Ze schilderen het fluwelen wit vloksgewijs over het grijs van de kaalgestroopte akkers de steeg wordt een ijspaleis terwijl stakkers en andere stervelingen de uit weelderige woningen wegsijpelende warmte behoedzaam en teder oplepelen Ze zijn scheutig met donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden…

Het mooiste komt altijd later nooit nu een seconde tikt weg de herinnering leeft je weet het nog. Jaren gaan voorbij je zoekt dat ene gevoel heimwee naar het begin terugblikken naar vroeger het mooiste komt altijd later nooit nu.…

Hoe onwaarschijnlijk lijkt de dood als je vingertoppen over elkaar hoort schrapen en ze als golven beweegt, koot voor koot? Is de werkelijkheid zo verlaten? Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood voor diegenen die in een roes van clichés gezamenlijk een rooskleurige boot drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest. Hoe onbegrijpelijk…

mijn hoed woei van ontsteltenis zowaar van mijn hoofd toen ik het hoorde vissen blijken bij diepe aanschouwing in doorsnee bomen waarin stammen zijn samengeperst tot oogsteentjes met jaarringen…

een geordend buiten haags paradijs van toen Adam & Eva verheven op pilaren 't zomers domein van een zwaan kleef aan op wielen die vast allang verloren is gegaan…

Je komt tijd te kort vooral als je ouder wordt het leven gaat eigenlijk veel te snel wat is nu een seconde een tel de tijd raast aan ons voorbij kon je het maar weg doen even opzij het klokje slaat op hol de dag is al weer vol…

de dag begint met trage tred een sluimering van slaap en droom van twijfel in het hoofd en altijd vindt de spiegel mijn bedovergrote schim - ik laat nachtcontouren vrij in één bewuste ademstoot de ingehouden tel blaast zich meteen het donker uit en hangt daar als verdoofd…

Eens keer ik terug... om te zoeken wat ik nooit zal vinden. en toch zal ik iets vinden, wat m'n vaag geheugen zal ophelderen. Eens keer ik terug... verleden wil ik niet achterhalen, wel m'n toekomst proberen bepalen. m'n verwarde geest weer tot rust bedaren. Eens keer ik terug... om de tranen van de armoede te ontdekken, waarom ik nu juist…

herinnering aan verloren tijd de smaak van weleer die je terug vindt in de geur van het verse brood dat de vrouw van de warme bakker stevig tussen haar borsten geklemd houdt 'melancholie is het vullen van ledigheid' of het zoeken naar een medicijn voor naderende pijn zoals het kneden van deeg met blote handen een proces is voorafgaand…

ik ga de gouden blaren leef het loslippig loof zie de doden staren vanaf hun stenen alkoof zullen we vandaag de vaders vinden tussen tinten van de tijd die herfst heet, tussen linden en platanen, langs lanen eeuwigheid en moeders die we minden broze briesjes blazen of woeste waaiewinden lijk droeve oude dwazen ik stap het stille sterven…

Tussen het helmgras vallen de vlinders op de wind zweven trage minuten kring op loop. De dag, onaangeroerd en zeker van onbedekte ogen richt zich op en strandt dan aan mijn oever. Ik breek het open, ontelbaar licht een droom tot leven gedicht.…

de geur van vochtig zeemleer vervoert me naar oma, die fietsend in de tegenwind zich naar de markt spoedt, op haar tocht naar schol en schar, aardappelen, andijvie de blauwgrijze Keulse pot in haar keuken, gevuld met glinsterend zeezout, ik zie hoe oma's sterke hand een greep doet, en wit zeevlees glinsterend bestrooit die geur van petroleum…

Iedere seconde sterft een klok springen veren van gespannen tijd breekt een hart van liefde crasht een heetgeblakerde PC. Iedere seconde sterft een klok verdubbelen zich drakenkoppen ontlaadt de ziel het late leven stroomt een moment als bloed. Iedere seconde sterft een klok adem ik een eindeloos heden zie ik mijn nagels groeien sla ik…

Zoals het opgeslagen ligt op zolder: de treinen op dood spoor, de fijne delen spinrag & meccano en dieren die je zwemmen liet vanuit een ledikant - of neem zo'n toverbal waaraan de laatste kleur is gaan ontbreken: Je kauwt je suf, maar blijft genadig met de dingen die versterven.…

er is een lek in de tijd de tijd loopt leeg er blijft steeds minder over resterende gaat steeds sneller lopen mensen leven,worden oud en sterven snel beschavingen ontstaan en verdwijnen,totdat er geen tijd meer over is eeuwen veranderen in een planeet met wassen beelden…

Dagen van verleden, weerspiegeld in de toekomst, voorspellen overal de leugens van het heden. Zoals de liefde in het nu het straks verlaten zal, om te keren naar een einde waar het allemaal begon. Zouden wij de sporen zijn, die samen zullen komen, indien we verder zouden lopen dan die ganse weide einder. Of zouden onze…

voorbij het pittoreske Madurodam achter het gebouw van de K.L.M. daar lag Klein Zwitserland over 't witte bruggetje de duinen in naar het zomers domein 'ons paradijs op aarde' waar geluk nestelde in een duinpan... oud geluk dient eigenljk onaangetast te blijven veilig achter glas in een vitrine van het museum van gedane zaken want…

Minuten gaan voorbij Minuten blijft alles hetzelfde Minuten worden uren Uren worden dagen Dagen blijven hetzelfde In één seconde heel onverwachts Verandert er veel waaraan je niet had gedacht Dagen dat je wist wat er gebeuren zou Alles blijft hetzelfde Wat het verschil maakt is één seconde Één seconde waardoor je anders gaat denken Één…

laat nu maar nu het brullen eindelijk is verstomd en hij zich neerlegt in de kooi niet meer droomt van jagen zijn bloed weer trager stroomt laat hem maar breng geen herinnering mee lijdzaamheid heeft zijn pijn gesust negeer de drang naar vrijheid wek niet wat onbeheersbaar is wat moet hij met dat opgelaaid gevoel zijn vuur is al lang…

niet dat het mij iets doet een doodgewone gekke Marokkaan een doorgedraaide kaalkop knal en steek, naar believen, neer maar we hebben het hier wel over clignoteurs, hand uitstekend, niet in eigen boezem niet dat het mij iets doet ik ben toch al bijna dood…