Alle inzendingen

De kaars is bijna opgebrand Het lijkt al aardedonker Geen weg te zien, geen overkant Waar bleef al het geflonker? Waar is de brug, waar is de dam De kaars dreigt uit te waaien Wat rest is nog een vage vlam Weet hij nog op te laaien? - Gelukkig lichten sterren nog volkomen En schijnt de maan…

Lyriek is voor wie er gevoelig voor is een repeterend perpetuum mobile geen automatisme want ieder idee wordt klankwoord, nog voor het geboren is als sluimerde het in de moederschoot prenataal, als in blije verwachting lexicaal in een deel van je hoofd parentaal, in de kwab temporalis - wel iets anders dan taal van het paren…

Zo graag schreef ik een kerstgedicht met woorden helder als het licht dat overal wil schijnen, maar ach, ik kan het niet. Zo graag schreef ik een kerstgedicht dat aan elk mens een nieuw gezicht, een zuiver hart zou schenken en ook de vrede wenken, maar ach, dit kan ik niet. Zo graag schreef ik een kerstgedicht dat mijn en veler schreden…

- Odysseus meets Nausikaä - Wie spoelt daar aan en strompelt daar een nieuwlichter, een avatar een aardgebonden vreemdeling die zich halfnaakt als drenkeling gestrand op 't eiland der Phaiaken bekend maakt aan Nausikaä? Zij zag een grote zwerver zwaar vermoeid achter wat struikgewas herkende hem als androïde en zei tot haar slavinnen…

De vlammen stonden bevend en bedeesd te branden in de kerstboom, en daaronder eerbiedig aangetreden om het wonder de ezel en de os, het brave beest. En Jozef ook, misschien het allermeest verwonderd over wat er met en zonder hem was gebeurd, maar blozender, haast blonder en blijer dan hij ooit nog was geweest. Maria in Mariablauw en wit,…

In de donkere dagen van Kersttijd is een kind van licht gekomen, de maan stond helder over de dijk en ijzel hing aan de bomen. Onder de doeken in de krib daar lag dat lief Jezuskindekijn en spelearmde en van zijn hoofd ging af een zuivere lichtschijn. Maria die was bleek en zwak op de knieën neergezegen en zag blij naar het kindeke;…

Het verroeste omsingelde land, Brandend onder een paarse hemel. Gebrandmerkt door vermoorde kreten, Die geruisloos verdwijnen onder een prikkelende regen Van een getorste heer. De getorste heer buigt de horizon, Met wetten van staal en angst. Zijn handen werpen steden in scherven, Zijn ogen meten loyaliteit in stiltes. Waar hij passeert…

Ik neem aan dat ook arme ouders willen Dat al hun kroost op school gaat voor een tien. Soms kunnen die door kippigheid niks zien, Vandaar dat men nu pleit voor gratis brillen. Voortvloeiend daaruit is het resultaat Dat ook de bril steeds voor de baat uit gaat.…

God, Geloven Gaat mijn pet Te boven…

In hoeverre je echt dood bent nu je blijft leven in mijn gedachten durf ik niet met stelligheid te zeggen ik ben in de war over een hulpverlener die zijn zakken vult met nietsdoen omdat je bent verdwenen in mijn angst in de bizarre leegte van het niets zit ik je achterna met mijn demonen is er geen verklaring mogelijk om je een dienst…

Levende engel Kun je iedere dag zijn Voor wie of waar ook 15 miljoen keer Serious Request Spieren Laatste tussenstand Geen sneeuw maar vrieskou Formatie met kerstreces Europa ontwaakt Vuurwerk kost handen Meer dan eerdere jaren Traditie waanzin Stille sterrennacht Kindje in kribbe verwacht Mag het vrede zijn…

Zon weegt op takken de dag vouwt zich langzaam dicht stilte spreekt nu luid Als lichtjes doven in het huis, waar schaduwen blijven na stemmen en warmte, voel ik hoe de dag zich vouwt tot een stille aanwezigheid die meer zegt dan geluid. Wanneer kerst langzaam naar binnen verschuift, en ik voel dat het ervaren een opening is, ontmoet ik…

Driehonderdvijftig luie lezeressen die jou nooit eens een dankwoord waardig gunnen? Zou jij ze niet eens flink de mantel uitvegen? Wat vind jij zelf van zo'n muurbloempubliek? Of krijg je daar een kick van, als crazy horse in de schijnwerpers zwevend naakt in nowhereland der anonieme nitwits?…

Nu zal tot vervulling komen wat de Heer heeft aangezegd: lentelicht voor winterbomen en voor heel de wereld recht; levenskracht voor de verzwakten en de lammen zullen gaan; oprichting van de geknakten en wie doof is kan verstaan, want een Kind is ons geboren: Vredevorst en God van trouw. Hij zal 't lied der armen horen die in 't kribje…

De aard van oude volksvertellingen verheugt zich om heden nog zijn wezen te mogen beelden tijdens het lezen van opkomend verhaal met tekeningen. Tom Poes en heer Bommels belevingen zijn vol tovergebeuren, dat doet vrezen, dankzij list, uit rustig denken verrezen, wordt bestreden; opluchting mag zingen. Bij onderneming dringt reuze wonder…

nog een laatste dan maar eentje om het af te leren en nogmaals te proberen geen kringen na te laten de indringende bladzijdes uitgeschreven belijden is ook voor fanatiekelingen best een ding om te doen daarom deze ene concessie zonder pressie van binnen of buiten kaders te treden van mijn redenen waarom voor deze uitzonderingskeer…

- nog nooit gehoorde woorden - Weerspiegelingen van toekomstig verleden glinsteren als dauw op de oude wereld Dichter; uit zijn verzen werd hoop geboren wever van woorden, nooit gezongen in koren Ontwaakt, met zijn blik op de wereld gericht getuigen zijn ogen van wat niemand ooit zag: verwarmd door stralen van een verre zon een…

Ze sluipt in stilte, zacht en traag, een schaduw die me nooit echt verlaat. In mijn aderen een storm van pijn, en toch probeer ik normaal te zijn. Ik voel me gevangen in mijn eigen huid, zo fragiel, zo moe, zo onbemind. Toch zoek ik licht in kleine gebaren — een glimlach, een hand die alles verklaart. Elke dag een strijd die niemand kent…

Op het grote feest is iedereen welkom: de mensen met een verkeerd cadeau die meteen roepen dat het zo gezellig is die knoeien onbeholpen dansen en op tenen staan die luidkeels vals zingen het gebak opschrokken en nog een stuk willen die niet meedoen en vanaf hun troon commentaar hebben Dat is niet feestelijk maar wij willen…

In heilige gewaden, sluipen zij, de roofdieren, met handen die niet zegenen, maar breken en bezwijken. Kinderen, vertrouwend, in stilte gekneveld, door mannen die spreken van goddelijke macht, maar hun lust is een gevangenis, een gruwelijke keten, die huidskleur en tranen verandert in stille schreeuwen. Leiders zwijgen, sluipen in…

In de witte kamer der verbeelding spelen wij het spel zonder begin of einde. In iedere hoek slaat weer een klok en aan de zoldering gloeien duizend witte lampen. Geen deur, geen venster sluit ons in alleen de witte spin van allerzuiverste verbeelding. Toch heb ik je nog lief maar doorheen de witte schittering doorheen de witte kamer der…

Het zwarte water is diep, Dieper dan mijn hart, Diep, diep onder 't zwart, Dieper ik kijken kan. ’t Zwarte water is stil, Stiller dan d’eeuwige stilte, De stilte in ’t graf, Stilte niemand horen mag. Het zwarte water is zo zwart, Zwarter dan mijn zielenpijn, Een pijn zo verschriklijk zwart, Pijn van d'allerdiepste smart. In ’t zwarte…

We wilden dit keer tijdig reserveren, Bij ons vertrouwd adresje aan de zee: “Op Eerste Kerst, een tafeltje voor twee? Graag willen wij bij jullie savoureren.” “Euh, welke datum?”, vroeg de jongeman, Daar werd ik dus een beetje droevig van.…

Verdriet in het leven Ik kan er niet meer tegen Wanneer gaat het voorbij Wanneer ben ik weer blij Verdriet in het leven Het is een zwaar gevecht Het is zo onterecht Elke dag is een strijd Wanneer raak ik het nare gevoel eindelijk kwijt…

Wat de opkomst brengen mogen ik wacht het af en zie het wel om 22.00 uur maar het is koud en guur, en heel veel wind zullen het er weer meer dan duizend worden of zakt het in tot '2 of 3' ook dan ben ik in hen midden en ga ik zingen met de WesterCantcorij o.lv. Evan Bogard het is nu rond half acht in de avond ik maak mij op voor de voorrepetitie…

Wie kent het niet het spel PIMPAMPETTEN maar nu op de politieke markt PIMPAMJETTEN niet met letters, woorden,  de naam is bekend HET KABINET JETTEN minderheidskabinet van D66, VVD en CDA met een natuurlijke optelsom van 66 zetels!! Pimpamjetten maar dan met cijfers duurt het nog 66 dagen tot het bordes zitten ze dan 66 dagen of 660 dagen…

meer dan een classicus als oppaspapa en een ondoorgrondelijke snarengod als pseudopater familias had ik nooit moeder moet een loeder zijn geweest een kleintje onbeschermd in de berm bij een duivels kruispunt achterlatend ‘vers uit de struik’ bleef het adagium terwijl de doornwonden nog heelden vonden kwelende dichters mijn naam door…

in de bermen van de begaande paden waar de kantjes al vanaf gelopen zijn vind je de mooiste bloemen net wat verderop bij die heldere bron vind je de mooiste narcissen ze liep in het bos met een roos en een kruik witte mistslierten dreven in het struweel een verre echo klonk gegrom de tanden waren wit als eierschalen het speeksel kwijlde…

De schemer valt over het einde van het jaar, we zoeken de warmte, we zoeken elkaar. In een wereld die soms zo haastig en luid is, waar het nieuws vaak vol zorgen en grijsheid en strijd is, staan we vanavond heel even stil, omdat iedereen vrede en tederheid wil. Het gaat niet om pracht of de rijkdom aan tafel, niet om de glans of een feestelijk…

Ik zag hem toen gaan, Oek die als veel te boek stond, nooit zuiver geduid werd, bedroefd: ‘Een droom kan afstanden verkleinen, het kwijnen stoppen; ik wil dat lied wel zingen!’ Ik zie hem nog staan, met zijn tenen over de rand, de boeg als springplank, zingend: ‘Met zand kun je kastelen maken, met water wolken; we gaan dit land bevolken…