na een flirt met woorden vanuit een onuitgesproken stil verborgen naar ruimte in droomwandelingen en veiligheid heb ik als reiziger pauze genomen in het licht van strelende manestralen waarin ik ver weg droomde werd door niemand gestoord rolden waterrimpels in het zand de wind speelde ermee maar de golven der tijd spoelde alles weg…

Blauw, kleur van de lucht, kleur van de hemel, Blauw, kleur van je ogen, waar ik in verdrink, Blauw, mijn lievelingskleur, de kleur van mijn kamer, Blauw, kleur van de kou, kleur van de winter, Blauw, stem van die man, zo diep, kil en koud, Blauw, kleur van mijn pen, kleur van mijn woorden, Blauw…

de sanseveria op de vensterbank draagt één kerstballon hij licht op als er een auto passeert dan veert zij recht uit haar sofa zingt uit volle borst halleluja! en zakt daarna weer neer het is een doorzichtige ballon waarin ze soms de maan ziet of het boze oog maar meestal is hij kerstmis op een doordeweekse dag als er eens een auto passeert…

heel even in het voorbijgaan zie ik in een etalage mijn spiegelbeeld... goddank heeft hij haast…

Nu droeve ogen onder maanlicht schitteren heeft U deze naam in gedachten het is de naam uit het verhaal de deur naar vrolijke danszalen bruiloftflirt naast de fruitschaal en toekomst langs een dun riviertje verzamel alleen de belangrijkste woorden om bewustzijn te betoveren in een keurig passend jasje gemaakt met eerbied spoedig afgestaan…

50 jaar een leeftijd om trots op te zijn je hoeft je er niet voor te schamen ook al vond je het in het begin niet leuk maar leeftijd ach wat zegt dat nu dat is verschillend per individu het is je gezondheid die telt ik vind wel dat de tijd steeds sneller gaat voor je het weet is het jaar al weer om daarom geniet ik van elk moment de toekomst…

Als ik (ik? nee mij of toch mijzelf?) zo doorga raak ik mezelf kwijt.…

Wat is nou eigenlijk mooi? En hoe weet je of iets lelijk is? Iedereen heeft zijn eigen style, laat dat zoals het is. Of je nou een tutje bent, of je bent een gothic, Laat iedereen zijn zoals hij is, dan kan je zelf ook zeggen: dit ben Ik.…

ik zou zo graag willen weten wie ik ben ik fluister zachtjes maar hij antwoordt niet…

Ik voel me soms het vijfde wiel van de stilte van mijn mensenziel ik droom vaak in de stille nacht een stilte die reeds op me wacht die stiller is dan zwijgen alleen die duistert als een droeve macht ik lijk wel in de goot beland door de stilte hier in Nederland die stiller is dan zwijgen alleen veel droever dan de duisterkracht die…

Onze huid is gewild bij papieren tijgers hongerige weduwen spelende kinderen en masturberende ambtenaren we zitten niet stil maar verdwalen in het nachtwoud waar je steeds zegt dat het regent in het nieuwe verhaal achter gesloten lentegordijnen waar ons hart ligt voor consumptie en de maan schijnt met jaren van heimwee in de binnenwereld…

er worden geen lessen in gegeven verliefd, verloofd, getrouwd kleinkinderend verwacht men nieuw leven maar je hebt er nooit voor doorgeleerd fenomeen, nachtjankend kind het houdt je wel wakker en niemand waarschuwt voor de gevolgen…

Het is donker, maar wel fijn, om na zo’n suffe dag buiten te zijn. Mijn haren vliegen wild omhoog, had even het idee dat ik vloog. Aan mijn rechterkant staat het hek, daarachter stroomt de Lek. Voorzichtig stap ik het gras op En ik hoor mijn voetstappen, sop, sop, sop. ’t Gras is glibberig en nat. Voor ik het weet lig ik op mijn gat. Beschaamd…

Je doet me aan iets denken. Het is niet belangrijk, maar ergens toch bijzonder. Het is iets vreemds, iets aan je ogen. Dat doet me herinneren, herinneren aan iets speciaals. Misschien is het toch belangrijk? Je doet me aan iets denken. Het is belangrijk voor mij, het is iets aan je ogen. Het heeft iets, iets speciaals. Is het speciaal?…

Het verhaal is tot de draad versleten, ik stop mijn ogen dicht en schrei, diep in dromen gezeten zonder eb of vloed, in dood tij en broos duet in afzondering gezongen ultiem lied, baden in weelderig blond tot menige daden te zijn gedwongen, moeilijk te ervaren wat me werkelijk heeft verwond. Tot welk ras ik behoor of uit welk ruif…

Verder gaan is een beleven wat niet klaar is af te geven, pijnlijk te zien wat ongesnoeid bleef aan bomen, vergat de wrange vruchten te plukken die niet rijpten in de dromen gedwongen afstand van het hopen. De beloofde jeugd en kind dat alles anders zou gaan lopen erin te berusten als een deugd, het moede hoofd te laten rusten, waar het…

Een stipje dat is wat er over is gebleven Een stipje klein onbeduidend en verlegen Allemaal gaf ik ze een stukje van mij Allemaal een beetje teveel ik was er zelf bij Gevochten heb ik voor mijn kind Gevochten zodat hij nu de juiste weg weer vindt De rest van mij heb ik aan mijn werk en alle anderen gegeven De rest van mij dat wat er over is…

Dromend over later Besef ik opeens Dat later al gekomen is en ik nog steeds die dromen mis…

Een onderhuids verlangen zoals mijn ziel beaamt spreek ik de nachtwakers aan op hun gedrag Ergens hoor ik gekissebis en even verderop spreken diepe oergeluiden de genoegens van het duo spel Wij zijn mens gelijk aan elkander De dromen zijn gestorven de stigma’s in mijn handen houd ik vanaf nu verborgen…

tussen wijde leden zie ik helder blauw ze staan wat boller dan normaal doch zijn gebruikelijk omrand met een dunne harige heg nog beschermend, echter vaal het zegt iets over mijn ogen en de sprekende klank waar van ik verhaal let wel, ze begaan niet zomaar een willekeurige weg zonder inspanning wordt u tevens: gewogen, bewonderd…