Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Karin Welhuis) Je werkt graag met lange uitstulpingen, die je in de natuur ontdekte, want je reist nu eenmaal graag, zodat de meest unieke natuurvormen je kunnen inspireren. Je staat stevig op je benen, als een gevreesde revolverheld of een meesteres in kung-fu, maar daarachter liggen de eindeloze velden vol kleurrijke bloemen en…

Ik sjokte door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken…

De edele ridder tilde zijn schone jonkvrouwe over de drempel van zijn kasteeldeuren richting de versierde slaapkamer, waar wijn in overvloed was en lekkere kaashapjes olijven en kersen wat het ritueel inluidde. Toch faalden de fundamenten onder het kasteel, de muren begaven het en er moest nog dieper gegraven worden om de boel te herstellen…

Lieve Joelia, er liggen vele kilometers tussen ons, maar ik weet je zeer nabij en ik sta naast je terwijl je rug wordt geheeld ik streel je rug van top tot teen en ik kus iedere centimeter Ik kruip in de rol van Rambo en zo onttroon ik je rivaal Viktor Janoekovitsj, 'Voor Joelia!', schreeuw ik en ik knal zijn rattekop kapot, waardoor…

Ik kijk naar je diep in de nacht, terwijl ik mijn schrijfwerk heb gedaan en ik volg je lippen en je matige bewegingen, ik kijk naar je Michelin-bandje en je ogen, die mij niet zien, mij niet zien. Je kijkt zo vrolijk, terwijl je allerlei naars verkondigt, oproer hier en oproer daar, de wereld is nog lang niet klaar om zich een Nieuw Paradijs…

Kijkaan, hier zie ik dus gewoon een Van Gogh voor me, het dorpje is zwartgeverfd en wordt beschermd door witte wolken, die op een hemelse arm lijken, zoals een priester de hosties zegent. Ik mis alleen de kraaien van Van Gogh, maar die zijn waarschijnlijk neergedaald en eengeworden met het trieste dorpje in berekoud Friesland, waar de vrouwen…

(voor Hannie Schaft) Bij iedere stap in de duinen van Bloemendaal herinnerde je de inhumane bruten, die je met een pistoolschot uitschakelden, soms waren er meerdere schoten nodig en ook die beleefde je opnieuw, terwijl je inwendig het SD-hoofd van Amsterdam, Willy Lages, vervloekte vanwege zijn besluit om je drie weken voor de bevrijding…

Er zijn nachten waarin ik je naam eindeloos herhaal terwijl ik mijn kussen met tranen bevochtig herhaaldelijk het licht aandoe om gedichten van Perk, Bloem en Slauerhoff te herlezen terwijl ik opnieuw een fles ontkurk en wietblaadjes in mijn shag verpulver Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif en al gauw zie ik niet meer wie ik ben…

(voor Joelia Timosjenko) Het spijt me zo ik kan je met mijn woorden niet helpen al doe ik nog zo mijn best de wereldse anti-krachten gapen erbij en slaan ook mij in de pijnlijke boeien. 's Nachts dwaal ik met mijn geest naar je cel en streel ik je mooie haren, je wangen en je bijna gebroken rug. Ik probeer de bewakers van je af te slaan…

Lieve Caitlin, je hebt Dylan zoveel liefde gegeven, zoveel troost in zijn persoonlijke lijden, je wist dat hij een groot dichter was, ondanks zijn alcoholverslaving en zijn zelfdestructie. Je wist net als hij hoe het is om eenzaam op de aardbol gekke bewegingen te maken. Je was net zo verslaafd aan alcohol als hij, net zo behoeftig aan…

Uitgeput, tot op de bodems van de menselijke kracht gegaan, strompelt de vuurtorenwachter in de akelige winter, waar zinloze pijn zijn lichaam verwoest, waarbij het ijs niet breken wil; de dood vreet in met zoutzuur, totaal in zichzelf verloren, als het bitterste uit zijn hart afvloeit naar de kraters van dodelijke eenzaamheid, waar het gedachtenlava…

(voor Mark Rutte) Ik zie je alsmaar weer met vette glimlach de oprijlaan van het Catshuis scorend met je degelijke fiets, die onlangs nog een grote beurt kreeg bij je ploeterende fietsenmaker, die nog nooit VVD gestemd heeft, maar je altijd te woord staat alsof hij je vader nog heeft gekend in eerdere crisisjaren. Nu was CDA-chagerijn…

's Nachts check ik alle gordijnen of ze wel goed dicht zitten, of ze geen kieren hebben, die het gevreesde straatlicht doorlaten, met mijn aangeschoten ogen durf ik soms heldhaftig naar de lantaarnpalen te kijken, vaak veel te fel, ooit flakkerende olielampen, denk ik dan. Ik steek enkele kaarsen aan en ik luister naar een cassette van Clannad…

Soms zie ik witte flitsen of een elfje wegschieten, vaak wanneer ik het het minste verwacht. Vooral in de angstigste momenten van mijn bestaan zijn jullie daar en weet ik me intens geborgen, nog van voor de moederschoot, veel ijler, waar ik me amper iets van herinner. Hoeveel ik ook presteer op aarde, het is nooit genoeg, alsof het leven…

(voor Emiel Roemer) Je voorganger wenste ik ooit het premierschap toe, tijdens een lezing van hem, ik ben zijn naam even vergeten, maar je weet wel, die stoere gozer, die in een worstenfabriek gewerkt heeft. Toen hij vroeg wie hem dat toewenste, zweeg ik verlegen. Ik was al bibberend om zo dichtbij hem te zijn. En de vrouw naast me maakte me…

Volgens het woordenboek is het slechts elastiek, wat bedoeld is om de kousen niet te laten zakken, maar de sexindustrie maakte deze stofjes uniek, wat menige zwakbegaafde man acuut doet knakken. Ik zag de meeste jarretels in ouderwetse pornoshit, soms, heel soms, bukte een vrouw, die het droeg, dan dacht ik, godallemachtig, wat een gloeiende…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

(voor M. Vasalis) Je maakte je gedichten in grote afzondering, omdat je de banale wereld schuwde, waar men gewoon is om diamanten voor gruis te verslijten. Als kinderpsychiater hielp je vele mensen in de kwetsbaarste periode van hun levens, want je erkende dat ook jouw kindertijd gefaald heeft. De jaloerse barbaren gunde je geen houvast…

Tijdens het eerbiedig buigen in het koorgestoelte, wat tot mijn grote frustratie belachelijk vaak moest gebeuren, bleef ik hangen als een slappe Tinus, krachteloos heen en weer zwalkend, de knikkende knieën faalden, want de slaappillen werkten nog al te zeer na en ik stortte ineen. Iedereen schrok zich de blubber en de sterkste broeders sleepten…

Met de griep in mijn magere lijf vroeg ik de kok om een sinaasappel, die hij me weigerde te geven, waarna ik de abt om hulp vroeg en op zijn gezag gaf hij braaf de oranje bal. Tijdens de dampende afwas snauwde een dikke monnik mij af en dat deed me zo zeer, dat ik naar buiten vluchtte en geweend heb als een laatste overlevende van een veldslag…

Waar het toneelstuk over ging weet ik niet meer,maar ik was een soort André van Duin, die door zijn nepbril naar de bloedmooie dochter van de pachtboer loerde, vol hartstocht, wat men van een monnik natuurlijk niet verwachtte. Ik zat in de vlindertuin met de oude transistorradio afgestemd op wilde popmuziek, waardoor de pachtboerfamilie zenuwachtig…

Er was een vrome vrouw uit Egmond-Binnen, die vele diensten aanwezig was, ze leek me een verwarde ziel en even eenzaam als mij, ik een kloostergek en zij een dorpsgekkin, maar ze deed altijd superaardig tegen mij en wieweet hoeveel ze onbewust in mij heeft verlicht tijdens die hellesferen. Er was een oude pater, die liftend op en neer ging…

Na een lange dag van discipline en zes keer zingen in het koorgestoelte, waar de overburen je nauwlettend in de gaten hielden, zag ik weer de tuinbaas pater Vleugel voor me die tijdens het dagelijkse relaxuurtje, waar hij al jaren niet meer kwam, ineens kloekmoedig binnenstapte en mij openlijk complimenteerde met mijn spitwerk eerder die dag…

Op warme dagen ging ik als een speedboot borstkrollend heen en weer in het luxe privé-zwembad in de kloostertuin, terwijl groene kikkers verbaasd naar mijn rumoer keken In de kaarsenfabriek sneed ik met een vlijmscherp slagersmes de witte lonten op gepaste wijze af, terwijl ik met moeite mijn polsen kon onderscheiden In de tobbe vol echte…

Ik weet nog hoe ik over krakende planken liep, de piepende schuifbalken openend om in de doodstille kloosterbibliotheek te komen, daar stapels boeken meetorsend, terwijl ik in mijn ooghoeken oude benedictijnen gebogen zag over stoffige boeken, verlicht door een armoedig peertje. Dat was vaak nadat ik in de refter enkele bekers koude koffie…

(bij een houtsnede van Hokusai, 1814) Als veelarmig zeedier heb je een streepje voor in de minnekunst en dat weten de zoete vrouwen die zich in jouw domein laten vangen, zonder kieuwen wagen ze de dieptesprong en eenmaal op de bodemrotsen van de oceaan gaan ze vol overgave in op jouw zoutwatervischarmes, omdat de Chinese landmannen hen…

(voor Claudia Cardinale) Ik zie je in mijn dromen alsmaar weer uit die trein stappen in Once upon a time in the West, later zag ik je schitteren in Centennial, waar je als Indiaanse mijn puberhart in vuur en vlam zette. Inmiddels ben je een oude diva gelijk Sophia Loren, gerijpt en krachtdadig, niet meer bang om te falen, recht door zee…

Ik dronk in Domburg een Leffe-tripel, terwijl ik nog steeds voor me zie hoe de serveerster het bierviltje neerkwakte en haar borstjes bijna naar buiten floepten in Parijs dronk ik keurig een cappucino op Place de la Concorde, waar de dames om mij heen mij voor een filmster hielden, maar hun niveau zou ik nooit terugzien enkel in mijn dromen…

De koala-beer slaapt twee-en-twintig uur per dag en is daarmee de grootste slaapmuts in het dierenrijk, terwijl deze beer ook nog eens dagelijks, wanneer hij wakker is, enkel eucalyptusboombladeren opeet, wat hem high maakt en waardoor hij weer in slaap sukkelt. Dit lieve beertje hangt zijn hele leven in de bomen met zijn ogen wijs-filosofisch…

Ik herinner mij hoe ik mijn eerste sjekkie met hasjkorrels kreeg, hoe ik daarna de biologiejuffrouw in allerlei rare, wulpse poses zag openlijk het uitgierde van de pret eruit gestuurd werd bij de directeur werd uitgefoeterd vernederd uitgekotst mijn beste vriend als paria verklaard een ongewenst sujet zonder waardigheid maar hij was juist…