Alle inzendingen

Het strelen van zijn lijf is moeder verleerd, dat al een week lang in de steigers staat. Ze wil hem niet, omdat hij langzaam vergaat; hem beminnen heeft ze zich afgeleerd. Met zijn verzorging begint ze nog niet. De stenen lijken broos, het hout vrij zwak. Eens voelde zij zich bij hem op haar gemak; nu is alleen de voeg nog tastbaar gebied.…

De onberekenbare president blijft ons met importheffingen bedreigen, zo weet hij telkens weer zijn zin te krijgen, met vijftig, zestig, zeventig procent. Ons land krijgt nog een straf erbovenop als ik niet met mijn snelsonnetten stop.…

Vol sombere doemgedachten geraakte ik in een straat waar meisjes aan 't spelen waren en we kwamen aan de praat. Turkse en Surinaamse en sommige autochtoon en ze hadden er nauwelijks weet van, ze speelden daar gewoon. Mijn sombere visioenen van een wereld die verging, vervaagden in 't licht van die kinderen tot een herinnering. Want…

Het was zo licht toen ik moest scheiden, de spreeuwen kweelden luid en teer, en een onnoemelijk verblijden vervulde veld en atmosfeer. Een plechtig en verblindend wonder verrees, - als waar 't voor 't eerst, - de zon, en bloem op bloem ontsloot zich onder haar zegen, naar zij kracht gewon. De wereld scheen verbaasd te ontwaken als vond…

Elke dag leg ik steentjes in mijn bloed om mezelf af te remmen tot wat mensen normaal vinden maar ze hebben geen idee van de vleugels die ik had het geluk en het feest dat het leven kan zijn Er valt zoveel te genieten wanneer ik licht ben met open poriën en een ruim lichaam waarvan elke cel trilt op strelingen en muziek de fijnste…

ik ervaarde even het luchtledige toen ik de immens drukke grote vertrekhal betrad zelfs de geur had een buiten aardse nasmaak in de lifestyles die ik hier ontmoette in koffie met een wit hart door behulpzaam personeel met een lach in alle talen van de wereld ik was licht overdonderd dat in die wereld zo nabij ook geleefd…

Zo graag zou ik een snelsonnet toch schrijven maar 'k weet niet goed waarover het moet gaan, dus vraag ik raad aan wie me zal verstaan en ergens hulp om toch ook hier te blijven maar 't lukt al aardig voor de eerste keer dus vind je me hier mogelijk wel meer.…

al timmerde hij aan de schutting voor de taal uit zijn mond hij sloeg zijn vingers kapot (zodat hij niet meer typen kon) brak zijn hoofd op de keien (want ook al het denken moest eraan geloven) reed zich in de kreukels op een writer’s block (met stoker achter de deur) edoch slierten van woorden rommelend als lawines boorden…

“Tot morgen” Klinkt als een belofte Over de nacht die komt Een belofte aan jou Om morgen Opnieuw op te staan Dat mijn wilskracht Sterker is gebleken Dan de angsten Van die nacht Die mijn geest Als bezeten Naar de dood Deden verlangen…

Lief en leed Wordt niet gelijk op gedeeld, Lief deelt men ’t liefst, Leed is veel minder geliefd Bij heel velen, Om samen te delen.…

Zonlicht is zoals vertrouwen het laat je stralen en warmt je van binnen op maar dan gaat de zon weer onder en is alles nog donkerder als te voren…

De oude Hein tikt met zijn zeis de vensters van het voorjaar stuk het brute breken van smaragd zwart kleed satijn en suikergoed kleine kist stroomlijn je hoed fluwelen zakdoek zilte gloed…

Als alles tot stilstand lijkt gekomen Het artificiële universum beademd wordt De vlinder met ijzeren hart door kilte sterft De wereld aan onttovering lijdt Als we denken dat het verleden kenbaar is Worden wij door petrogliefen bedwelmd In zandsteen gekerfd groots en vol licht onthuld Door onpeilbare stromingen van het water Als tableaux…

Twee werelden in mij In mijn hoofd wonen werelden, die zelden in balans bestaan — een kind dat alles vreest en vlucht en een denker, eindeloos begaan. De struik wordt tot armen in de nacht, een woord tot warrelende wervelwind; en toch denk ik verder dan verwacht, zoekend: waar de zachtheid begint. Mijn blik dwaalt langs Poetin…

Verjaren is het helder weten dat alles ons gegeven is: de zon, het licht, de kinderlach, de bloemen en hun geuren; de witte sneeuw, de lange dag, de vriendschap en de kleuren; de vogelzang, de lentelucht, de blije open deuren. Verjaren is het dankbaar weten dat alles ons gegeven is: de lieve vriend, de avondlucht…

Half oogst, 15 augustus, De nacht haalt het van de dag haar laatste graanschoof valt Inmaken, inhalen van de oogst Appels worden in twee gesneden, bruine pitten, melkvocht tonen zich etensrijp Eva kan beginnen smullen Adamsappels verleiden d' oogstmaand en haar getijden Avé, vrouwenmantel beschut tegen de kou Hemels varen boven de daken…

D’levensark vaart voort, De dood is ongewenst aan boord, Het leven viert het leven, Verwacht zo d’dood te overleven. Met d’levensark varen Over d’baren kent vele gevaren, Die ’t leven aan boord bedreigen, Voortdurend in ’s levens nek hijgen. Wijl ’t landden in ’n veilige haven, D’annalen van gewagen, Wind blies d’ark naar d’lage…

Twee weken tijd voor deze zware kluif? Hij barst van het dédain haast uit elkaar! Soms denk ik, ach, was Inge hier nog maar Want dit gepruts is à la Mirjam Luif Dit is dus wat mij nog het meeste griefde Nog één week - dan is 't weer Peter de Liefde! * Kijk, gisteren was ik wèl fulltime bezig Doch waar die stoethaspel nou weer…

Donderslag en regen het is nog lang geen dag Jij blaast kusjes in mijn oor Word wakker, ik wil geuren in jouw bloed Raak me aan, draai je om kus me, begeer me maak me fijn, laat me glanzen en zweven en zoemen tussen fluwelen hommels Laat jouw kusmondjes als fluwelen bloemblaadjes wegdrijven van mijn huid naar de sterrenzee en heel…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik vooral Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog het Dam-Feest…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog het Dam-Feest…

de probeersels zijn legio en de veranderpot is goed gevuld en toch heeft men geen geduld om de nodige wijzigingen snel door te voeren aardappelen in alle soorten en een ander groente beleid met wisselende vitamines daar kan geen pasta de strijd mee aanbinden ook niet als het gedrenkt is in tomatenrood van de beste kwaliteit…

Ooit was er toch een poema opgedoken? Waar komt men deze zomer nou weer mee? Drie letters in het gras bij Zierikzee Komkommertijd is blijkbaar aangebroken Omdat ik nu dit onderwerp belicht Is dit, zo geef ik toe, een KUTgedicht…

In de kantlijnen van dit ondoordringbare dichten, (regensluiers zijn een zegen voor hen die poëzie willen plegen) opent doorzichtig chagrijn de dagkoersen plichtmatig in fletse toonladders; veroordeeld tot dat afbladderend bewustzijn, het schrijnend tekort op deze vuilstort, waar de mestvaalt van Opa Boer (die hij nooit had) een golfresort…

Verloren stemmen tussen beton groeit zacht licht stilte houdt hoop vast Ik vraag me af waar de kinderen zijn gebleven, die zongen en speelden in straten. Nu vallen hun stemmen stil als puin dat breekt, terwijl de samenleving doorklikt en weigert te kijken. Wereld is vaak te hard, te scherp aan de rand van gevoel. Streken verbranden of…

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waarvan de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch…

T'en zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u kruisten, Noch die verradelijk u togen voor 't gericht, Noch die versmadelijk u spogen in 't gezicht, Noch die u knevelden, en stieten u vol puisten, T'en zijn de krijgs-lui niet die met hun felle vuisten De rietstok hebben of de hamer opgelicht, Of het vervloekte hout op Golgotha gesticht, Of over…

“Tot morgen” Klinkt als een belofte Over de nacht die komt Een belofte aan jou Om morgen Opnieuw op te staan Dat mijn wilskracht Sterker is gebleken Dan de angsten Van die nacht Die mijn geest Als bezeten Naar de dood Deden verlangen…

Hoe het goud van de dakrand afstak tegen het groen van het omringende bos; glimmende kozijnen, als ogen van oude magiërs, die het bergmeer aanschouwden; handgesneden zuilen die de tergende hemel steunden door voorbijglijdende eeuwen. Hoe het brandende hout klonk tegen een achtergrond van leugens over het verborgen bedrog; vergeten bloedlijnen…