ochtend pauzering
in het waarom de wolken
drijven, de aarde nat van
het nachtelijk verschijnen
tuur ik versmalt naar de
woorden die voor me opdoemen
zoals de mist van staar
zich opnieuw lenst naar
het werkelijk ervaren
mede-dichters, velerlei namen
samen op weg, zoals het tuig
het zeil en mast gebeuren het roer
beminnen naar de vrijheid die we
dán toch als enkeling trachten
te beschrijven - weliswaar met
woorden uit hetzelfde alfabet
gedreven, doch ook verdreven
uit een jeugd zonder capuchon
maar wel met de moed der wanhoop
tekent mijn hand de vreemdste
uitdrukkingen op het vervalst papier
( dat geen papier blijk te zijn, maar het
verfoeisel uit de eeuw van modernisering )
Geplaatst in de categorie: bedankt
zoals de mist van staar
zich opnieuw lenst naar
het werkelijk ervaren
alleen al met deze woorden
verleen jij aan het gedicht
het aureool van poëzie...
mijn complimenten..