Alle inzendingen van Hanny

Steek je middelvinger niet steeds op Snijd de “truttenschudder” toch niet af Staak gevloek en antivrouwgeblaf Zet dat checken van je smartphone stop Jank niet over stapvoets filerijden Dat doen wij wel na je overlijden…

weet wat er komen zal! ga voor uw vrijheidsrecht denkend aan Holland voorop in de strijd Zet u niet vast in het Europanopticum wee, de berooide die hongerig lijdt…

hij voelt zich niet thuis in zijn huis waar stilte pijn doet aan zijn oren hij zou zo graag weer stemmen horen een kinderlach, het leefgedruis zijn lijf is oud, zijn hart bevroren maar buiten hoort hij het geruis van verse sneeuw en windgesuis hij wil niet langer binnen smoren hij gaat de bergen in en zingt weemoedig echoot zijn gezang…

allemaal kijken graag! Duncan is stijgende volgens de bookmakers toppertje toch? Nederlands hoop zal zijn eurovisitekaart afgeven, ondanks het stemmersbedrog…

Oh moeder, wat een fijne dag Je loopt je benen uit je kont Je praat je liefjes naar de mond En luistert naar hun zelfbeklag En ieder jaar krijg jij spontaan Weer nieuwerwetse plantenbakken En onbestemde bloesemtakken die morgen in de kliko gaan…

Er rijdt geen bus meer naar de polder of van de polder naar de stad. Het loonde niet, aldus de folder en daardoor staat de boer schaakmat. Hij leeft er in zo’n boerengat en briest: “ dit is je reinste kolder. De politiek doet ook geen spat en ‘k voel me als een snoek op zolder. Want zonder openbaar vervoer verdwijnen onze jonge…

Oh schone kathedraal, gij staat in brand De vlammen vreten zich een weg naar boven Parijs huilt wéér en kan het niet geloven Men is verward en zoekt elkanders hand Oh parel aller kerken, Notre-Dame Ik sta nog steeds voor U in vuur en vlam.…

Een boekenworm genaamd Chantelle verlangde naar meer leesplezier. Leergierig had het letterdier genoeg van dagboek of novelle. Ze struinde in de boekenkast en las er één van ene P. Een doctorandus, jeminee! wat humoristisch was die gast. Scanderend uit zijn Révisé Trok zij er door haar vrolijkheid een ongebonden partner mee. Ze krulden…

wil ik het bronzen zelfbeeld of de gouden tand dat is de vraag een pottenkijker in mijn keuken of een mee-eter ik gis niet waarom die uitvreter nalaat een reden te geven anders dan zijn lijfspreuk -rood staan is beter dan wit liggen dus leen ik bij het leven- en weet er hangt een prijskaartje aan zijn geschenk bij de dood,…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

Haar Surinaamse vlag met stront besmeurd, de fraaie winkelramen ingekegeld door een racistisch zootje ongeregeld dat wezenlijk haar leven had verscheurd. Toch wilde ze nog werken voor haar kind, dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel En op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel met grof geschut en zij ging door het lint. Ze joeg haar…

te Bensheim dacht een flinke rat ik neem een kijkje in de stad hij was op dat moment vergeten dat hij zich pas had vol gevreten plots zat hij shocking klem, och gut in één der gaten van een put hij krijste, moeder ik ga dood toen de rioolpers plaatjes schoot…

Ze heulden met de vijand -landverraders- en beuren nóg wat Hitler hun toen gaf, een smerig judasloon tot aan het graf. Verdienden zij geen schot van doodseskaders? Hoe weerzinwekkend was toch dit gespuis dat vele gruweldaden heeft begaan Datzelfde tuig wordt nu in bad gedaan omringd door zorg van het verpleegtehuis. De Nederlanders en ook…

Is het voor mij straks toch nog feest zal hij er dit keer wel aan denken Om mij vannacht iets moois te schenken Want Valentijn is schraal geweest Geen aardigheidje doet wel pijn Maar meer nog het vergeten zijn…

Toch zeker al centennia geleden Leek onze aarde op een sprookjeswoud Men was nog niet op zoek naar klatergoud En leefde lustig in die hof van Eden De man werd door de vrouw nog hoog geacht Hij was voor haar de krijger en de jager De paringspartner en trofeeëndrager De held en hoeder van hun nageslacht Men wist van links noch rechts…

Mijn handen zijn met groeiend groen verweven Een volkstuin geeft mij dagelijks te eten Maar wat een schrik, de sla is aangevreten Kapot ben ik van dat verwoeste leven Ik staar ernaar terwijl ik sta te beven Mijn jonge sla door slakken buitgemaakt En dat is iets wat mij ten diepste raakt Maar God, ik heb ze allemaal vergeven…

mijn god, men relt en maakt weer veel kabaal de genderongelijkheid, wat een sof en ook het thema is banale stof zo roepen de ontstemden allemaal Is het de kift waardoor men nu de moeder de vrouw laat lezen als een kijvend loeder…

Waar zou de sonnettettekeizer zijn Misschien zit hij wel bij het Opperwezen Zijn geestigste gedichten voor te lezen Of fladdert vrolijk rond als serafijn Hoe het ook zij, ik kan me niet vergissen Hij is! De onvolprezen Driek van Wissen…

Een bastaardkat uit Katendrecht had eindelijk het pleit beslecht met Vlad, een poestig doende kater die o zo fobisch was voor water. Hij had die Vlad in ‘t bad gejaagd en vond zijn actie zeer geslaagd maar lag iets later zelf in shock door kattenmeppers met een stok.…

In gouden tijden voeren schepen naar veel exotische gebieden die listig werden uitgeknepen door weldoorvoede rijke lieden. Op Borneo aan land gezet -om daar hun handeltjes te drijven- dat Hollands volk. De koppen vet, de neuzen groot en dikke lijven. Het eilandvolk kon eerst slechts gapen maar weldra kwamen tongen los. Ze lijken sterk…

Memoryspelletjes? Rutte en Wiebes toch Liegen en konkelen Dát is uw stijl! Ritsel vandaag nog wat Handjeklapklaphandjes Falen de pogingen Dán wacht de bijl!…

Er groeit gewas langs elke oeverrand De mix van groen is hier een lust voor ’t oog Wat vroeger zompig land was is nu droog Bij ’t schippersdorpje Broek in Waterland De houten huizen lijken van fondant Hun zachte kleuren als pastel seringen Een fraai bewerkte deurkalf doet mij zingen Van ’t schippersdorpje Broek in Waterland Ooit schreed…

Van schone schepsels wenst men nageslacht, Zorg dus dat er een nieuwe jij ontstaat. Ik zeg niets over toeval, goed of kwaad, De zomer duurt steeds korter dan verwacht. Want rusteloos lokt Tijd de zomer mee, Jouw kind alleen zal hem het veld uit slaan. Mijn inzicht tref ik in jouw ogen aan. Om mijnentwil ontvangt ze jou privé. Alleen…

het politiek orgaan heeft dus besloten de donorwet is eindelijk een feit dat maakt ons speelbal van de overheid een lichaam harteloze idioten ze hebben al voldoende op hun lever dus nee, geen rijksgeklier, ik word geen gever…

Het zal die Zijlstra nog wel tijden heugen Zijn Halbe waarheid bleek een hele leugen…

Een beeldschoon schilderij van Waterhouse is opgedoekt Het museale stuk verdween, het werk moest naar de kelder MeToo-druk, zo erkent curator Clare, dat is wel helder Maar heeft ze met haar anti-bloot-gedrag succes geboekt? Waar schone nimfen jarenlang bewondering ontvingen Daar laat het woedend volk, die Clare een toontje lager zingen.…

mijn hemel, wat een vrede nu de bede is verhoord verdrijf ik alle nachten zo diepzwart van gewemel en drink ik op de rede al klinkend op het brein dat weer gedegen is en dreiging heeft gewist verban ik nu de vrouw die leefde in de mist…

De westerstorm heeft hem terneergeslagen en woest zijn wortels uit de grond gescheurd. Terwijl een vogel vette wormen beurt vervaagt geruis allengs tot zachtjes klagen. Nu afgebroken takken oostwaarts jachten het kleinste leven onder blaadjes kruipt en hemelwater van de daken druipt ligt hij nog op de bomendood te wachten. Verlossing…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen, laaiende lichten de nacht versjteren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren met…

-Zeg Kim, het staat toch buiten kijf Dat die van mij veel groter is Ik hou mijn poot dus lekker stijf – Intussen vreest het volk gewis Voor wapenarsenaal-gedreig Voor kernmacht en een nieuwe krijg Voor huis en haard en droefenis…