De Wilde zwaan kuste daar die trotse haan. Zij kraaiden tot aan de dageraad, daarna vloog zij weer en kipte hij het klaverzaad.…

verlaat je schaduw en sla verlost van ballast je vleugels tot vlucht…

Je vertelt, al is het in herinnering nog steeds dezelfde droom alsof het verlangen niet meer is te vervangen denk je aan vrijen op de wolken liefde zwijgzaam bedrijven zoals het nooit eerder is geweest lijven zijn in dromen verstrengeld in hoopgevend zuchten, vibreren ze als liefdesengelen vol geilheid gelijk beesten, zo wild, en gewild…

Ik heb een God, jij ook, alleen Hij spreekt een andere taal. Ik kan geloven in Zijn kerk want we bidden allemaal. Ik heb een land, jij ook waar we beiden ook van houwen ik ben daar geboren, grootgebracht en heb het helpen bouwen. Ik heb een huis, jij ook waar ik in wil blijven wonen. Ik heb een leven net als jij dat ik met Vrede wil belonen…

op schreden terug getreden had niemand enig schuld simpele woorden nopen tot geduld en hadden woorden niet erger mogen worden geduld mijn lief ik schrijf je een klein gedicht…

aan de wijze meesters een gedicht iets dat rijmt mischien niks geleerd niks begrepen een teken in mist de d en t uitgewist foutjes komen in een ergenis transparantie in een blik de eeuwige vraag is een kick gelukkig brengt de schaduw licht tot leven voorspel een naam voor heel even daarna komt het terug een mes doet pijn ook al…

een vroege vogel op pad anderen vliegen hoog in de lucht stap voor stap zweetdruppels parelen waterhoentjes kissebissen in de sloot een verdwaalde hommel zoemt voorbij ergens bloeit en lokt lavendel in de tuin van mij af en toe een voorbij razende auto men heeft haast ik niet dit is genieten tussen hoge bomen bij het tuinhekje zie ik…

Wees maar niet bang voor al die grote mensen met hun grotemensenonvrede gestoeld op onwaarheden en vals venijn, de kift, zelfbedrog, boze projecties, verstikkende, kritische geluiden, verslavingen, onbehandelde trauma's, beperkte vermogens tot inzicht, hun geesten zijn niet in overeenstemming met hun postuur en daarbovenop doen ze zich nog…

Zon, strand, water, fiets, lucht, circus ijs. Wij lachten vandaag wel duizend maal.... Het was een paradijs.…

vergeten slingers vieren feest versieren de nacht alsof het nooit anders is geweest zijn vergeten in het donker de sterren in een lijn zo helder zo duidelijk hoe het moet zijn daar zie je haar zo uitzonderlijk een ster zo sereen en ze danst ze danst alleen…

Als in een vacuüm rest het luisteren naar het fluisteren van de zachte wind Langzaam loslatend tot de stilte komt van daaruit de keuze voor een nieuw begin…

De dagen hier zijn als een feest wat nooit stopt geen rot hout alleen maar gezond zijn de woorden spelen in het rond zoals de lach van goud zoals de dag die eindigt en opnieuw begint met dauwdruppels aan het gras vers opnieuw geboren hoor lief je kunt het horen zon lach nog een keer naar mij zoals een speelplaats klinkt als een schommel…

als vergeten zo welkom slaat het weer om zoals haar hart klopt niemand vergeeft ooit echt slechts doen alsof het bestaat waarom het gaat draai rond om je eigen as leef zoals je bent en hoop dat je jezelf herkent dat je lijkt op wat je ziet als je door het riet in het water kijkt wie dacht te weten wie zij was komt niet dichterbij…

Ganzenbord,oh ganzenbord! Waar staan toch alle gansjes? Ganzenbord,oh ganzenbord! Leven al je gansjes nog? Hoe vergaat het de blauwe gans? En leeft de groene gans nog? En is die rode gans al over de sloot gesprongen? En ligt de zwarte gans in het dierenziekenhuis? Oh de grijze gans gaat niet meer voorruit.Hij is doodgeschoten.Zijn zwempoten…

Soms wil ik een slang zijn. Dan kan ik overal tussen(door) glippen. Dan vinden de mensen me interesant en handig. Soms wil ik een Roodborstje zijn. Dan ben ik vrij en vlieg ik sierlijk in de lucht. Dan vindt men mij lief,schattig,mooi,zeldzaam. Soms wil ik een teddybeer zijn. Dan ben ik bemind en lief Dan vindt men mij: leuk,lief,schattig…

rimpels achtergelaten in de beek van vergeten gevoel laten niets nog zijn zoals het leek vergeten tijden blijken te vergaan verder te gaan dan tijd gaat zoals ik keek kijk ik nu vergelijk de andere stroming met de waterval van ooit het is later veel en veel te laat tijd zal leren zoals tijd gaat en wederkeren tot dan tot…

loop toch niet binnen de ingedikte lijnen leg je voeten niet aan banden, ren, voor wat je meer dan lief is schrijf onbegrensd over dat kleine stukje groen waar paal en perk de gestelde ruimte stelen rijg je rede niet in een keurslijf, schreeuw, om wat je meer dan lief is hoe kan een kind anders zichzelf nog spelen…

doordrenkt met dauw zwerf je over de weilanden van rust het bevordert je levensschoot vol bewondering dankzij het licht waar het stroomt overal zie je zoveel moois elke boom en wilde bloem is oké maar welke wacht net als jij op sprankjes 'hoop voor vrede' vonken uit de 'hemel' met moederlijke liefde begroet je de bloemrijke schoot…

langszij de haven timmerde ik doodskisten zonder bedoeling ermee te varen een wit laken met punaise gaten wat schetsen op de deksel afgebeelde relikwieën een levensloop vol afgedankte zielen aan het voeteneind wat verfijnde kreukels het stof was wat te lang maar met rafelende ingenaaide zomen kon deze dood me niet meer worden ontnomen…

In lotus Het hoofd draaiend tergend langzaam Een oog openend troebele blik Het motief op de vloer lijkt te bewegen Een moment voor mezelf Even helemaal ZEN…