Het is een dooie boel in Istanbul
De leiders zouden daar elkander treffen
Om eindelijk de oorlog op te heffen
Ze schoten wederom voorbij hun doel…

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden.
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf houd ik van…

Bloesems dwarrelen
als vallende gedachten
in de ochtendlucht
De bloesems openen zich in…

Ik ben deze thee zat, deze snoepjes smaken nergens meer naar, zijn het dan nog wel snoepjes? In het torentje zou ik zitten vol haat naar vaag slagen. Haten doe ik dat. Ik ben een boom zonder bladeren in de zomer. Volgend jaar plak ik bladeren op m'n stronk. Geen metafoor, ik zag gewoon een boom en ik luister naar muziek. Paniek nummer twee? Nee weer rustig. Begrijpt u het nog. Ik wel. Rot op Hans met mijn zogenaamde spellingsfouten.

O Heer, het wordt nu tijd, wellicht, U aan te roepen.
Men weet niet goed... De vrees voor 't einde blijft bestaan.
De dood vergeet ons nooit. Men moet beproeven
een al te grote doodsstrijd te ontgaan.…