Alle inzendingen van Cor

Het toppunt van het gevoel wat je steeds eenzaamheid geeft is als je dit in tegenwoordigheid van die ander beleeft…

(Voor Martine) Terwijl ik hier sta zee als aan zand genageld trek ik dan naar jou of neem jij me mee nu de schelpen kraken wij elkaar naderen weet ik van vaste grond onder mijn voeten voel me intens rijk waarom toch verder willen kijken achter me de plek die zo meebepalend was voor me het nog in damp gehulde wat toekomt wat…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Veertig dagen zijn lang genoeg om stil te blijven staan was het de straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus het offer of slachtoffer twee verschillende vragen onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan volbracht heeft gedragen veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen Hem…

Dood wat wacht er na jou of wens jij nog geen onontkoombare vragen nu ik ben aangedaan loslaten waar ik van hou en af moet staan wat wacht er na jou was dit het einde of is zij overgegaan in een tijdloos bestaan toen ze wegkwijnde hoe zit dat nou wat wacht er na jou is het kinderlijke hoop van mij dat zij nu bij God…

Overkomt mij in werkelijkheidsdromen geen zuurstof krijg ik dan door jou sprakeloos ben ik want jij bent mijn spreken sidder bij de muziek van je stem waar ik zo van hou door je ogen verruimt mijn blik naar oneindig jij lieve zielezuivering zo zijn we elkaars onderkomen stort je gedachtenstroom maar in mij dan word…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

Geef me hoop God op dit moment van pijn kan ik niets dragen of verdragen geef me hoop God om te geloven dat het morgen beter zal zijn meer wil ik niet vragen…

Pijn kan een deel van een mens zijn gevoel als een steek in het hart ik kan er niet aan ontwijken toch weet ik zeker hoewel door tranen verward ik over dit leed spreek de schoonheid en kussende tederheid van genezing steeds zal blijken zoals de wind mijn gezicht streelt wanneer ik als een vogel mijn vleugels…

is ook je beperkingen kennen die aanvaarden omdat je niet de oorzaak bent van jezelf lichamelijk en geestelijk ben je afhankelijk van anderen doe wat lichaam en ziel ten goede komt heb beide lief hecht belang aan positieve inspirerende contacten die het beste van jou naar boven brengen…

Vogels twitteren elke dag een nieuwe tweed ik blijf een volger…

zondag 13 september Hemel en aarde het planten van planten zaaien in kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het…

Ik kan nooit de boeken lezen die ik wil ook niet zijn als alle mensen die ik ken er is zoveel verschil ik leef ook niet zoals ik dat zou willen het lukt mij nooit vaardigheden aan te leren hoewel ik beperkt ben is mijn verlangen groot om te leven voel ik zoveel tintelingen hoor alle tonen beleef toch ook mentale fysieke ervaringen…

Soms ga je gewoon weg omdat je ook gewoon terug wilt komen die plaats weer kunt zien met nieuwe ogen in glasheldere kleuren het is gek maar alle mensen zijn ook ineens anders bovendien hoor ik hen in mijn dromen praten ruik ik vertrouwde geuren raak ik opgetogen al reis ik van plek naar plek o ja dan weet ik zeker…

Als tranen zich mengen op het zachte kussen liefde vrij spel krijgt en nooit meer stopt twee lichamen één geworden door passie die stijgt zijn de harten ook samengesmolten ondertussen omdat het klopt…

In jouw ogenblik beleefde ik tijdloosheid in een ogenblik…

De engel in ons die het spoor naar de hemel was verloren de weg naar de aarde ook volledig kwijt komt in aanmerking voor een wonder om uit het doolhof te komen vriendelijke woorden spreken die als muziek mogen klinken in alle mensen oren die lijden aan en onder liefdeloosheid…

De geestelijke stapte met versleten schoenen naar de schoenmaker en zei niet poetsen of boenen maar repareer ze snel voor mij waarop de man zei dat zal nu niet gaan iemand anders is u al voorgegaan maar doe ze hier uit en trek vlug dit paar aan kom dan morgen terug de geestelijke zei wel salamander ik doe geen schoenen aan van…

Een kleine gevoelige meid wachtte al zo lang soms bijna smekend op die welterusten kus die heel vaak niet kwam waar ze mee moest leven ooit heeft ze huilend onder de dekens opgeschreven wat die gemiste kus voor haar betekent het is een geheim verteld op de mond in plaats van in het oor een kus is de boodschapper van…

Het zijn niet onze omstandigheden in verleden of heden verdriet en pijn die ons verloren gevoel bepalen ik denk dat de vervreemding van ons zelf de tol opeist die we zelf steeds betalen daarom moeten we vastbesloten zijn om ons nog meer aan elkaar te binden onophoudelijk blijven zoeken in blijheid wederkerig steeds ontdekken bevestigen…

Door ondervinding en spijt weet ik dat het beter is gekwetst te zijn door de waarheid dan getroost te worden door een leugen dat doet pas echt pijn…

die onmenselijke leugen van jij niet jij wel grijpt steeds naar de macht wetten uit te schrijven om mensen in de knel te kleineren maar onuitroeibaar blijft de poëzie over liefde humaniteit en waarheid die zal blijven…

Onderweg in heldere sterren schijn op zoek naar hart en ziel en goede moed mag Bethlehem nooit het einde van de reis zijn maar juist het begin nog net niet thuis maar de plaats die we passeren als we daar willen aankomen voorgoed…

De opdracht van Jezus om anderen te vergeven is juist op ons zelf niet op die ander gericht dat brengt de liefde op orde immers bij Hem weegt zwaarder de vergeving dan wat vergeven moet worden…

Je leert echt niet zoveel als je alleen jezelf hoort spreken midden in het leven mag het toch tijd zijn het over dominante ego te laten gaan het los proberen los te weken houvast te zoeken in de diepe betekenis van het menselijk bestaan…

Nee geen dode gedachten over ons kind dat is zo fout en verkeerd hij is als een levende bloem die is overgeplant door een goddelijke hand bloeien zal hij in hemelse kleuren als ons huilen weer begint verdriet ons wil verscheuren spreken we samen af noem steeds zijn naam want die zullen we nooit vergeten hoezeer ons hart…

Leven dat onverdiende geschenk waar je voor knokken moet soms zo moeizaam investeren zonder voelbare opbrengst maar gedreven door verlangende kracht ben je bereid een kloof te overbruggen groter dan jezelf daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen die je lief zijn…

Een kerk zonder gezicht of identiteit waar ik luidkeels mag zingen over liefde en licht maar waar angst is voor moderniteit hier zijn wij waar staan wij fijn dat u er bent bij ons wilt horen onze prediking is opgewekt natuurlijk en blij er is echter één probleem wat wordt onderkend we hebben ons gezicht verloren ze…

Mijn hart is niet altijd vol van woorden dat komt omdat ik niet leeg wil overkomen met woorden zonder hart…

Ik zou zo graag met iedereen over bomen planten willen praten als investering in toekomstige generaties zachtjes aan dan het ik cultuurtje van hier en nu of vandaag alleen achter me willen laten…