Mijn eerste liefde een gevoel zo fijn hoe onbezorgd en vrolijk speelde zij met poppedijn Ik speelde nog met treintjes in de grote hal, alleen bij juf De Boer op school We gingen daar met zijn tweeën heen Ook kwamen we samen terug en speelden verder met elkaar Twee gelukkige kleuters Och wat hield ik toch van haar Onschuldig trokken…

In de sneeuw springen, onder de dennen dansen – sneeuwdans dennensprong.…

Ik denk dat wij mensen niets begrijpen. Van wat de diepe zin van leven is. Wat de betekenis is van sterven. Dat menselijke onbegrip, daar sluit ik vrede mee. Dat is mijn levenswil. Ondanks alles kan ik ervaren, dat ik me diep begrepen voel, door het leven zelf. Leven dat ons in leven houdt, en tegenstrijdigheid begrijpt. Mijn zinloos…

Nu zeg je dat je vrijheid wilt. Wie ben ik om jou beperkingen op te leggen Het is goed als je het spel volgens jouw regels wilt spelen. Dus speel je spel, en luister naar het geluid van de eenzamen. Een oorverdovend woud Overdenk wat je had en wat je verloren bent. Onweer scheurt de hemel open. Onschuld is niet te koop! Geliefden roepen…

Liefde houdt ons jong, ze dwarrelt steeds om ons heen – bloesems in de lucht.…

Het was net alsof de zwoele Emma in de hitte van de zomerdroom bij me was in haar doorzichtige roze jurk hing zij de was op om te drogen aan de waslijn ik keek naar haar lichaamstaal en genoot toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten met op haar tepels opgestoken madeliefjes ze was zoals een hologram van een bloem haar wulpse bloementaal…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

ik geef niets om dansen jij weet dat toch ook want ik heb het gezegd dat ik niet dansen kan maar nu de muziek klinkt ik jouw schoonheid zie verdrinkt de angst in mij zich in golven van passie onze lichamen verstrengelen als handen om mij geslagen ik mij door jou leiden laat komt het bewegen vanzelf jouw schoonheid warmt mij de zinnen…

Ik schilder en bezing het levendige kleuren carroussel dat uitziet in droefenis naar de leliebloem de geur van de hoop in de malle molen van het leven zijn lied rondom de tarwevelden goudgeel in het ochtendgloren heen en weer langs ons huis volhardend in de liefde de toekomst melodie van een nieuwe schepping uit de wolken…

Als bos zullen ze bij elkaar zijn Hun kleuren en geuren maken het leven fijn Ze willen bij je horen Liefdevol mogen ze in gedachten scoren Zachte kleuren spreken Vol bewondering heb je naar ze gekeken Als een moment van ontroering Ze laden je geestelijke voeding Ze zullen het leven liefdevoller maken Waar schoonheid hartstocht mag raken…

Genietend van het leven Zoals een vlinder vliegt Het landschap heeft haar bloemen gekregen En zij die er fladderend wiegt Deinend langs de graanvelden De wind bloemkronen wiegt Waar korenbloemen zich al opstelden En zij voor je uit vliegt Lieflijk voelt het landschap Als veldkrekels jouw timbre bepalen Genieten bij iedere voetstap En…

Op mijn zwarte hengst over de stille landwegen naar de eindeloze kust aan zee waar zilte adem uit jouw lichaam ontsnapt op de vleugels van een zwaluw verder mee de zomer in en je spreidt jouw benen als een rivierenlandschap laat mijn beekje binnen aan de buitenkant op mijn donkere paard door de kalme bossen naar de groene heuvels…

ik sta voor het open raam, en zie daar rondom sterren de halve maan in de kobaltblauwe hemel staan onder de lelijkheid van steden en dorpen mensen met pijnlijke gedachten en grimassen, waar de blijde toeten moeten boeten kwam de hand uit de hel greep naar mij scheurde mijn klederen doormidden stroopte mijn vel legde mij het…

Wat onvoorstelbaar is voorstelbaar maken. Dat drijft kunstenaars. Zelf zin durven geven aan. Aan leven dat zinloos lijkt. Eeuwigheid scheppen uit onvoltooide tijd. Wat voorstelbaar is onvoorstelbaar maken. Zo leven mensen die liefde delen. Zo voedt liefde een moedig mens.…

Morgen schijnt de zon die het donker zal verjagen voelen we weer dat het zomer is de wind ruist het lied van de hoop dat zingt in parelmoeren schelpen op het rulle strand het verliefde paartje al wandelende op de vleugels van het Woord gaan hand in hand zegevierend voort kinderen spelen hun spel bouwen torenhoge zandkastelen…

Ik vond na alle tegenslagen een meisje waardoor ik de ellende ging verdragen, Ik kreeg meer dan ik ooit geloofde of om durfde te vragen. Als ik je mooie lach nu zie dan zou ik de tijd willen vertragen. Met jou naast me hoor je mij nooit meer klagen. Wil je vasthouden, knuffelen, beetje klieren en plagen. Je kussen met de ondergaande zon die we…

In het duister zie ik hoe jouw lichaamsvormen zich speels verfraaien om in de nacht de taal te spreken die slechts weinigen kennen ik wil je met mijn woorden intens en volledig verwennen toe tast maar uit al mijn zinnen ik zal je meesterlijk beminnen de taal van de nacht om je tegemoet te treden de tedere streling in mijn spontaniteit…

Niet elk woord vooraf te wegen als bijdrage aan de jaren vriendschap in bittere zinnen die alles beloven om dan misschien dan weer te vegen in de verwaaide as van vergetelheid verteerd in tomeloze bergen liefde waarmee de wereld ook is geïnfecteerd word je niet vatbaar voor mijn ziekte toch zet ik de besmetting in als wapen in…

Twee mensen ontmoeten elkaar in korte tijd en ze worden verliefd. Het gaat zelfs zo goed, dat ze op het pad van de liefde belanden. De vlinders hebben ze samen aan hun zijde. De handen vaak ineen, bewandelen ze hun levenspad. Prachtiger kan de liefde niet, zijn met alle respect willen ze het een kans geven. De liefde van…

Mag ik mijn hand in de jouwe leggen vanwege onze onbetwistbare liefde? In voor- en tegenspoed zijn we er voor elkaar.…