681 resultaten.
ik heb
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 deze dag in jou ontmoet, geen
opsmuk op de tere plekken
maar een carnavaleske invasie
van het geheel, morgen is
er geen dag maar een beleving
in het ontmoeten van mijn IK
oké, het leven raast zoals het
verkeer zich adert bij
knooppunten en allen
bekoren zij die ze lief hebben, waarom
dan toch hun en wij?
maar jij, mijn vaarwater dat…
inleg vinnen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 ook ik zucht wanneer ik
jouw verlangen aanschouw
wijl het blauw van de hemel
de daglicht kleurt naar
de zijdeglans in je ogen
deze pasteltint is als een
wijde boog om de regen
gelegd en voorziet de
kamers van jouw hart
met de inleg vinnen
die het roerige water
morsten toen de tijd
nog waadde in de
kwetsbare delen op
weg naar het…
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel laat dezelfde
kloven zien die in mijn handen
de rivieren…
genegenheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 ben ik jou trouw op de klanken
van het loflied waarvan jij
de noten leerde kraken
dán wel op een manier
waarvan jij wist dat het
mij zou gaan raken?
boven de grijpgrage verbazing
ontwikkelde ik het sober zijn
als een estafette die geen
doel kende, slechts de uitgezette
lijnen overmeesterden mijn
tekortkomingen in een blinde
vlek dewelke…
niet bekend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 troosten is mij onbekend
zoals de lariks diep buigt
tegen iedere tegenwind, hun kruin
raakt de mijne wanneer
de dauw mistroostig
langs de lessen van het leven druipt
een zweem van ontkenning
haakt zich vast in het licht
van vandaag die vol kluwen
uit het verleden zichzelf
tracht te ontknopen
het is het wazige verlangen
dat aan de deurpost…
vormen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 hoe vormen zich
passen in willekeur
tot grillige hoekige
fragiele fundamentele
aforismen verlijdt
het heden naar de
bouwers van de
eerste op maat
gesneden steden
zowaar is geen stad
aan mij gelegen, ‘ k ben
een stakker en schoof me
buiten plicht en
vreedzaam denken
het cillicium wurgt me in
een tot koud geregen
aanhoudende greep…
ochtend pauzering
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 305 in het waarom de wolken
drijven, de aarde nat van
het nachtelijk verschijnen
tuur ik versmalt naar de
woorden die voor me opdoemen
zoals de mist van staar
zich opnieuw lenst naar
het werkelijk ervaren
mede-dichters, velerlei namen
samen op weg, zoals het tuig
het zeil en mast gebeuren het roer
beminnen naar de vrijheid die we
dán toch…
aan de voet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 47 het bereiken van je lot, het
stadium beheersen vergt moed
wijl de dood al prikkelend
je maant om partij te kiezen
nooit was ik van keuzes, filterde
het bedrog door een zeef zonder mazen
zodat de staken als dwazen door
mijn voeten priemden
ik zwaaide met een ruige lach, behaard
en ingetekend met inkt dat ver in mijn
spieren was binnendrongen…
ons huis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 52 hoe mijn huis ons laat wonen
en jouw huis de mijne is
wie o wie glazuurt de pannen
poetst de vensters babyblauw
ik leef in samen, met jouw verhaal
verlichten slechte tijden
met wat schraal gepraat, ach laat toch
de stemmen zwijgen
waar liefde lichter is als steen, zwaarder
dan welke nacht dan ook drink ik
mijn bittere uren aan het gelag…
roos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 hoe jij kleurde naar de zoen
die als een roos in de zomer
rijpt, de larf achterlatend en bevrijd
van het sculpturen schouwspel waar
hamer en beitel je de vorm gaven
om in de eeuwigheid te verdwijnen
doch reeds in elk stadium waar jou
latente verschijning zich verstrengelt
met de boezem die me voedde, is hartstocht
mijn legalisatie om je…
waarheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 de naakte waarheid in onberispelijke vorm
verglijdt onder mijn voeten en draagt
de leegte die ijlings de ruimte vult
op het pulserend veld van komen en gaan
een vinding die rijkelijk had gebunkerd
tot schuilplaats morst nu vloeibare
alinea’s op het voorwoord dat herrezen
uit een atoom nu blind in braille wordt gelezen
vingervlug kraken de…
boegbeeld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 beneden de oneindige ruimte schreien ontelbare
wolken het doorschijnend maanlicht
dat zich laat leiden door stromen
emoties zonder enig grondbeginsel
het eenvoudige van gisteren waar een late wind
van de vier gewesten zich nu bevindt profiteert
van mijn machteloze woordenbrij die zich tracht
te uiten met tekens die ondefinieerbaar delen
met…
nergens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 nergens wordt het later
in de tijd die zich verhult
met omlijnde schaduw trekkende
bewegingen, een uitgewoonde
cirkel die september tracht te
ontwijken door de vensters
voor even te sluiten
het bladerdak ontrafelt
minitieus het ontsproten
jeugdig licht dat gespleten
de eindigheid voorziet van baldadige
invasies welke de chromosianen…
ver is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 het land naar zee grenst
oevers over de wrakke
kwelder die met water
lijkt besprenkeld
morgen is de zee weer
haalbaar dichtbij
en draaien kolken onbemand
de wisseling van wacht, eb naar
vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk
staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw
in dromen aanlandig mij verrast
zij is als een viool ter hand…
onberispelijk iets met wiskunde
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 92 de slaap was vannacht onberispelijk
aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok
die grijnzend naar me keek, vele dromen
brachten de kers terug en werd gelegen
in een toef van een zoet roomhartig verlangen
de bochten in de weg werden verlegd
tot wijde hoepels met een enkele
strook die het vluchten bleef behoeden
daar de omtrek van de nacht zich…
nachtelijke sedatie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Ik spreek het nachtelijk hart
Aan en vernoem mijn slaap
In de schotel van het gedragen
Servies waarmee de nacht me een
Vroeg ontbijt aanbiedt
Ik mis het beleg, het brood en zélfs
Het erbarmen om mij dan toch
Ter ruste te willen leggen, doch
Niets spreekt het duister aan
Ik kan slechts nog dwalen met
Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…
droom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 88 ze waren aanwezig, meer
in aantal dan het gezwam
van onderling bakkeleien
wie nu de mooiste kleuren droeg
of het groenste blad
ja, de viooltjes spraken vannacht
de huiskamer vol met eennachts
spreuken en onderlinge verwensingen
anderzijds werden ze aan schouder
gedragen en van snaar tot snaar
ontheven van een spectaculair
melodieus ontheven…
een pijnlijk ontwaken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 muziek uit vele kanalen mengen
zich tot een band die vol
overtuiging mij in banale
dromen vind
geshockeerd door wonderen
verlaat de slaap mijn verfijnd
geweten dat door alle mazen
van een normaal bestaan mij
als een enkeling plaatst
in het kader van een vreemd individu
vaak prijs ik me dat ik geen
standaard belofte van mijn ouders…
jij en ons meisje en een beetje ik
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 271 ik zalf je met fijne woordjes
waarmee jij vroeger bij
ons meisje, van die rode
vlechtjes draaide
ik weet nog, aan het eind een
flinke krul en zij met haar bleek
gezichtje kende de wereld al
beter dan dat we beide dachten
maar jij, die me nu verzorgt me troost
op het bed dat stil van woorden
maar druk van gedachten zich uit
met kleine…
goedenacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 rijk aan gedrevenheid
is de smetteloze
wiens jacht op vunzigheid
vereeuwigd in al zijn zonden
hij dient in den nevel
van de nachtelijke aard van
beslommeringen zich enkel
te bekommeren
om de stille gang door de spelonken
waar vrees en duivel heersen
hij kent geen deemoed in de herkenning
waar speer en drietand zich spijbelend
hebben…
de ploert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 de zon een onophoudelijke aanzezigheid…
burn-out
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 de wijze waarop
het brein het duister
van de dag zoekt in de
schaduw van de nacht
die zich staat te bedrinken
aan de trog van de macht
dewelke mijn schedelpan
genadeloos heeft gelicht
en het heeft gevuld
met afgrijzen en waardevolle
prutsige beloften
niets kan waar zijn, wat ik
zie zijn schepselen die
mijn geest bevolken
wat ik hoor…
ovulatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 heeft u al gezegd
de winter is voorbij
en dat de lente
aan haar dans is
begonnen in de wetenschap
dat zij de baarmoeder is
van iedere vrucht ?
dat de zomer een vrouw
is van het Rubens model, mooi
gevormd en gedurfd
om gepenetreerd te worden
door elk exotisch wonder?
de herfst de ovulatie is van
een periodiek verschijnsel
met geuren…
ziek griep
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 onze ziek wil niet
bedlegerig wezen, doch
zijn voeten smallen
bij iedere tree naar benéé
hoe de dag zal voort gaan
is als een reizende waterkoker
die zich gedraagt als een traag
voortgaande plaag
al weken is het belopen
asfalt de teer die ziek
vertraagt en onbeholpen als
een stumper aan de almachtige
om beterschap vraagt
ziek is…
winterseizoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 hoe ik staand op de
groene zoom dat licht
is besneeuwd over de akkers
kijk zie ik het koren dat reeds
is geoogst, de aardappels
op weg naar de fabriek
de voren leeg van zelfredzaamheid
baant zich een gerede twijfel
in het ongerept verlangen van de mens
dat wie vliedt zich spoedig
daarhenen ziet waar passie
de klucht is van dit sobere…
op reis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 in het tonen veranker
ik mijn ziel met beelden
die wazig hangen
te dromen aan de
baleinen van mijn
doorwaadbare ogen
morgen zijn ze gedroogd
en staat het spel strategisch
opgesteld voor het doel
dat geen onderweg kent
maar slechts een obstakel
voor de geur van
bloemen onderweg…
de brullende draak
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 102 zijn muil wijd open gesperd, de ogen
diepliggend in het karkas dat leeft
en wordt gevreesd, de aarde schudt
haar reeds tot hol geworden buik
leeggezogen en onthutst schreit
moeder Gaya, er is niemand
die haar troost, de draak heeft
haar genomen met zijn diep gebrul
niemand die haar temt, in de boeien slaat
of haar woede verstaat
hij…
op de kwelder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 zoals ik struin langs
oester en blikken fanta
hangt mijn geest reeds
aan het verderf van moed
te zwieren gelijk die witte
reiger die me beziet vanaf
de rijsdam tot aan de in verval
geraakte steiger
het is de overvloed die het lijden
voedt met een onleesbare handschrift
wiens tekst mijn mijmering in
zwartgallige woorden in herinnering…
hoe jij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 85 hoe jij je zelf in woorden
ontwijkt maar toch als
een reuzenrad de zinnen
draaiende houdt en telkens
weet met welke letter
je moet beginnen
rest mij nu nog te zeggen dat
ik gaarne je zetel ben, de
armleuning van je ziel
de stoof voor al het
leed dat dagelijks door
je ogen wordt aanschouwd
maar bovenal ben ik
bij tijd en wijle het besmette…
containerramp op mijn Wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 uitgestreken ingeprent laait
de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op,
reeds ingelopen schrijden stappen
achterwaarts met gerafelde
veters onnavolgbaar
de tijd met zoete elementen
het Wad besmeurt met ons
vermaak, bekostigt met
het loon dat ons nu toekomt
watert zich in zoute tranen
en containert sprakeloos…