Een vogel vliegt mooier dan een vliegtuig dat eigenlijk helemaal niet vliegt maar meer 'gevlogen wordt' Mooier echter nog vliegt de vlinder wiens vlucht voor de helft bestaat uit pogingen tot vliegen en voor de andere helft uit neerstorten…

Ik zag ze niet jouw scherpe lijnen alleen jouw vlieger naast de mijne ik was gelukkig jij leek me blij als kleine kinders waren wij ik zag mijn vlieger plots verdwijnen ik ging door de grond: doorsneden lijnen…

Als ik morgen bij je ben word ik pas rustig maar tot het zover is ben ik dood nerveus…

wanneer de zon plots midden in de nacht begint te schijnen de klok bij het ontwaken het verkeerde uur vertelt rivieren zout smaken en stenen zacht als kittens zijn wanneer waarneming je bedriegt het vertrouwde verandert loop je verloren in het bos van bedrog achilles hiel ontbloot samsons haar verdwenen wanneer jij die ik bemin…

men kiest hier vrij een laatste plek onder boom of struik dus verwacht hier geen geordende stek... wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium…

de oude duisternis doordringt de nacht zeilen vol gedachten bollen de sterrenhemel ahoi laatste horizon! een hoofd vol ideeën klieft de radiogolven de woorden lijnen uit strekken strakke zinnen ahoi uiterste oosten! de jonge zon deint licht op het water de Aarde rolt ijlings door oranje luchten ahoi ruige roeier! de ochtend…

Allemaal kruizen op een rij, als soldaten in het gelid Allemaal staan ze daar te wachten op ’t eerste zonnelicht Allemaal tot ze een ons wegen of nog minder Kan een poosje duren hoor Ze hebben helemaal geen hinder van de moeilijke metafoor Dat alles gehaast en snel moet gaan Dus zie ik met lede ogen, die kruizen nu al jaren staan.…

In verste verte zie ik Fel klievende bliksemschichten Stapelwolken aan de horizon Witomrand verlichten Hemels, stil inferno Woest in de lucht verscheurd Mijn hart diep getroffen Mijn gezicht grimmig wit blauw Door flitsen ingekleurd In dreigende kalmte Levert Thor zijn gevecht Nog kan ik zijn donder niet horen Zij gaat met mijn stille…

Een meisje, Ergens op deze aarde. Het meisje, Dat zelf geen geluk meer kan vinden. Dat meisje, Dat alleen nog kan hopen. Dit meisje Is onze hoop.…

Mijn rauwruwe keel schraapt het slakkenslijm van luchtpijpen en gorgelgeloogde longblazen trilhaarsgewijs richting mond in spuien te spatten sputem - spottend te splitten spuug dus: een flutse fluim de wereld in die toch al verkankerd is en wegettert vol zweren.…

dagelijks lopen ze langs de vloedlijn m'n vriend en zijn vrouw, beide bioloog op een dag loopt zij de golven in keert niet weerom, verdwijnt spoorloos men ziet hem alleen over 't strand gaan loopt de zee in, duikt onder 't golvendak luistert, leert de taal van de oceaan vandaag ga ik met hem mee; hij verdwijnt in de golven, keert terug uit…

Mevrouw zit keurig in haar zetel Ogen open, blik gesloten Grootmoeders klok tikt op de achterwand A living statue, verwijlend in de tijd Handen gevouwen in de schoot Mevrouw zit keurig in haar zetel Het bezoek mag komen, een peutertje van 2 jaar Verwarmend en spontaan Raakt de vrouw in het verleden Ze voelen zich prettig bij elkaar Mevrouw…

Ze staan er mooi bij die jonge beuken rood van opwinding lijkt het mij…

dwaallichten ver broos, teer en wonderbaar met enkel één oogwenk daarbij ruimte latend vliegen vlinderlichten zacht fladderend daarheen waar ogen open gaan harten opengaan ongekend harten raken in het gastvrij onthaal…

Alles is blad en tak en dak geworden er is geen uitzicht bomen wandelen niet meer…

Ben niet bang Voor de nacht Want het is de dag Maar dan donker Ben niet bang Voor het donker Want het is het licht Maar dan anders Ben niet bang Voor anders Want dat is normaal Maar dan uniek…

o, onweerstaanbaar lokkende gedichtensite vandaag opnieuw voor mij een must met langs zijn kust de opgetrokken zandkastelen daar waar het schurend zand de scherpste hoeken weg wil slijpen waar zee en lucht verlangend maakt het heimwee deinend weer ontstaat en in de woeste branding de liefdesgolven hoog op gaan tot aan de maan die langzaam…

Alles begint met een gedachte behalve in de natuur want zij IS...…

Daar zit je dan, helemaal alleen omdat de buitenwereld je niet mag. Daar zit je dan, op de koude straatrand er is niemand die naar je omkijkt. Daar zit je dan, Wachtend op een vriend die er voor je is op dit soort momenten. Daar zat je dan, door de wereld achtergelaten alleen, bang en verloren...…

Wespen houden van pruimen en wat had hij daar mooi staan bloeien dit jaar…