Alle inzendingen van B.

een gelderse roos droomt van de sneeuw van haar lente zonggeruchten lichten het schip op het anker scheurt uit de herfst verleden geurt in de wind naar de mispelen geurt de riviermond wind stuift onder zeil roeit water het land in verdwaald slentert de dijk langs het huis de appelen bewaren de zolder ------------------------…

Nee, ik zal niet liegen als je mij vraagt wat ik ervan vind, ik draai niet graag om de zaken heen om jou te besparen; als je mij vraagt, door je knieën gaat, mij smekend aankijkt, krijg je een antwoord, het eerlijke verhaal, wat ik ervan vind. Als je mij vraagt, wat ik verwacht, als ik dan luister, dan zou ik spreken, zonder…

Ik mag wel zeggen dat hij zich niet moet laten kennen onder druk van de pillen en grillen in de dalen van zijn ziekteverloop. Ik mag ook vertellen wat zijn persoonlijkheid doet met en bovenop mijn dankzij bepaalde indicatoren relatief rustige bestaan. Ik mag hem zeker beperken in zijn continue stroom aan opborrelende verhalen waardoor…

Hij mag wel zeggen dat ik me heb laten meeslepen aan mijn goudgele haren door de bergen voor het effectbejag. Hij mag ook vertellen wie van de goden mij wil doden of beminnen om die loden last van zijn schouders te werpen. Hij mag mij zeker aanspreken op openlijk dwepen met zijn helblauwe ogen waar hij mij hemeltergend mee bevredigt…

Ook mij kan het gebeuren, dat ene moment in de zon, die lach waardoor de wolk voor onze ogen breken kon; struikelen door de realiteit, feiten schudden als kaarten, mijn kalme aard door de wind op hol laten slaan en losgaan op nadelige scenario’s; mijn bureau bij wijze van, maar alleen als voorbeeld voor zo’n raar geval dan, leeggeruimd…

De zomer is voorbij, het festival is over; het regent ook in mijn hoofd. Ik ben het hoofd! Iedereen doet anders, ziet me anders dan voorheen. Maar de zomer was zo mooi, zo wonderbaarlijk puur als liefde zijn kan; de muziek klonk beter dan ooit tevoor, het eten kon niet heet genoeg zijn. Als het aan mij lag, mag het hele…

onze dromen komen overeen met de levensmogelijkheden meebewegen en overwegen vrolijke stemmingen als opzwellende snaren zullen wij verwaaien over onweerlegde grenzen van toets- en tastpartijen boven planken zweven stuiterend getrommel najagen als was het de wind zelve over de uitgestrekte vlakte van het plat pratende land hand…

Op het balkon, de laatste zon: een alcoholvrije; bijdehanter dan de tantes met tegeltuinen en perfect gezoomde gordijnen waar geen spatje op komen mag. Voorbij de sterren wil ik kijken, waar hij die beelden ziet bij naam als wij straks in het zwartste woud van de diepe nacht stil liggen gaan; deze ene liefde uitdijen laten, voor dit eeuwig…

Vanuit mijzelf kwam ik op, waar ik geland ben, de Neith van het rationele weten; waar ik vooruitschrijdend verstand plan, overstijgend denken manage, als ondersteuning van de vleugels: deze lange gangen der kennis der genezing, waar ik een wereld gebouwd heb, jouw kunstbrein in detail verbeeld wordt, -de zenuwen zorgen dat je af…

Om met deur en lekkere man binnen te komen vallen: ik houd er wel van een heilig huisje om te knallen, al laat mijn buitenkant niets zien wat niet binnen de veilige kaders van ‘een welopgevoed meisje’ past; jullie zullen verrast zijn, als ik de onderkant van mijn tong zou showen, -of walgen, dat hangt van je voorkeuren af. Het…

De zomerzon schijnt fel op verplichtingen die liggen te wachten op mijn bureau, terwijl mijn haren nog naar rook ruiken van een vakantieland dat in brand stond. Het vuur in mijn hart wat die smart verdrijft, blijft gedurende deze wegglijdende werkuren mijn denken in de luren leggen: het schenkt jou, en wat jij te zeggen hebt, als een toverbrouwsel…

De kracht die mij steeds in vervoering brengen kan, hangt op de bank en lacht om zijn eigen gevatheid. En dat, hij, zou als een lawine mijn veilige wereld binnengetuimeld zijn? Met zijn handen, zijn woorden, zijn stem (je zou ‘m eens moeten horen), waarmee hij elk vuur op hoopt te stoken, de tijd zegt af te kunnen remmen,…

Voornaamste woorden Ik kijk tegen stapels op, terwijl ik achter mijn laptop blijf denken aan jou, -ze zouden eens moeten weten wat ik hen aandoe met uitstel op hun vragen. Jij zet mij op scherp met gebruik van voornaamste woorden, betekenislagen in (mis)gebruikte taal; ik hoor je door muren van stilte heen, door sociaal acceptabele…

ik zou de gedichten lezen en al vrezend zeeg jij neer bezeerde jouw tere knieën bijna weer voor de tigste… mijn glimlach glom zelfs als pleister op de wonden jouw zonden verdwenen in het stralen van mijn… jij mag mij zeker beroeren met ruwe handen, je grove mond mijn naevus kussen sussend in mijn oren… je hebt mijn hart zover opgestookt…

Ik stond te wachten op jou bij de slagboom van de Spoed met het bewijs voor het bestaan. Misschien keek men uit het raam om te zien of je me kussen zou, of dat ik zelf iets doen wou. Het was niet nodig, ik kleurde al zonder zoen zoals gisteren samen in de zon; stralend en afdwalend in elkaar, in onze ogen, in een geslaagde poging…

Op elke Bladzij wemelt het van tael Ontsproten aen zijn eng negativisme De linker Bladzij van zijn hemisfeer Ontbeert elk Inzicht; wat lyriek vermag Verstaet hij niet, hij walgt van elke lach Een kwinkslag maeckt hem kwaed en maladiek De rechter Bladzij is zijn wet - niet meer Zijn kritisch brein spuit nooit constructivisme Begrip, dat…

Onbespreekbaar Zo breekbaar Is zij Het etiket Van wie je bent Als alles Wordt ontkend Onverzettelijk Zijn kracht Ongenaakbaar Zijn macht Onredelijk Vindt zij Zal zij spreken? Of Blijvend zwijgen Blijvend lopen Blijvend blijven Hangen in de angst Geen vezel in haar Zal iets zeggen Elke vezel in haar Wil het roepen…

er is geen god of misschien zit ie boven op zolder terwijl hier de vloer nat & natter wordt. er is geen hemel tenminste, jullie met kanker, zijn daar niet heen gegaan en zitten niet rond een vuur samen noten te kraken. Soms is 't niet te fixen... Moet je een diepgeliefde iedere dag missen om toch maar een ander trouw te zijn Of word…

Gisteravond naar Beckett geweest. Dat gaf te denken.. Als je uren tot aan je oren in een moeilijke materie zit, is een pauze geen luxe. Om kwart voor elf stonden we weer op straat. Tot vier uur doorgezakt en met een taxi naar huis. ------------------------------- uit: 'Totale poëzie', 1981.…

Een man gaat langs de muur van de lange gang, aarzelend. Op het dakterras samen, naar de verre strepen van vliegtuigen kijkend en keuvelend. Allemaal bijkomend van 't leven. De tijd staat stil, de vloer is schoon, de zusters zorgen. Uit een verre hoek, de neurologie afdeling, komt 's nachts een kreet, en nog een. Iemand is in…

Poeh! Wat vinden mensen zich belangrijk. Dagelijks marcheert de media van Persoon naar Persoon, vooral in 't zicht van verkiezingen. Beloven om het goed te doen paait menige naïeve stemmer. Die weet: vertrouwen dát het goed gaat, ligt besloten in de toekomst... Dáár wordt gewogen of uw keuze zijn plan, haar visie, hun laatste inzicht…

Bomen als gebouwen. Geen beweging van wind. 'Wij staan hier op vertrouwen, vertaald in groei - al jaren.' Geen vogel laat zich horen. Vertrokken naar akkerland. Geniet van zijn conditie vòòr de kou straks toeslaat. Roerloos ontvangen de bomen signalen uit een oorlog... Zenuwachtig gefluister. Ineens knapt er een tak... Toeristen op…

Ja, ik ken een koe. Die sprak geen 'boe' maar oer-stoer tegen de kudde. Zijn vader was stuurs, zijn moeder een heel gedoe. Dus werd hij dichter. Dat brak hem zwaar op. Boe-roepend riep men hem toe dat hij moest zwijgen. Dus deed hij dat niet. Oreerde vrolijk vlotte, rijmende verzen. In de wei kreeg hij een schok - 'Hou toch eens…

Re re re re mi, Re re re re do, Re mi re do. (fine) (rust) Mi mi mi mi fa, Mi mi mi mi re, Mi fa mi re TI la so la so fa MI RE, (rust) Mi fa Mi re Mi mi! (rust) Ti ti Fa fa La la Mi mi, Ti ti Fa fa La la Mi mi, RE mi FA so LA TI... (rust) Ti fa RE! (da capo)…

Componeer een plein en je oogst verwachtingen. Richt die plek groots in. Pak een schoon, leeg vel en bedenk de gebouwen. Frits Pleinvrees betaalt. Wat te doen als het ontwerp, vormgeving en kleurgebruik, een uit de kiem gekropen haiku de pers haalt? Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint…

Zeker, op zich prachtig - dat je genoeg centjes, gezond bent, lekker eet, goed kan zien en communiceren, tijd hebt voor het liefdesplezier... Maar welke intentie spat hiervan af, hoe heet de vonk die binnen je brandt, je aanvuurt naar de juiste richting? Duizenden keuzes komen voorbij. Welke negeer je? Legio ongein passeert de revue.…

Wat je voelt kun je niet zien. Wat je bedenkt kan niemand raden. Hoe je doet kan iemand inspireren. Maar waar je verkeert zal niemand investeren. Wat je benauwt begrijp je vaak niet. Waar je van houdt moet zich nog manifesteren. Hoe je ook hoopt - men blijft twijfel zaaien. Daarentegen zal wie schrijft ondubbelzinnig noteren…

Natuurlijk, die begroeiing moet weer glad, maar mijn gedachten zijn nog niet af... De nacht heeft mij vanmorgen aangeraden met de dageraad voor de dag te komen. Dat heeft me aan het denken gezet: hield dat verband met m'n innige dromen? De fijnzinnige mesjes roepen me terug. Want de kin dient nog geschoren. Wakker word je door je aan te…

Stel, u heeft een loods gemaakt. En iemand de weg gewezen. Zonder hout uit Brazilië en kennis uit uw atlas had u dat niet voor elkaar gekregen. Wat is een mens zonder voorzieningen? Een aap zonder oerwoud. Een zanger zonder muziek. Een vraag zonder antwoord. Maar of-ie het zelf ook zíét? Taxeer de ons omringende dingen: een giga inventaris…

Neem een persoonlijkheid die bij je past. Vergeet het leed dat alleen maar slijt. Kies de jas die jou verblijdt! Laat de last van het verleden maar door je mouwen glijden... En ga op weg naar de ander. Je bent jezelf niet kwijt als je nieuwe naam verschijnt: Dankzij B. ben je nu die ander, zit je in zijn gedicht, proef je de invalshoeken…