Verlangen

ik voelde
vlammen
zonder vuur

een vonk
verstopt
in veen

de wind
wilde woorden
die ik nog niet kende
maar al wel
verlangde
ik liep
langs lijnen
van licht
die leken
te leiden
maar lazen
mij niet

mijn huid
hing
aan herinnering
mijn hart
hunkerde
naar houvast

ik was
een echo
op eigen grond
een roep
zonder richting

toch
trilde iets
in takken
in tijd
in het tussen

alsof alles
al wachtte
op mij
om te breken
om te branden
om te zijn

Schrijver: Cor Koene
7 november 2025

cm.koeneziggo.nl

wording, mystiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12