Vandaag brengt zonnig zomers weer. Gele bloemen spelen stil trompet. Wolken flarden witte rook omhoog. De zon kijkt op ons mensen neer. Vandaag wil iedereen luisteren. Merels zijn gestopt met zingen. Een Airbus zet stil zijn daling in. Alleen bomen blijven fluisteren.…

De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen. Uit een ver dorp rijzen de stille tonen Van de avondklok, hoog in de lucht verreind. Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen, Aan d'einder 't scheem'rend…

Ineens die drie maanden met alleen maar droogte. De cipressen met hun rosse borstels. De witte schorpioen zonder venijn. Een zomer van verbrand papier. De natuur blijft snateren terwijl ik rot. Toen kwam jij en sindsdien kom ik handen en ogen tekort met mijn mond vol tanden. --------------------------------- uit: 'Ik schrijf je…

Lang is het droog gebleven smoor is het heet geweest in deze bezwete nacht maar nu klinkt er geruis buiten de eerste druppels proberen voorzichtig hun weg te vinden alvorens ze verdampen bloot ren ik de tuin in voel de druppels verkoelend prikken op mijn oververhitte lijf de bliksem flitst een helder licht ik voel me als een spook…

nog pluist het in het pluizige pluisgras waar jij met jouw allergische status vertroetelde met een niezige kus zonder enige schroom de leidster was gewas laat veelal scherpe sporen na als je er overgevoelig voor bent een warme lentedag die ons verwent rollend door grasland en de slag daarna paardenbloemen pollen geen lentefeest vergalopperen…

Onder glanzend blauw staan hoge dennen roerloos, kraken welluidend. Vermaak in stuifzand: speels lachend knielt de moeder bovenop haar zoon. De fazant snelt heen: een wijnrode vlek verzinkt in het hoge gras.…

Zwierige zwaluwen bezweven het zwerk Krassende kraaien bezoeken een kerk Maar komen er niet voor Gods woord. Fluwelen vlinders fladderen voort Slechts bezige bijen zijn aan het werk Er is niets dat de rust nog verstoort.…

De regen tinkelt in de plas, En lichter groent het lage gras, De tere blaadjes lopen uit, En donker gloeit het heidekruid. De vogel tjuikt zijn liedje weer, In blauwe dromen ligt het meer, Een zachte wind waait door de lucht, En sterft in ’t woud met flauwe zucht. Hoor! welk melodieus gekweel Stijgt uit der nachtegalen keel, Jong licht…

Nu juichen de vogels met vrolijk gefluit Om het lentewonder, En boven de bomen, met donker geluid, Gromt de verre donder. Ik ruik al seringen - een geitje blaat En de dromers dolen. Een venter roemt, langs de grauwe straat, Zijn mooie violen. Een kindje springt touwtje, met blij gezicht, In haar rozeklêeren. De bomen verroeren hun twijgen…

Zo worden we wederom geconfronteerd met de geneugten van het weer, of moet ik zeggen, grilligheden, water in overvloed, bijkans de zondvloed, bliksem die warempel insloeg en tussen de buien door, jawel, schijnt de zon!…

binnen sta ik en ik kijk naar buiten de brug gaat open en dan weer dicht een schip vaart voorbij auto's en fietsers wachten en trekken dan weer op dit alles in een verpletterende regen zo anders dan in een lekker zonnetje in mei…

Lente: een groene ademtocht in overtreffende trap…

Kroop de mist tussen de bomen? Dan is het herfst. Vloog de bonte kraai over het dak? Dan is het herfst. Zaten de blaren als vanen aan de takken? Dan is het herfst. -------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten G.A. van Oorschot, Amsterdam…

alle bomen zijn al met bladeren begonnen dus waar wachten we op jij en ik…

Grijze bloesem aan de bomen Want de zon is nogal lui Wind zorgt voor een blaadjesbui Dat ik het zover liet komen Nog geen stelling heb genomen Lentevogel in de rui Schuilt onder een groene pui Zit daar koortsig weg te dromen Wisselend de temperatuur Eerder niet zo een seizoen Vreemd en anders bij mijn weten Matzes zijn bepaald niet…

Het warme land dat in de nacht verkoeling zoekt, grondmist met daarboven paardenhoofden zij hinniken zacht en snuiven Er staat een man te kijken een jachtgeweer gebogen om zijn arm, een hond afgericht spiedt zwijgend mee Alsof iedereen wacht op de wind die hen bijeen zal drijven, de man de hond, de paardenhoofden en de mist…

De lente is als een schone jonkvrouw zij tovert zonnestralen, ontluikend groen en bloemenpracht uit haar elegante mouw…

In je kortstondige bestaan verrijk je met je schoonheid menige tuin, park en laan O, bloesem wat ben je mooi met je uitbundige trossen in zachtroze bloementooi…

De hoge balsempopulier, de sneeuwbal en laurier en alle bloesemkaarsjes, knoppen, die op knappen staan, gekapte takken, knoesten, hout, vieren met hun geuren boventonen. Een feest hier doorheen te fietsen in een voorjaarsregen, in een vlaag te worden afgeleid, voor de bedwelming graag bereid... Kan dit duren! Dit tere, pure, vuur,…

Rijkelijk gekleurde bloesem en haar florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. het is een natuurlijk parfum Deze kleurenregen van groen, door de zon zo zorgvuldig gegraveerd op het dak van dit bos. Het frisse, het jonge, ieder jaar weer, zo wonderlijk ontsproten uit de zwaarbevochten bevrijding van de kilte van de kou. Verrukt…