Zwerver
Het lag aan de begroeide oevers
van lawaaierige blauwe rivieren
in dat onbeschermde verre land
dat land van mensen en dieren
waar hij zijn enge spiegelbeeld verloor
in de wildernis van het vrijelijk denken.
Hij gaf zijn bezit aan verliefde armen
zijn fiets ging naar een verstandige dokter
zijn horloge voor een slimme astronoom
de stille hoer kreeg een condoom.
En hij had geen woorden nodig
al zijn gebaren waren op het gras
het groene gras van dromen
hij was in dat onbeschermde land
en eindigde achter de laatste horizon
zwerver en gewoon een vriend
onzeker door onzekerheden
omstandigheden niet verdiend.
9 april 2025
Geplaatst in de categorie: individu
zwervers, worden nooit dichter.
Is dit een mooi argument, Mobar?
Weeg jullie woorden wat beter.
Dan wordt het nog eens leuk!
aka Keesie... jouw beeld van zwervers
is zeker bijzonder te noemen.
Laten we beginnen met de vraag: over
welk type zwerver gaat het hier?
Je hoeft ook zeker niet 'veel
treurigs' meegemaakt te hebben
om zwerver te kunnen/mogen zijn,
of welke artikelen heb ik gemist?
En dan, heertje,
wie bent U om mobar 'jongen' te noemen?
Jouw reactie zegt genoeg:
Geen zin om op rake repliek
in te gaan.
Siert je niet, vriend.
Lijkt me toch onwerkelijk.
Om zwerver te zijn moet je
veel treurigs hebben meegemaakt.
Blijkt niet in dit gedicht.
Dus, mobar, de diepte in, jongen.