Netgedichten

netgedicht (nr. 17.825):

Graven groeten

ik ga de gouden blaren
leef het loslippig loof
zie de doden staren
vanaf hun stenen alkoof

zullen we vandaag de vaders vinden
tussen tinten van de tijd
die herfst heet, tussen linden
en platanen, langs lanen eeuwigheid

en moeders die we minden
broze briesjes blazen
of woeste waaiewinden
lijk droeve oude dwazen

ik stap het stille sterven
ritsel de rauwe realiteit
maar ondanks snedige scherven
raak ik de liefde niet kwijt.