De glunderende namiddag plaats februari haaks in het vergezicht alle beloften van de winter waaien gebroken weg in de eerste zucht van de lente de ijle dijk tracht tevergeefs dwalende geruchten te keren de jonge dagen van het prille jaar worden als hoofdkussens opgeschud de nooit gekomen winter verdrijvend een zachte 'g' wankelt noordwaarts…

klokkengeluid u heeft de klokjes horen luiden? nee nee, ik zag hun kopjes staan fier, rechtop, boven de nog winterse aarde van onschatbare waarde voor wie uitziet naar het voorjaar de winter van zich af wil schudden de lepel uit de stamppot wil halen niet langer wil…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

Net als mijn zoon kwam ik uit het zelfde jaar, toen waren de schaatsen ook te groot. Vanuit het zwarte ijs zaagden wij de sterren uit het heelal, de tijd werd herhaald in het evenbeeld van een half bevroren paradijs. daar dronken we de hete chocola van de winterkampioen op een vlonder in het klagend riet en de ijzers raasden…

Wanneer boomgaarden terug in bloei staan in het vroege voorjaar laten vier jaargetijden nieuwe lente geuren, uiteindelijk verfrissend wordt bloesem naar de zon gedragen midden in de tuinkamer staat de kersenboom en loopt weer uit sappige appelbloesem maakt prachtige zure veredelde variëteiten beelden van roze dromen in lenteland…

Mijn dochter beleeft late, kleine winterpret, plukt vroegelingen. De maan schijnt helder: in de stille vijver blinken zilveren stroompjes. Een hel lichtpuntje glimt ergens _ bij koude nacht: de vroegste krokus.…

Het sneeuwt zo stil dat wij niks horen Het is zo koud dat wij het warm beginnen te krijgen De nacht is zo wit dat lantaarnen hun lichten dimmen De sfeer is en blijft voelbaar aanwezig De winter maakt het buiten zo eenzaam dat wij ons thuis gaan voelen De wolken besprenkelen ons deze nacht met liefdessneeuw…

Hoe lijkwit ligt de rechte winterlaan, Waar zwarte bomen, in verstijfd gebaar Van stroeve droefheid, strekken naar de klaar- Kristallen hemel de arme', als riepen ze aan De oktoberzon, die ze op een gouden baar, Bestrooid met rode en gele rozen, gaan Ten groeve zagen! Kon die zon weerstaan De klacht der bomen, zag zij ze even maar?…

plotseling gaan dan ogen open herken je dat? langs lentegroene stroken lopen waar jij van zegt tegen mij het lijkt wel of jij erin huist okay ik geef mijn zwakte toe dat ik jou in pastelkleuren herken waar jij mij telkens inluist als kwestie van zien en gewen dan geef ik mij aan minnen over als ik jou in voorbodes zie van opgaande lente…

Er bloeien veel sneeuwklokjes de waterwilg zet katjes uilenballen onder de conifeer De krokussen zijn uitgepikt door de reeds baltsende mezen die hoge pootjes sexy vinden Vlaamse gaaien schreeuwen de zangvogels stuiven uiteen het is oorlog in de tuin -------------------------------------------------- uit: 'Ommekeer' (in Verzamelde…

Laatst zag ik op de radar Buien in het verschiet. Wij houden het nog droog in België regent het dat het giet. Maar mag je dan ook concluderen Het zal u hopelijk niet verrassen Dat de regen het liefst daar valt Waar zwart wordt witgewassen.…

ik dwaalde door het januariwoud al liet de winter zich nog niet zien het was er koud de wind speelde er met het mistkleed een markant breiseltje van spinnendraden rustte er op het oude hout wat spelende reeën zo heel dichtbij zielenrust van binnen stil jaargetij waarvan ik toch wel houd…

Eenden in het meer houden eerbiedig plaats vrij: nieuwe aalscholvers. Een kleuter begraaft dode lieveheersbeestjes. "Gezellig samen!" Wintermadeliefjes maken de rijp nóg blanker.…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even aanmeren…

ín de winter, die vaak grijs is gemutst zoek ik de romantiek van de witte koude draag dat nog bij me als jeugd en verte, ik aan verlangen bouwde al gaat dat werkelijk voorbij, niet tegen te houden, het vertelt nog van toekomst dat moest ook wel toenmalig vriezen, ver onder nul, als ik de schaatsten onderbond dwong mij wel die richting…

scheurt de winter slagzij daar waar hij heftig vaart de verre staten ogen lijkwit maar hier in het westen krult hij amper nog in warme vesten ontdek angstvallig knoppen die op springen staan schreeuw: te vroeg, te vroeg ga nog even terug maar waar vandaan want morgen als de vrieskou scherpt zullen jullie triest vergaan ?…

buiten graadt het vijf boven nul het recht de zekerheid tot waar het ijs zich manifesteert in klompen van ruw ballast, als baldakijnen van het schoonste laken in wit tot soberheid van kleur, het damast stevent af op een niet-ontwaken het ijlt in het geeuwen van rust het adert in stromen van zwijgzame leergierige momenten, het doopt de…

Het is weer lente geworden. Twee kauwtjes op een kale tak. Zijn ze verliefd? Ze snavelen dicht bij elkaar. Alsof ze overleggen. Waar zullen we ons nest gaan bouwen? Hoe? Waarmee? Wanneer? Maar nooit.....waarom?…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…

Het gras aan de sloot siddert even, is weer stil: winterkoninkje. De rat huppelt weg: een spannend vluchtig balspel in de verse sneeuw. Ruzie van ganzen geeft nachtelijke wijdte galmende muziek.…