heb ik iets verkeerds gezegd? deze zin draalt als een stoomloc door mijn brein, ik hoor zelfs de hoge toon van de fluit wanneer het gevaarte zich wil stationeren zoals vaak roer ik mijn mond met een gelispel dat ik iets te hardop uit, ik zie het in de verwonderde grimassen dat mijn tongval zich weer heeft bezoldigd en zich te eer heeft…

in mijn testament dat ik nimmer zal schrijven is de leegte onherkenbaar aanwezig in het grote niets woorden ontbreken, zelfs het vel met die kleine lijntjes die je schoonschrift bepalen zetten de kantlijn buitenspoor ik heb niets weg te geven, al wat mij bezit zijn slechts koude harteloze dingen, mocht mijn eind aan de orde zijn leg…

Zij geloofde je oprecht toen je in heimwee van de nacht vertelde dat er geen vlinders aan te pas kwamen in de liefde dat het er in het dagelijks vertrouwen op aan kwam dat je op elkaar kon bouwen geen zandkastelen op drijfzand of luchtkastelen in de ijle lucht. Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou…

Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten Zei Willem Kloos en ja hij ging zijn godgelijke gang Duizend gedichten - levenslang Totdat hij werd als God die hem - zo wil Het tegenwoordig - Reeds lang geleden voorging Hoe kan het toch dat hij die zo groot dacht Al jarenlang steeds zachter drukt op wat hem onderligt aan aarde En dat…

het gaat niet in de regen die ik zo mis, het water van welbehagen dat ik dronk wanneer ik dorstig, ja dorstig naar jou was ademhalen in de plooien van jouw o zo goddelijk verschijnen, jaren maken wijzer maar die kleine momenten waar we elkander tijdloos verkenden edoch, het verstrijken van gebeurtenissen wisten het verlangen uit,…

het is goed, deze nieuw morgen past als een vest om mijn ongenaakbare ziel, de rest van de dag breekt als een onweersbui door mijn kortstondig verlangen heen maar morgen, morgen drijven donkere wolken als gloeiende kolen over het zwart geblakerd gemoed dewelke nimmer meer zal slenteren in deze afgeprijsde lente goede-morgen, geen voorbijgangers…

Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

de man, oud doch jong van hart spit in zijn dag met een geleefde lach omwille ongewenst groen in d'aard om jonkheid een morgen te geven op zijn wijze, een eigen trage vaart zijn gedachten, die ken ik niet misschien gevuld met verwachten hij enkel voelt wat hij ziet in de hartslag van dit moment en zucht, dat wel, en verdraagt pijn aan zijn…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…

Een druktemaker is, wiens naam bekend is, een intrigant, wiens leven afgewend is. Waarlijk, hij ware 't wijste daaromtrent, die niemand kent en die van geen gekend is.…

Een mantel, liefdevol gevouwen om huiverende schouders, geeft zoveel warmte. Biedt troost en geeft vertrouwen. Als wij die mantel kunnen geven, omdat we weten, er is zoveel mis, zal dat veel vreugde geven. Beseffend dat zorg hier nodig is. Door zijn warmte stopt het beven, verdwijnt verdriet en droefenis. Geef van harte in dit leven,…

'Wees u–zelf!' sprak ik tot iemand: Maar hij kon niet: hij was niemand.…

het woord zal uitgaan in de nachten en zoeken naar de bedelaar die gister nog niet wist dat in zijn zieke hand een roestige pen het vuur op verre bergen zou doen branden ---------------------------------------------- uit: 'Het geluid hing te trouwen', 1972.…

Ben ik nog relevant vraagt de lente aan de storm over de heuvels mijn naam staat zelden in de krant niemand kent me in dit land doe ik er nog toe de meeste mensen zijn nu moe nog onbekender dan een koe vraagt de storm ten lesten toe tel ik eigenlijk nog mee je bent op dreef, zeg je in fluistertoon terwijl je naar mijn woordenlijf staart…

Eergister liep ik met mijn verre uncle Donald in de tuinen, de kebons, zoals hij vroeger zei Onder het genot van een senseootje vertelde hij ten langen leste mij zijn biostory, gezeten in een luie stoel in de wintertuin onder het foliage van een palaverboom In een vorig leven op deze groene aardkloot diende hij als…

Er is een oud verhaal, misschien houdt U ervan... Een man verspreidde roddelpraatjes over een wijze man. Later wist hij: “Ik had dat niet moeten doen.” Hij ging om vergeving vragen en vroeg: “Wat kan ik doen?” De wijze man zei: “Één ding wil ik dat je doet: ‘k weet niet hoe je dat vindt. Neem een veren kussen, knip het open en laat de…

Er zit geen kruk aan de buitenkant, aan de deur van je hart. Hij opent zich van binnenuit. Niemand kan erin, alleen jij kunt er nu uit. Als je die deur dan openzet, Wat is er dan te zien? Want waar het hart van overloopt, spreekt dan jouw mond misschien. Het openstellen van je hart toont wat jij daarin hebt gelegd. Niemand kan het…

Mijn naam is Lara, Lara Billie Rense 'k Ben non-binair, als interseksueel Een kruisje in mijn paspoort? Weet ik veel Ik ben zó omgeturnd als Stine Jensen Of Hila Noorzai...nog nooit van gehoord? Is net als Stine van gemengde bloede En mooi! Al stemt het mij dan droef te moede Want tja, die náám van mij is wat me stoort Vol afgunst kijk…

als kind vloog ik vaak in de nacht wapperde met mijn armen uit alle macht om van de grond los te komen en eenmaal opgestegen kon ik de hele wereld omarmen echt ik weet het nog ik zweefde rustig en tevreden in m’n dromen door de lucht zoals water wordt doorkliefd door een heuse reuzen rog wat een kracht wat een nonchalante dromerige macht…