Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding. Zij…

twee gewassen handen een schone mengkom stralende glimlach het bereidingsboek vol plakkerige ezelsoren twintig vlijtige vingers die goed kneden kunnen vuurrode lippen om te zoenen eerlijke producten om aan te lengen met liefdesliedjes een voorverwarmde oven alwaar de hartvormige taartvorm met beleid wordt ingeschoven wachten verwachtingsvolle…

Mijn wil tot leven is vaak gebroken. Haat, liefde, oorlog en woede werden zuur en wrang gewroken. Wraak was nooit zoet. Mijn wil tot bevestiging ging dwars door mijn geloof realiteit en eigenheid. In het land van trauma's bestonden enkel onbaatzuchtigheid, verantwoordelijkheid en ontvankelijkheid. Er geldt geen één regel. Het is mijn…

het scheurde deed niet eens pijn licht speelde langs rafels die niet meer gebonden zijn een opening naar ongekende verten die hongerig werd benut de rest was toch al stuk het verval was al van vele jaren de wind van laat maar gaan had alles geen goed gedaan eindelijk kunnen perspectieven komen met panoramisch uitzicht op de mooiste…

Wat is het werkwoord voor liefde? is het misschien houden van of is het gevoel voor iemand hebben of is het iemand heel erg waarderen is het een bepaald trillingsgetal een chemische reactie een zekere mate van begeren een aanvulling in het leven zou je kunnen leren lief te hebben waarom is het net die ene en niet die andere wat is het…

Het was stil want er was geen ik en jij Het was stil toen kwam jij Helaas blijft het stil en het leven glijdt voorbij Maar in die stilte ben ik van jou en jij van mij…

ik heb de maan alvast op je hoofdkussen gelegd ze bloost vannacht goudkleurige wangen maakt je slaap wat zachter in het hemelbed van haar dromen glinstert ze tedere blikken haar huidgedicht nestelt zich gemoedelijk tussen je lakens het is geen toeval dat ze juist nu de zachtheid van haar ik aan je wil geven tussen het steengruis van…

Ik koester... de stilte in mij naast het woorden schrijven in gedachten per gevoel. Ik koester de oude liefdes, het houden van en sta tegelijkertijd open voor nieuwe vormen en manieren. Ik koester de vrijheid in heel het aards als hemels leven als een groot geschenk. Heel graag wenk ik naar nieuwe wijsheid, klein en groots: het leven…

En face kijk ik in mooie ogen En profil loop ik op het bruggetje van jouw neus Van voren de twinkeling van terzijde de diepte Via jouw wangen bereik ik jouw mond Voluptueus, zogenoemd wellus- tig slash wulps zijn jouw gestifte lippen die ik ken van jouw kussen Mijn wandeling vordert zeer gestaag Jouw hals echter is mijn eindstation Zeker…

vaak mis je een slag de laatste penseelstreek het akkoord dat nooit was om je werk met magie te laden het te bezielen tot kunst in onderscheiding door de flits van schoonheid met ultiem contrasteren van kleur zij tonen de meerwaarde door het intense gevoel mee te geven dat danst op de rand van hemel en leven…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

Het roze jurkje, in de kleerkast van mijn leven, toont je blanke armen strelende vingers die het hart verwarmen slanke handen zo toonvast ik luister naar je lachende ogen schittering zo zorgeloze jeugd, we fietsten de weg in vreugd doorheen de jaren: ze vlogen Titanengevecht van liefde wereldse hindernissen weggezongen mijn liefde, eeuwige…

ik mis je in uren die als dagen maanden duren kon ik tijd bezorgen vandaag was het al overmorgen…

jouw ogen spreken mijn taal in een vreemde wereld kwamen wij met gebaren nader tot elkaar je lach bracht de sleutel van liefde wij openden met de charme van vriendschap in wederzijds herkennen van komaf vertrouwdheid was de basis van ons samengaan als wij spreken maken woorden zichzelf overbodig in samen weten ligt begrijpen besloten…

o zoete slavernij met ketens vastgeklonken aan hem die aan mijn zij luidruchtig ligt te ronken…

Een prachtige dag alweer zon is reeds ondergegaan laat achter haar rossige banen. Maan weerkaatst feëriek schijnsel in een fascinerend licht ons bootje kabbelt over het meer. Heel passioneel lieven wij elkaar jouw huid zo warm glanzend gelijkend fluweel, een nachtjuweel. In volle betovering blijf je uitbundig stralen. ~*~ Schilderij…

Waarom zijn we ooit zo ver gekomen? Hoge gebouwen als toonbeeld van ijdelheid. Volmaakte beeld van niemandsland Een stem vanuit de verte. Ik weet hoe de liefde klinkt, maar haar toon is me ontschoten. Verdwaald in een stad, een weg zoekend door de regen. Misschien spoelt ze alles schoon. Of wist de tijd de sporen van haar geschiedenis…

ik weet dat het zomaar uit de bomen valt in allemaal losse delen het kan me ook niet schelen ik puzzel ze wel tot gedicht maar een gezicht zonder ogen of liefde zonder pijn een misdaad los van mededogen kan onmogelijk het plaatje zijn want het laatste stukje dat de puzzel completeert wordt altijd door de lezer geoffreerd…

Sommige mensen zoeken naar liefde zonder haar ooit te kunnen omarmen. Maar als ik spreek over jou zie ik mensen hun schouder ophalen. Maar als ze ervoeren wat ik ervaar, zouden ze alles opgeven van wat ze bezitten voor dat ene moment met jou. Omdat het iemand compleet verandert. In plaats van lief te hebben kiezen ze voor controle. Liefde vraagt…

terwijl de trein stil staat kleur ik je gedachten in op zoveel manieren kan ik naar je kijken we staan nog maar aan het begin toch zijn we aan het einde van onze tijd soms moet je iets bewaren omdat het later van betekenis kan zijn…