Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond En laat hij zich met groen helemaal gaan Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw Om uit te rusten in het indigo van amigo Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…

Het spel dat ons mooie leven is. De kunst om dat spel te spelen. In het theater, dat leven heet. Van toeval bedoeling maken. Dat is wat kunstenaars doen. Een levenskunstenaar zijn, is niet met pensioen gaan. Is kunst blijven maken. Is blijven fantaseren. Is verwonderen. Verbinden. Schrijven. Theaters veranderen met de tijden mee. Worden…

Het project uitvoeren, dat je eigen leven is. De decors ontwerpen, van de lekenspelen, die we samen spelen. Wie waren dan de regisseurs? Wie is die geleerde criticus, die jou nog steeds vertelt, wie jij zou moeten worden. Hoe jij acteren moet? Wie helpt ons de kunst verstaan? Wie leert je worden wie je bent? Wij zijn het zelf. Wij…

je zingt de sterren van de hemel vensters gaan open alles ademt licht je zingt zingt in harten door muren alles wat je zingt is poëzie…

een huis is een rechthoek om de ruimte het lichaam omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte eromheen niet zonder reden juist daar geplaatst waar het moet zonder denken ziet het oog soms een glimp van de waarheid…

Eind september een feit het Mormel bijt zich verpletterend vast in de Renneflat de sloopmachine 80 ton en 26 meter hoog verbrijzelt, vermorzelt versplintert, vergruist vreet zich onbesuisd door de Renneflat. Mormel de veelvraat is pas verzadigd als niets meer overeind staat de kunst op de muren ziet hij niet interesseert hem niet zelfs…

aan het blauwe firmament is wolken wit gestreken een mouw heeft het uitgewreven dit langzaam voort bewegend stilleven abstracte kunst vaak onbegrepen gemaakt voor ons om naar te kijken als gunst…

Een oud boek staat als een huis, waarin een oude lezer wonen kan. Waarin een overleden schrijver leeft.…

De mensengeest, zei 'k? Ja, was dat maar waar! Iedere geest danst op zijn eigen koord; Dat de een, rechtlijnig eenzaam, de and're stoort, Die kans is klein; voor botsing geen gevaar: Ze dansen naast en om en langs elkaar, Elk door zijn eigen gratie zo bekoord, Dat hij de roep van de and're artist niet hoort, Die aandacht vraagt voor zijn…

De schilderijen van Karel zijn sterk. Ruimtelijk, Decoratief. Mooi van kleur. En met fijn, met echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met…

een gedicht zijn slechts wat woorden op een rij gezet goed overwogen keurig gerangschikt of als wild bouquet herinneringen zijn slechts wat beelden flarden van geweest ze kunnen overdonderen maar ook verwonderen als een pakkend gedicht die je leest een wijze les een warm hart besef van tijd verzwijgen is niet nodig spreken…

Ware kunst is niet enkel mooi, ze treft je diep. Je wordt haar nooit beu. Naar het echte kunstwerk kun je blijven kijken, altijd valt er iets nieuw in te ontdekken. Dat is wellicht het verschil tussen een doodgewone poster in een studentenkamer en een prachtig kunstwerk dat de ziel raakt. Misschien is dat wel een kenmerk van echte kunst…

Wat mensen moeten doen is marginaal. De hoofdzaken doen wij niet, maar worden wel gedaan.   Schiepen wij ons eigen brein? Pompen we ons eigen bloed? Ons rest slechts bewustzijn, en slechts een beetje doen. Wat eten en wat drinken. Enig organiseren. Niet teveel. Bewustzijn van schoonheid. Scheppen van wonderen en liefde. Van vertrouwen…

Vol noorderlicht van plechtige flambouwen, Vol sterrebeelden hing het ijspaleis: 'T leek uit bevroren vuur, uit vlammend ijs, Uit poolnacht en uit tropenzon gehouwen; Door bloemen was 't, kristallen paradijs, Nog stil, maar 't scheen, kosmische machten zouen Een symphonie als van Beethoven bouwen Uit al wat edel is en groot en wijs. …

Ik, die de zon als een gouden horloge las en de grote ogen van Homerus geloofde en verlangde uit te stijgen boven dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood, sta nu tussen de dichters, de opgewonden standbeelden, nog een en al enkelvoud in onze versteende kleren, nog helemaal koud van drank ondanks de septemberochtend, te poseren in…

tussen de keerkringen in het felle gele licht woedt bruut geweld een handvol rijstkorrels ruilen voor een stuk papier onder de tropenzon kneed jij planten en aarde tot verf op inpakpapier de schildering van je bleke gezicht omlijnd door donkere tinten wat oorlog met mensen doet…

Drie oude boerderijen bij elkaar op een sfeervol plekje staat daar die ouden houten schuur Sellingerstraat 19 zo bijzonder waarom heb ik die nooit eerder gezien ? Ooit een schaapskooi gevlochten wanden met leem bestreken balken uit 1630 hergebruikt in de 18de eeuw zo had ik het niet bekeken ik zie nu alleen nog op tegen planken en…

1. Spreek in zinnen die een mens verstaan 2. Versnijd je leven tot op de draad 3. Klop nogmaals aan bij de openstaande deur 4. Maak het publiek tot je kunst 5. Herstel de orde tot ze breekt…

En driewerf kruiste ik de armen, driewerf drukte lk niets, en niet de blonde Muze er in, En tot mij sprak de stralende godin, Toen zij ten kus zich naar mijn voorhoofd bukte: "Ik zond de vrouw tot u, die u verrukte.... Ik zeide u 't aan: gij mindet met een min, Zó vol aanbidding, z¢ vol vrome zin, Dat ze u aan al, wat haar niet was, ontrukte…

Begrijpen, doen en loslaten, wat niet kan worden begrepen. Ontdoen wat niet kan worden gedaan. Kunstenaars maken iets uit niets. Levenskunstenaars genieten. Spelen het spel dat leven heet, hetgeen ze onbegrepen doen. Wat ze goedbegrepen loslaten, is voldoende welgedaan. Het leven willen begrijpen is ondoenlijk.…