gefascineerd
met oog voor dit detail
leg ik het beeld vast
het kleine
zo groot
zo dichtbij…
Horizon in oker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
438 Met een horizon in oker
boort de zon een gat omlaag
tot diep in de einder
't Skelet van bomen tekent de
hemel meer dan magnifiek
Met een vlies bovenop 't water
keldert temperatuur traag
Diep onder de spiegel
daar gaat het leven volop door
weliswaar gestáág verder
terwijl de ondergaande zon
contouren voor het plaatje
fotogeniek aanreikt…
foto's
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
455 daar was ik en zat ik
of stond ik of sliep ik
en at ik
of keek ik
of zwaaide ik
en hield ik ..
en lachte ik
of huilde maar waar ?…
Goed-gerichte lens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
381 Haar blauw contrasteert
bij een uitzicht aan water
Haar blik ietwat verongelijkt
Ogen van verwond'ring, -bazing
Dorstlessend aan het
Water. Bij tafel met kind
Zij is mooi in maagdelijk wit
't Kind vraagt zich af, hoe alles kan
Verborgen schoonheid
in een goed-gerichte lens…
Zefier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
330 (Zitje met zeezicht)
't Gewelf groeit mooie kleuren
Golven rollen onafgebroken
Langzaam maar zeker
Dooft de haard
Een groot bad, gevuld met zilt
Overgeheveld en gereinigd
van Oceaan naar
Vaste grond
d' Immense rots breekt en scheidt
Vanaf 't plateau in heus één adem
Spetters op de lens
Hemels' dauw
Schuim grenst de zee van het land…
cowboys in de stad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
373 het avontuur kwam per vrachtwagen
de laadbak als podium voor hen
die vereeuwigd werden
tegen betaling mocht je in het pak
van een cowboy stappen
en bij het kampvuur gaan zitten
en heel even het gevoel hebben
dat er meer was dan de straat
de stad en de sleur van alle dag...
ach ja de vijftiger jaren
het grote grijs en tóch ook
het zwart…
mijn lief
netgedicht
2.0 met 10 stemmen
596 als jij je vreugde niet op kunt, verblijd
langs sloot en pad de mooiste beelden plukt
pluk ik geluk
uit jouw stralen haal ik graag mijn glimlach
uit jouw mond de woorden die
klankvol een hoera bekoren
duizendvoudig
liggen bloemen glanzend in de zon
ik tel ze slechts in stille noodzaak
want hun rijkdom geurt uit nimmer
zoekgeraakte…
Lolo
gedicht
2.0 met 22 stemmen
8.564 3
Wij lagen verscholen op zolder
in de ban van haar onwaarschijnlijkheid,
een oerbeeld, buitgemaakt op een foto.
De hele nacht dronken en rookten wij
om denkbaar te blijven in onze verbeelding,
waarin zij als onmogelijk verscheen,
de moeder-godin, als koe bekeken,
de borsten gespannen en ideëel.
Later leerde ik zelf hoe hopeloos
de zuiverheid…
Album
gedicht
1.0 met 3 stemmen
5.153 Een klas met veel te hoge ramen.
De aarde hangt er zomaar aan de wand.
En tweeëndertig stijve meisjesrompen
zijn rij aan rij, in melkwit licht,
aan banken vastgeklonken.
De toekomst in hun ogen moet voorbij.
Men geeuwt er al verleden uit.
Maar één van hen, de mooiste, jij,
nog niet verlegen met haar leven,
is met de aarde iets van plan.…