inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.406):

Mystieke dame

Tussen de rekken vol oude rommelpoppen
stond jij te glanzen als een engel,
in een jurk van pure zijde en
lopend tot aan de grond
onthulde je mij
je troostende naaktheid
via magische talenten.

We zoefden door elkander heen
als dorstige winden ineen.

De draken en vijanden die aan ons kleefden
lieten zich vallen van de bergen liefde
en alle klevende schaduwen verdampten
in de vlinderslagen van aanvliegende
elfen en engelen met zwaarden,
die alle negatieve koorden los sloegen.

Je mysterie glansde uit al je lichaamscellen,
je streelde en heelde me zoals enkel godinnen
dat kunnen, hoogst spiritueel, diep aards.

Ik weet dat ik even heel eeuwig Maria Magdalena
in jou herkend heb. Ongenaakbaar en zielverheffend.

Nu ben je weer verdwenen in de massa, het grote niets,
maar als ik goed mijn best doe, edele jonkvrouwe, kan
ik je weer oproepen als in een spiritistische seance.

Toch laat ik je, uit respect, liever vrij.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: mystiek

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 209

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
joep
Datum:
9 mei 2015
Je schrijft mooie, aparte, beeldende gedichten.
Compliment!
Naam:
Petra Hermans
Datum:
24 juni 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Respectvol...
Naam:
kerima ellouise
Datum:
23 oktober 2012
heerlijk mooie beelden!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)