stilte spitst de oren woorden eenvoudig als gras zinnen die de zon bewegen tekens een waterdichte regenjas taal draagt poëzie op handen naar de onbegrensde ruimte van de ziel stilte spitst de oren…

Op een school in het westen, die ook in het zuiden kan staan is de jeugd qua pesten het moraal over gegaan. In app verkeer wat de jeugd hanteert wat normaal is in deze tijd gaat het qua taal wel zo verkeerd dat een mens nu achterblijft. Die school kan ook in ‘t zuiden staan want pesten ligt niet aan een rayon maar die school in ‘t westen…

Woorden zullen moeten wijken, wanneer we elkaar raken willen. De noodzaak om ons te uiten, kent zo een noodzaak niet. We hoeven alleen maar ... Een gevoelige hand te geven. Een schouderklop te slaan, In elkaars ogen te kijken. Ook omhelzen gaan zoals, mensen hartelijk doen. Geliefden zijn aandachtig. Onze harten kennen redenen, die…

tussen kieren van stramme bomen het metalen krassen van de kraai tussen brisante vuren en schaduwen die verschuiven wacht in tijdloos licht de taal op een teken…

Mijn printer ratelt. Gooit snel papier naar buiten. Alles wat ik schreef in zwarte letters. Dan zwijgt hij weer, deed alleen wat ik hem vroeg. Meer hoeft ook niet, het is voor mij genoeg. Zo heeft hij mijn gedachten vastgelegd. Alles wat ik in woorden heb gezegd. Het is eigenlijk heel bijzonder. We noemen het dan taal. Een verzameling klanken…

Mijn woorden zijn onmachtig, om gevoelens te beschrijven, die mensen delen willen. Liefde vindt geen verhalen, om gevoelig uit te drukken, wat ik vandaag weer voel. Geen gedicht. Zwijgen is de allerliefste taal, die verliefde mensen spreken. Elkaars ogen zien, die praten. Die lachen en kunnen tranen. Die het liefste luisteren, samen naar…

Ik zag desandrendaags een vaal karonje Zichzelve havelozerig karbouwen De laatste mohikaan onder de vrouwen Verwezen door een nonkel in Bastogne Verzaligd drommen massa's voor den ast Men sleurt de speitkerten ter cathedrale Al sprookt de famkesjongde koeterwale Den hottentot verbergt zich in den kast Daar brandt nog immer…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Wij stonden in de keuken, zij en ik. Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag. Maar omdat ik mij schaamde voor de vraag wachtte ik het onbewaakte ogenblik. Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf, en de kans hebbend die ik hebben wou dat zij onvoorbereid antwoorden zou, vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf. Juist vangt de fluitketel…

In de lawaaierige natuur van de wildernis uit het geluid van de liefde is, in het begin, een taal ontstaan het kreunen en het hijgen het zijn de woorden uit de begintijd toen taal nog niet verdraaien was en lichaamstaal verdraagzaam.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

Zij stuurde hem een blad waar hij vroeg om een brief. Zo was de taal die zij samen spraken brieven = bladeren. Zij hadden kunnen kiezen voor andere zij had hem een letter kunnen sturen in plaats van vele wat hij wou zinnen verhalen zij kozen de moeilijkste die waarin zij beiden nog kinderen waren niets meer wisten dan wat zintuigen…

Verkiesbaar zijt gij naar de wet; Het dagblad doet dit daaglijks lezen. Maar onze taal is nauwgezet; Dat blijkt in deze. Een uitgang maakt een groot verschil: Wees zo verkiesbaar als je wil, Verkieslijk zul je nimmer wezen.…

Ongekend ritme gegoten in klank en kleur De taal van mijn hart. Dat ze telkens weer dicht in een onverwacht en plotseling van waar haar verzen ritselen als bladeren rijmen laten zich meestromen in een zee van fris tot stroperig zoet terwijl wervelwind aan woorden elke vorm van haar slecht humeur wegstreept. Daarbij luister ik naar haar,…

de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet met parasols versierd met kleurige lampionnen en worden door jong en oud heel druk bezet de strijd om het virus is eindelijk overwonnen na een lange lockdown is het hunkeren naar verzet de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet…

bij vlagen zweeft de vraag in mijn hoofd van is er in het gewone leven nog plaats voor poëzie dichters moeten zwoegen en de scherpe kanten verwijderen van bonkige gedichten en de klank verzachten om toch vooral maar niemand te beschadigen... altijd maar naar woorden en momenten van vertedering zoeken terwijl je weet dat ze moeilijk te vinden…

landrot met zeebenen zoutkristallen sporen langs hoekige lijnen roekelozen kraaien van onnozelheid siervissers vangen vooral bot worteltrekken met slechtziende konijnen is het poëtisch om een gedicht te designen? wegbereiders zijn het recept kwijt met de zeebenen van een landrot uitzichtloos op golven deinen een beetje zonnig zinnen schijnen…

Buiten wordt het donker een kat doet zijn ronde een muis wordt verslonden een varken schrikt wakker van de honger De hemel oogde somber na bliksem kwam donder het was een wonder dat ik werd gevonden onder een vlonder Na rust kwam bonje Dollemam dreef zijn rondjes succes bleek een domper 1-1-2 telde elke seconde.…

gelukwens op u aankop van de wonderW(tm) voor ingebruikneem steker in contact bevestigen met aardding (kopcontract garant voor hoogspan) wacht u voor stap 2 tot warschuwlam epifaneert dan zet (zie weergaaf) moederknoop in onstand tegen de klok verschakel pal met neerdruk (9) zinkrecht ops pel: u aankop is gered vals onhoorlijk borrel borrel…

‘k Misprijs niet dat men zich begeeft om vreemde talen Te leren van jongs op met onverdroten pijn: Maar hou ook zo veel niet van Grieks, Hebreeuws, Latijn, Dat ik juist binnen haar al veel te nauwe palen De onbepaalde geest, die vrijelijk wil dwalen Door hemel, aarde, zee, en niet gebonden zijn, Beperken willen zou, o neen dat heeft geen schijn…