ons huis
hoe mijn huis ons laat wonen
en jouw huis de mijne is
wie o wie glazuurt de pannen
poetst de vensters babyblauw
ik leef in samen, met jouw verhaal
verlichten slechte tijden
met wat schraal gepraat, ach laat toch
de stemmen zwijgen
waar liefde lichter is als steen, zwaarder
dan welke nacht dan ook drink ik
mijn bittere uren aan het gelag dat
ik vooruit betaal
slechts voor jou, voor jou een tafel
rijk, elegant in een frivool gebeuren
staakt het vileine met kleine hand gebaren
terwijl ik me zetel op het
fauteuil die haar kussen deelt
met de pluisjes van ons verleden
Geplaatst in de categorie: emoties
Mooi Elze.