Netgedichten

netgedicht (nr. 18.123):

Natare

Hoe onwaarschijnlijk lijkt de dood
als je vingertoppen over elkaar hoort schrapen
en ze als golven beweegt, koot
voor koot? Is de werkelijkheid zo verlaten?

Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood
voor diegenen die in een roes van clichés
gezamenlijk een rooskleurige boot
drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest.

Hoe onbegrijpelijk is de nood
om langer te leven en langer te zijn?
Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein
op de onvermijdelijke dood.