HERFST

De bomen roesten in het zieke licht
langs somber in zichzelf gekeerde grachten.
In wilde, stormdoorvlaagde regennachten
vertoont de maan een bleek, behuild gezicht

boven de lege straten, smalle schachten
waar in een onverbiddelijk gericht
de zomer langzaam voor het najaar zwicht,
terwijl de huizen op het einde wachten.

Tegen de morgen is de strijd beslecht.
Een vage geur van heimelijk bederven
heeft aan de moede wind zich vastgehecht.

Tussen een handvol dunne zonnescherven
heeft zich de zomer moeizaam neergelegd
om eenzaam en onopgemerkt te sterven.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit 'Verzamelde gedichten' (1996) van Hanny Michaelis (1922)

Biografie van deze schrijver

gracht maan eenzaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 136 stemmen 31.162