Ja, vandaag is de zomer precies één maand oud, Zeus (of God?) schildert haar vol blauwe en roze tinten, en scherp tekent het silhouet van de gierzwaluw, Hermes heeft mij de jaloezie van de goden verklapt, immers, de gierzwaluw bemint in de open, wijdse lucht, de gierzwaluw zweeft van laag naar hoog, luid roepend, mooie, honderd dagen vogel…

de ruimte om mij heen vraagt alleen alleen maar vragen vragen in de ruimte ruimte om vragen de dag en nacht slapen op m`n schoot met haar hoofd waar wat speeksel uit loopt wat is de dood in een zomer waar genoeg licht leeft…

In mijn zomermorgen-tuintje als het glinstert van de dauw, komt de zoete geur mij tegen, zoet van thijm en blauwe regen en het krieken van de dag schildert zacht lavendelblauw. In mijn zomermiddag-tuintje als het schittert in de zon, haalt een legertje van bijen stuifmeel uit de akeleien en een koninginnenpage fladdert bij de regenton.…

schoongespoeld en gedrenkt richten bloemen zich op vogels badderen in plassen volgezogen grassprieten zien hippende lijsters wriemelwormen pikken bladeren zijn weer fris verwaaien laatste druppels o, wat een mooie morgen…

Daar liggen ze tussen ons in vullend de ruimte naast mijn kussen ik luister of ik ze nog hoor het koor van speelse muggen ’t is toch niet waar ’t is toch te gek hij heeft gelijk gekregen het muggenkoor met alle leden op de vlucht voor enkel lucht van één aardappel rauw en doorgesneden!…

De zomer op zijn hoogtepunt de warmte eveneens de hitte bijna niet te harden maar ineens: is daar een verkoelende bui!…

Wat fijn, het is een paar graden minder even time-out in die hitte-hinder dus open die ramen, open die deuren vanavond kan het dan echt gebeuren dat verkoelende briesjes binnenkomen en energie weer door mijn lichaam zal stromen Oh hoe héérlijk is 't om te merken, zonder dat zweetklieren overwerken, dat ik me thuis weer verkwikt kan bewegen…

het is waar, hete zonhitte witte hitte die tot kalmte maant die je laat fluiten haast als een thee- ketel op het blauw oranje vuur.-…

wat plakt mijn klamme hemd aan rug en schouders vast wie laat mijn zilte vocht uit poriën verjagen wat slaat mijn lichaam loom tot rusteloos verkeren wie wekt mijn ontembare dorst met volle teugen niet te lessen het is de zomerse golf van zwoele verzengende hitte die beweging bevriest in warmte en het leven als koorts bedwelmt…

Van overheidswege wordt geroepen, let op de ouderen, met deze warmte echter, moet er ‘n hittegolf aan te pas komen, vooraleer we beseffen, dat de ouderen onze zorg zijn?…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

het lag vast aan de wijn zo los we leken onverbeterlijk de zon grootmoedigheid van eros hoe dan ook vandaag gun ik een ieder een ballade met een blos…

De zomer ging heel goed van start, geen mens hoor je meer mopperen, zodra de zon haar stralen strooit voelt niemand zich ellendig en gooit de blote benen in de strijd!…

Er ligt voor miljoenen cocaïne op de daken en geminachte zwervers met brave tijdschriften in hun nicotineklauwen dansen als gestoorde kannibalen rond de vuurpotten van goud, de automatisch open-en-dicht-klappende deuren van Albert Heinztomatenketshup. Ik ken u niet zei de magere dwaas en hij liep op sandalen van marmer. Een zeemeermin met reusachtige…

tedere witte blaadjes tegen wilgentakken verscholen in het bamboegroen vervagen het witte licht en de stroperige strepen op een gezicht geven een antwoord op ogen vol vragen die verandering zagen willen terug naar hoe het begon ik lach naar die tedere, witte blaadjes in de warmte van een zachte zomerzon hangend over een brug kijk ik…

zicht op zon laat triestheid verglijden wekt nieuw verlangen uit de grond van mijn hart vrolijkheid slaat een tropische overmaat en ik voel mij volkomen gedicht voor winterse wroeging, woede en haat herken in pijn en blijdschap gekartelde randen van dit zijn scherper afgetekend dan in regentijd zie ik zomers de feiten en schijn…

De nacht nog amper weggevlogen, wek jij mij zonder mededogen om met jouw stroom lauwwarme stralen mij wéér zo vroeg uit bed te halen Mijn lichaam voelt zwaar, ik zucht en gaap, ik aarzel tussen wakker en slaap, doch jij maant mij kalm en tevreden na het douchen snel aan te kleden Heel mild werp jij je gouden licht direct op mijn gepoetst…

Als het heeft gesneeuwd schudt de stad haar ziel uit, zoals een hond zichzelf verlost van water na een duik in de late lente; wie het schudden wil zien hoeft niet eens op te letten. Je loopt op straat en zie: op een hoek speelt een man op een piano die aan het begin van de avond bij het grofvuil is gezet. ----------------------------…

Hoe heerlijk is de cyclus der getijden. Hun wisseling gaat eindeloos maar door. Aan elke zomer gaat een voorjaar voor. Men kan erna een najaar niet vermijden. Een winter volgt. Een ringlijn is het spoor waarop seizoenen volgens schema rijden. De punctualiteit kan mij verblijden, wanneer ik weer de lenteklokjes hoor. Ik moet u iets bekennen…

De ogen gesloten, nieuwe lente wezen proeven hoor, het valt een heldere parodie een geheel eigen sfeer deelgenoot van het enthousiasme een irritante, vliegensvlugge en praatzieke aandrang uit de heldere hemel waar origineelste meningen gegeven, en haast, geboden in overvloed, als de vluchtige ongebondenheid, in een echo doet weerklinken…