We bouwen aan trappen die naar de hemel stijgen hoog prikt het skelet door de blauwe aanblik die zich met diademen van sterren verlicht, rijzen tekenen van twijfel, ontmoediging en frictie aan gene zijde van onze horizon. De taal verenigt, de arbeid verbroedert, en onze zonden en makkes…

Eens liep ik als een bezetene door de wijk Montparnasse in Parijs op zoek naar de plekken waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine hadden vertoefd en dat allemaal in één dagje met een goedkoop busretour en de hele nacht doortuffen terwijl gierende keukenmeiden mij onaangenaam wakker hielden Het kon niet anders zijn of ik moest wel ergens…

Haar inspiratie haalde ze overal uit fantastisch! de tas zat er tussenin welke zij opende met een nieuw roman.…

misschien moet ik gewoonweg trachten niet de cirkels op het water te zien uitdijen maar de steentjes richting diepte volgen naar donkerder, doffer en onverlichter dan het zuiverste zwart van onversneden angstdromen ooit verlaten te worden ik dan langzaam maar zeker wennen kan aan de vanzelfsprekendheid van pijn om ongecoördineerd…

Een broedermoord, een schimmenspel. Een interactie tussen twee antagonisten. De foto en het negatief; De beelden uit het menselijke archief Van de een en de ander en hun egotwisten. Wat Osewoud niet is en Dorbeck kan zijn Valt in de realiteit niet te bewijzen. Een camera projecteert, wat onze geest reflecteert; ontwikkelt in de duisternis…

Eén berk, in het opene tussen de sparren, Als een volk om zijn koning het bos om die berk, De zon en de wind in de takken, de schaduwen Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk. Ik, tot dit krachtige leven verkoren, Treed als ontbonden door schaduw en licht, Vrij, als de zon en de wind in de bomen, In die stralende wereld: de Droom van 't…

Wanneer je rijst eet met een speld en elke korrel telt telt alleen nog dat moment, de smaak van niet gekend is wat je hele leven kwelt.…

Het watervolkje dut in vroege weiden Uit lentegroen lawaait de puberteit In mij verpopt de lotsverbondenheid Zich jaarlijks samen met de tijd van lijden Tot wederopstanding en het verspreiden Van denkbeelden beïnvloed door habijt Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid Teneinde moord en doodslag te vermijden Het valt niet mee te gaan van…

Ik laat me niet inspireren door al die hoge dames en heren die met sonnetten en rondelen hun broodjes besmeren ik zoek het meer in woorden zonder regels naast elkaar gezet ik kan daar beter mee overweg en resulteert in smaakvol beleg.…

Günter Grass; 1927-2015 Echt furore na een tijd van kilte in die lange jaren gebeden zonder eind in schijnbare stilte Wakker schudden wilde hij de mensheid 'het kwaad is onderweg op weg naar hier en verder' een bericht dat niet verblijdt Waar! De wereld in een interbellum zich bewust van het kwaad het tij liet zich niet keren…

Voor weinig geld van Internet geplukt Een literair historische kroniek Geschreven voor Oostindisch doof publiek Door Rudi Kousbroek die ermee verrukt Het schudt je wakker wat er staat gedrukt Het maakt een lezer kwaad, melancholiek Rijt wonden open, maakt van heimwee ziek Het hekelt, hoont, gaat onder haat gebukt Voor hen die zich voor…

Ik droom dat ik dicht, woorden tuimelen moeiteloos over elkaar heen en smeden schitterende zinnen, die op hypnotiserend ritme zich als kralen aaneenrijgen tot diepgelaagde coupletten. Nog één sluitende slotzin voor het gedicht der gedichten voorgoed is vastgelegd. Dan ontwaak ik in fel zonlicht zonder droomdicht, maar met grote…

(Aura II) Door puur geluk en sterke genen in combina- tie met slechts die wil in gedach- te zowel als fysiek Samen zagen wij die Ionische Eilanden schitt'ren in de zon…

Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

ik hield vroeger al van donkere luchten, van harde striemende wind en regen die kletterend op de ruiten van mijn kamer uiteenspatte en de balkondeuren in de sponningen deed ratelen alsof ik in dat monotone geratel weer naar nieuwe wegen kon gaan zoeken en ik reizen kon naar werelden die nog onontgonnen waren, zonder dat volwassenen bezig…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

Met hart en ziel werpt ze zich in zijn Ring Deelt met fluwelen handschoenen Plaagstootjes uit, ook onder de gordel Het is lichtgewicht tegen zwaargewicht Beseft ze als hij steeds meer bevriest Flink bekoeld verlaat hij het bokspaleis Laat haar vrijwel knock-out achter onder Laserstralen, spiegelbollen, in rook gehuld Versuft hangt…

Voor mij zal het papier thematuin blijven Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen In een klein theehuis schenk ik reisverhalen Een inktvijver toont takken met olijven Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen Een eigen Flanders Field zal ik ompalen Waarboven leeuweriken psalmen schrijven Amor en Psyche…

mijn gelaat gegeseld door wind en elke gedachte achter mijn huid zal eveneens zijn gezandstraald en met het helmgras meebuigen - langer heen en korter weer en langer weer en korter heen - tot ik mij achterrover laat vallen doe alsof ik ter plekke sterf maar ondertussen gewoon staar naar het wolkendek dat in en uit mijn blikveld verdwijnt…

uit de categorie van 'alles van waarde is weerloos ' (lucebert) is 'wat blijft komt nooit terug ' (J.Eijkelboom) ook een hele mooie... ik ben nooit jaloers maar hier maak ik een uitzondering voor dit had ik namelijk zelf graag willen schrijven…