Ik zit onder Kleed en denk aan Kast. Kleed ruikt naar Kamer, naar nepdood en geboren. ik ben niet Bapper zoals met grote ontsnapping. Buiten is raar. In Kamer was het Mam en ik. Ik redde Mam maar nu wil ze naar Hemel De Opa-man wilde mij niet dan hoefde Mam geen Mam zijn. In Kamer was parcours, Buiten word je moe van lopen op zware…

Een jubileum! Het negenenveertigste en vijftigste distichon Distichon 49 Mast/Vast Odysseus wist het: Op mijn eentje bezwijk ik zelfs voor één sireentje. Distichon 50 Het park van de poëzie Het park zat vol met grillen in mijn dromen. De schaduw was er eerder dan de bomen.…

Gisternacht heb ik een wonderlijk gedicht geschreven Soms gebeuren er gewoon van die dingen Het kostte me geen enkele moeite Het rook aan alle kanten goed Het danste fijn op wit papier Het probeerde op te stijgen Vederlicht en vlindermooi Maar wilde ook graag blijven En iedereen vond het zeer prachtig Zelfs die juffrouw van mijn lagere school…

Hij wilde een dynamisch leven leiden. Te vermoeiend. Toen wilde hij een wijze zijn. Te tegenstrijdig. Toen wilde hij toch minstens een ´minor poet´ worden. Te goed. Te slecht. En toen wilde hij de meest ongepubliceerde dichter van Nederland zijn. Gelukt.…

Ik die de nasmaak van loslippigheid geproefd heb, en zij is te jong en praat mijn mond voorbij en bijt als peper op mijn tong; ik die de vreemde kriebel van het woord gevoeld heb als het witte blad en zit te schrijven als vermoord ik het, al dat wit zat; ik die de ren van kippen zonder kop gezien heb, en hoe oud was ik die de…

Mijn lief, ik ga het boekje sluiten Dat jij beduimeld achterliet Ik hoop dat jij het ook inziet Waarom mijn ziel begon te muiten Mijn ziel wil luiken voor de ruiten Daar dat kans op genezing biedt Er ligt nog zoveel in ’t verschiet Daarom sluit ik je voortaan buiten Vanbinnen staat een stel op sprong Elkaar een soort jawoord te geven In…

(voor Pet Tideman) Je was volgens velen een rare man, zelfs je ouders wilden je krankzinnig verklaren en voor altijd in een inrichting doen wegkwijnen, maar dat je zo'n lieve, beeldschone vrouw als Betsy had verschoonde je van alle wanklanken en dwaze berispingen, want zij zag in jou toch de vermomde engel. Er is vandaag de dag niets overgebleven…

Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Zeespiegels die niet breken mogen Ik hoor het aan zijn luide toon Wanneer ik hem ervoor beloon Wordt iets onzekers rechtgebogen Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Hun watermerk; een doornenkroon De waarheid ook door hem gelogen Hij vindt het…

De labium deur Van het huis van tingelingeling En belle bel Gaat voorlopig niet meer open Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak…

Bij 't zien van de blik in zijn zwarte pupillen het helrode vocht onder striemend geluid voelt ze hoe diep in haar huilende hart haar tranen vermengen met liefhebbend zwart. Nooit meer die ogen, dit lichaam beminnen de lippen beroeren van wie lief heeft gehad, ontroostbaar als Rachel, één met de slaven voelt ze haar ziel als levend…

"Kom Pegasus, mijn trouwe paard, een godentitel ben ik waard; gezwind de berg op, bestorming van de top. Bij goden zal ik wonen, de oppergod onttronen; nog meer eer en roem vergaren, ja, grote sommen geld bewaren. Een groot dichter zal ik zijn, mij sieren wagen, krans en wijn; de lauwerkrans zal ik krijgen, een smaak zo zoet als vijgen…

voor Remco Campert ik wil het geluid van brekend glas zonder schade een sneeuwlandschap zonder koude een scherp mes zonder geweld m.a.w. ik wil het fenomeen zonder de betekenis maar een dichter zonder metaforen is als een roos zonder dorens berlijn zonder muur new york zonder torens een pyromaan zonder vuur --------------------------…

Schort op verkorting en versnelling. Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

als het niet Nederland is dan een land zonder woorden als het niet België is dan een strijd omheen de taal als het geen streek is dan een pen van witte oorden de bewoner van het rijk ligt manloos aan de kust onder wolken zonder regen en hitte zonder lust gewoon de muze op de rug genootschap van mijn taal geef mij mijn streken terug…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

(voor Hella Haasse) Het was midden in de nacht dat ik na het indrukken van de televisie je overlijden vernam, naast je dikke romans schreef je toen je een knappe jongedame was allereerst gedichten en daar zal ik je van blijven herinneren niet van Oeroeg of de Heren van de Thee maar van de aanvankelijke dichteres in jou, die helaas is overgesprongen…

Jij, jij hebt mijn hart gestolen! Zonder dat je het merkte en zonder dat je het wist, onwetend van, heb ik de weg van vele bladzijdes, letters en verhalen, moeiteloos genomen. Je neemt me mee van het uiteinde der aarde, naar universa hier lichtjaren vandaan, naar het heden, verleden en de toekomst, van grote vreugde, naar immens verdriet…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…

Aan M. Rasker Haar huis- een Rechtopstaande mantelschelp Een raam met uitzicht op zee Hier vertoeft ze het liefst Moeder af, schrijfster Hier staat de mens op Die stierf bij het ter wereld Komen van haar dochter Vijf jaar later, het huis met Slingers, ballonnen, de jarige Stil en wit in haar bedje Maar net levend onder het ijs…

(voor Daniël Vis) De manier en de integriteit waarmee je Jotie T'Hooft tot leven wekte, zal me altijd bijblijven, want je deed het subliem en vol overgave en respect. Was het maar waar geweest dat de echte Jotie ooit op de Nacht van de Poëzie had opgetreden en dat wij dat hadden meegemaakt, maar je acterende benadering genaakte hem volop.…